باز شدن سفارت انگلستان در ایران و بالعکس بعد از چند سال از ابعاد مختلف از جمله برقراری ارتباط میان دو کشور امری میمون و مبارک است. تجار و خانواده‌هایی که به دلایل مختلف قصد سفر به انگلستان را دارند با بازشدن سفارتخانه‌ها راحت‌تر می‌توانند روادید خود را اخذ کنند. ازطرف دیگر قراراست همزمان با ورود هیات سیاسی، هیات اقتصادی نیز به ایران سفر داشته باشند. در این مورد باید توجه داشت تا زمانی که رسماً تحریم‌ها برداشته نشود، سفر هیات‌های اقتصادی به ایران فایده‌ای برای اقتصاد ایران نخواهند داشت. هیات‌های اقتصادی بیشتر برای سرمایه‌گذاری دربخش نفت و انرژی به ایران سفر می‌کنند تا بتوانند به صورت مستقیم و غیر مستقیم از سرمایه‌گذاری در ایران بهره برده و انرژی مورد نیاز خود را تامین کنند. در نتیجه مسئولانی که این هیات‌ها را دعوت می‌کنند حتماً باید توجه کنند که این هیات‌ها به گونه‌ای باید دعوت شوند که در بخش‌های مختلف سرمایه‌گذاری کنند و نه در بخشی سرمایه‌گذاری کنند که توجه به آن بخش منفعت بیشتری برای آنها به همراه دارد. دو نکته باید درباره ورود این هیات‌های اقتصادی مد نظر قرار بگیرد؛ اول اینکه این هیات‌ها باید برای سرمایه‌گذاری در بخش‌های مختلف اقتصادی وارد ایران شوند و نه برای فروش کالای خود به ایران. دومین نکته‌ای که در این زمینه باید رعایت شود این است که باید دقت کرد تا زمانی که تحریم لغو نگردد، ورود این هیات‌ها به ایران منفعتی برای ایران به همراه ندارد. انگلستان درنظام تحریم‌های علیه ایران قرار دارد و زمانی این کشور تمامی حساب‌های ایرانی‌ها در انگلستان را مسدود کردند. همچنین دربین هیات‌های اقتصادی که به ایران سفر می‌کنند خریداری وجود ندارد که کالای ایرانی را خریداری کند و این یک ضعف است و مسئولان باید به این نکته توجه ودقت لازم را داشته باشند. هیات‌های اقتصادی با دعوت‌نامه به ایران سفر می‌کنند، دعوت‌نامه‌ها نیز یا از طریق اتاق بازرگانی برای اروپایی‌ها صادر می‌شود یا وزارت صنایع این گروه‌ها را دعوت می‌کند، در نتیجه لازم است مدیران این دو مجموعه هیات‌هایی را به ایران دعوت کنند که به رفع تحریم‌ها اهتمام دارند و حاضر به سرمایه‌گذاری درایران هستند. البته ایران محصولات خوبی برای صادرات به اروپا ازجمله انگلستان دارد. خشکبار و مواد معدنی ظرفیت صادراتی خوبی به اروپا دارد. خطر بزرگی دراین میان وجود دارد که در یک روند معاملاتی با ایران اقتصاد ایران را به یک اقتصاد بدهکار مانند یونان تبدیل کنند و این خطری است که دولت باید آن را درک کند. به فرض می‌خواهند خودروی خوب به ما بفروشند، درحال حاضر پولی نداریم به آنها بدهیم، آنها می‌گویند خودرو می‌دهم و بدهکار شوید و بعداً تسویه کنید. اینگونه معاملات خطر بزرگی برای اقتصاد ایران است.