برجام امروز یکساله شد. بزرگترین دستاورد دیپلماسی کشور حالا وارد سال دوم خود می شود. برخی اما طوری وانمود می کنند که گویی مطلقا هیچ اتفاقی نیفتاده است. اما واقعیت این نیست. خوب است کمی وقایع یکسال گذشته را به خصوص در عرصه صنعت نفت جزء به جزء مرور کنیم.
اگر برجام نبود ٢٩ میلیارد دلار درآمدهای نفتی هم نبود، ٢٩ عدد کوچکی نیست. مگر این که بپنداریم ٢٩ میلیارد دلار رقم ناچیزی است و یا ذهن ها آنقدر به ارقام بزرگ عادت کرده است که ٢٩ میلیارد دلار در آن ناچیز به نظر می آید.
افزایش تولید و صادرات نفت ایران اگرچه بزرگترین دستاورد برجام در صنعت نفت است اما تنها دستاورد آن نیست، ورود نفتکش‌های ایران به بازارهای بین المللی یکی از دستاوردهای برجام است؛ درست در روزهایی که بیش از ٧٠ درصد ظرفیت نفتکش‌های ایرانی در بازارهای بین المللی فعال بود و با شرکت‌های بزرگ نفتی فعالیت می کرد، شرکت ملی نفتکش (NITC) ایران تحریم شد.
کافی است عینک بدبینی را از روی چشمانمان برداریم، اگربرجام نبود، صادرات نفت ایران احتمالا به صفر نزدیک می شد و ظرفیت بیش از ١٥ میلیون تنی ناوگان شرکت ملی نفتکش ایران بعنوان بزرگترین شرکت نفتکش جهان با کاهش صادرات نفت ایران غیرفعال می شد؛ برجام سبب شد ناوگان، اشتغال و به تبع آن درآمدهای این شرکت کاهش پیدا نکند.
اجرای برجام اما تنها استفاده از ظرفیت کامل نفتکش‌های ایرانی را محقق نکرده است بلکه با لغو تحریم‌ها، مشکلات ناوگان شرکت ملی نفتکش ایران از قبیل استفاده از کلاس، پرچم، موسسه های رده بندی و بیمه بین‌المللی مورد قبول بازار، رفع شده است.
جالب است بدانیم از زمان اجرایی شدن برجام تاکنون تعداد ٣٠ فروند از کشتیهای شرکت ملی نفتکش ایران به شرکت‌های خارجی اجاره داده شده است که با توجه به مذاکرات انجام شده این تعداد تا پایان سال نیز افزایش خواهد یافت.
هزینه بیمه نفتکش‌های ایرانی در پسا برجام با توجه به این که ٧٠ درصد بیمه بدنه کشتی‌ها حتی در زمان تحریم نیز در خارج از کشور انجام شده است، کاهش پیدا کرد و برجام به شرکت ملی نفتکش کمک کرد که با مشکلات زمان تحریم از جمله بازگشت بدون محموله ناوگان فائق بیایید و مشکلات دیگر را نیز بخوبی حل و فصل کند.
تامین تجهیزات یکی از مشکلات شرکت ملی نفتکش ایران در دوران تحریم بود، تولیدکنندگان بزرگ تجهیزات و موتورها در دوران تحریم با شرکت ملی نفتکش ایران قطع رابطه کرده بودند که تأمین نشدن این موارد در برخی از شرایط برای ما مشکل آفرین بود، هم اکنون این مشکل حل شده است.
بعد از اجرای برجام، دفترهای شرکت ملی نفتکش ایران، در هلند، سوئد، چین، رتردام و دوبی فعال شد و همچنین قرار است دفتر این شرکت در هنگ کنگ و یکی از شهرهای اروپا بازگشایی شود و روابط تجاری شرکت ملی نفتکش ایران با تعدادی از شرکت‌های اروپایی و دیگر شرکت‌های صاحب نام بین‌المللی در پسابرجام از سرگرفته شده و در حال توسعه است.
با لغو تحریم‌ها، نفتکش‌های ایرانی با تمام توان به آبهای آزاد بازگشتند و همکاری‌های بین‌المللی را از سرگرفتند و در این شرایط شرکت ملی نفتکش حق انتخاب دارد.
حسابهای شرکت ملی نفتکش ایران به عنوان بزرگترین مالک کشتی در دنیا در پسابرجام در حالی فعال شد که تمایل زیادی از سوی شرکت‌های خارجی برای ازسرگیری روابط تجاری با شرکت ملی نفتکش ایران وجود دارد.
در یک کلام با لغو تحریم‌ها و اجرای برجام، لنگر نفتکش‌ها برای ورود به آبهای بین المللی کشیده شد و هیچ ناظر منصفی نمی تواند انکار کند که برجام سبب بازگشت رونق و امید به کشور شده است. صنعت نفت به خوبی دینش را به برجام ادا کرد و برجام را زنده نگه داشته است.