این روزها روی بیشتر اخبار سایت اتاق ایران که کلیک می کنید، نام و نشان یک نفر در لابه لای متن خبرها بیشتر از دیگران دیده می شود. فردی که یک روز را با کاردار سفارت موریتانی در طبقه هفتم اتاق ایران چای می نوشد و روز دیگر در جمع بانوان بازرگان عصرانه می خورد. و البته یک روز هم در ضیافت خبرنگاران،کنار محمد نهاوندیان می نشیند تا آقای رییس رو به اصحاب رسانه بگوید «از آقای میرابوطالبی بیشتر استفاده کنید.».
سید مهدی میرابوطالبی، سفیر سابق ایران در پاریس و معاون فعلی امور بین الملل اتاق ایران مدت زمان زیادی نیست که به ساختمان همجوار با لانه جاسوسی (سفارت سابق آمریکا) نقل مکان کرده است اما در این مدت کوتاه یک پای ثابت جلسات مختلف و متعدد پارلمان بخش خصوصی بوده است. او که این روزها در بیشتر اخبار اتاق ایران جایی برای خود دارد، آذرماه سال گذشته با حکم محمد نهاوندیان به معاونت امور بین الملل اتاق ایران رسید.
میرابوطالبی کیست؟
آقای میرابوطالبی دانش آموخته مهندسی سیویل از دانشگاه کلمبیا میسوری ایالات متحده امریکا است. او سوابقی همچون مشاور وزیر نیرو در امور آب، وزارت امور خارجه- اداره دوم غرب اروپا، کاردار سفارت ایران در فرانسه، سفیر ایران در ترکمنستان، مدیرکل هماهنگی و راهبری روابط اقتصادی و سرپرست معاونت اقتصادی وزارت امور خارجه و سفیر ایران در فرانسه، قائممقام و معاون سیاسی استانداری خراسان، قائممقام سازمان گسترش، مؤسس مهاب قدس، سازنده سدهای کارده، طرق و مرودشت، عضو هیأت مدیره هپکو، عضو هیأت مدیره پارسخودرو، اولین مدیرعامل منطقه ویژه اقتصادی پارس (عسلویه) و مدیر سازمان اقتصادی آستانقدسرضوی را در کارنامه کاری خود دارد.
اما آنچه نام ابوطالبی را بر سر زبان ها انداخت، به دو سال پیش برمی گردد. او در آن زمان، سفیر ایران در فرانسه بود و به همراه خانواده در یکی از کاخهای لوئی شانزدهم، اقامتگاه سفیر ایران در این کشور، زندگی می کرد. در آن زمان، گفت وگویی از همسر وی،خانم فاطمه داروگر، با رادیو فرهنگ فرانسه انجام شد که بازتاب زیادی در رسانه های خارجی و داخلی پیدا کرد. همسر آقای سفیر سابق، در آن گفت و گو به سوالاتی پاسخ داد که بعدها مجبور به تکذیب آن در رسانه های داخلی شد. بخش های جنجالی این گفت وگو که در سایت های داخلی نظیر آینده، بازتاب و ... منعکس شد، در مصاحبه ای که خانم داروگر با خبرگزاری فارس کرد تکذیب شد. او در مصاحبه خود با فارس گفته بود: «اینکه گفتم خانه ما در تهران از اقامتگاه سفیر ایران در فرانسه (کاخ لوئی شانزدهم) بزرگتراست، مزاح بود!»