مشکل صادرات محصولات پتروشیمی به چین بیشتر به سیاست دولت حاکم برمی گردد که در ذیل مواردی از داستان پشت پرده آن را خواهم گفت:
١-در چند ماه گذشته مقادیر بسیار زیادی ارز از این کشور خارج شده یعنی بسیاری از چینی ها و بانک های خارجی اقدام به تبدیل یوآن به دلار و یورو کرده اند، این عامل باعث بر هم خوردن نرخ تبدیل یوآن با ارزهای خارجی شده و دولت چین را نگران کرده است که اگر جلوی آن را نگیرد کنترل آن در آینده سخت خواهد شد.
٢-ضمن اینکه سیاست ها ی انبساطی سالهای گذشته دولت چین باعث افزایش شدید نقدینگی و بنگاه های تولیدی شده است که این امر باعث بوجود آمدن رقابت شدید بین تولیدکنندگان شده است به طوری که در بعضی موارد و تولید بعضی کالا ها نسبت عرضه و تقاضا بر هم خورده است به همین علت دولت چین سیاست های انقباضی را اغاز کرده و ضریب رشد تولید را کاهش داده است همین موضوع باعث کاهش تقاضا در مواد پلیمری شده که نتیجه ان کاهش قیمت و انبار شدن هزاران تن مواد پلیمری در انبارهای چین شده است.
٣-عامل سوم افزایش هزینه تولید در چین از لحاظ نرخ حقوق کارگری است، کارگر چینی دیگر حاضر نیست با حقوق و مزایای پایین کار کند و در بسیاری از موارد تقاضای حقوق و دستمزد بالا را دارد همین عامل باعث شده بسیاری از صنایع پایین دستی در تولید به کشورهایی مانند لائوس و ویتنام انتقال پیدا کند مانند صنایع اسباب بازی سازی.
تمامی عوامل بالا و چند عامل دیگر دولت چین را مجاب به سختگیری در مسایل مالی و پولی و بانکی کرده است، یعنی سیاست پنهانی که در پشت پرده به بانک ها ابلاغ کرده اند برای خروج ارز از چین تا هر جا که ممکن است سخت گیری شود که این روند کاملا محسوس است و کسانی که در روزهای گذشته با بانکهای چینی سر و کار داشته اند کاملا این را حس کرده اند.
مورد دیگر رکود در بحث مواد پتروشیمی قابل پیش بینی است، طبق بند ٢و٣ این عوامل باعث کاهش تقاضا و کاهش قیمت و عدم النفع واحدهای پتروشیمی ایران خواهد شد که در اینده برای تولید کنندگان مشکلاتی ایجاد خواهد کرد.