یکی از مشکلاتی که می تواند فعالیت ناوگان نفتکش های ایرانی را در آینده تحت تأثیر قرار دهد، بالا رفتن متوسط عمر این ناوگان است. در حال حاضر متوسط عمر ناوگان نفتکش های ایرانی بیش از ۱۰ سال است و این مسئله ضرورت نوسازی این ناوگان را نشان می دهد.
به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری تسنیم، صادرات روزانه نفت خام و میعانات گازی ایران در روزهای اخیر به نزدیک 3 میلیون بشکه در روز رسید. همچنین روزانه حدود 400 تا 450 هزار بشکه فرآورده های نفتی به دیگر کشورها صادر می شود. تمامی صادرات نفت خام و میعانات گازی ایران و بخشی از صادرات فرآورده های نفتی از طریق دریا و با استفاده از ناوگان نفتکش های ایران انجام می گیرد.
ناوگانی که تحت نظر و مدیریت شرکت ملی نفتکش ایران قرار دارد. این شرکت که عملکردش به لحاظ حاکمیتی در فروش نفت ایران بسیار موثر است، یکی از شرکت های زیرمجموعه شرکت ملی نفت ایران بود تا اینکه در جریان خصوصی سازی ها، سهام آن به بخش غیردولتی واگذار شد. با وجود واگذاری سهام شرکت ملی نفتکش ایران، با توجه به اهمیت فعالیت این شرکت و همچنین شناخته شدن نام آن در عرصه بین المللی و بازارهای هدف صادرات نفت ایران، لفظ "ملی" از روی نام این شرکت برداشته نشد.
اکنون شرکت ملی نفتکش ایران با عنوان یک شرکت خصوصی اما به صورت یک بنگاه ملی فعالیت می کند و بزرگترین ناوگان حمل نفت جهان را در اختیار دارد. نفتکش های ایرانی با ظرفیت های متفاوتی از 35 هزار تن تا 300 هزار تن در عرصه حمل نفت خام کشورمان به بازارهای صادراتی فعالیت می کنند و در مجموع ظرفیت ناوگان نفتکش های ایران به 15.5 میلیون تن می رسد.
یکی از مشکلاتی که می تواند فعالیت ناوگان نفتکش های ایرانی را در آینده تحت تأثیر قرار دهد، بالا رفتن متوسط عمر این ناوگان است. در حال حاضر متوسط عمر ناوگان نفتکش های ایرانی بیش از 10 سال است و این مسئله ضرورت نوسازی ناوگان نفتکش های ایران را نشان می دهد.
مدیران این شرکت به سفارش ساخت دو فروند کشتی شیمیایی بر - فرآورده بر 35 هزار تنی به شرکت ایزوایکو در 12 دی ماه سال 1381 و سه فروند کشتی نفتکش حمل نفت خام 63 هزار تنی به شرکت صدرا در تاریخ 23 آبان 1382 اقدام کردند اما بعد از گذشت 14 سال خبری از ساخت این نفتکش ها نیست.
بر اساس استانداردهای بین المللی، حداکثر سن نفتکش ها برای اوراق حدود 15 تا 20 سال (در صورت کیفیت بالای ساخت آن) در نظر گرفته می شود. از اینرو مدیریت شرکت ملی نفتکش باید به این فکر باشد تا طی سالهای آینده بخشی از ناوگان این شرکت لاجرم باید از رده خارج شود و این شرکت نیاز به یک برنامه راهبردی به منظور نوسازی ناوگان دارد.
این ضرورت زمانی بیشتر احساس می شود که به نقش ناوگان شرکت ملی نفتکش در صادرات روزانه نفت خام ایران و وابستگی بودجه جاری و اقتصاد کشور به درآمد فروش نفت توجه کنیم.