فروش آلاسکا از طرف امپراتوری روسیه به ایالات متحده در سال 1867 بود. در آن زمان روسیه به شدت از طرف بریتانیا برای جنگ بر سر آلاسکا تهدید می‌شد و تزار روسیه به همین دلیل تصمیم به فروش آلاسکا گرفت. اهمیت آلاسکا در آن زمان تنها خرید پشم از سرخپوستان آمریکا و نیز صنایع تبدیلی آن به شمار می‌رفت. این خرید ابتدا به این صورت بود که 1518800 کیلومتر مربع زمین از روسیه خریداری شد و منطقه آلاسکا به وجود آمد و در سال 1959 به عنوان یکی از ایالت‌های آمریکا شناخته شد.
پیشینه
روسیه در وضعیت نابسامان اقتصادی قرار داشت و ترس شدیدی از باختن در مناقشات خود با بریتانیا و آمریکا داشت، چرا که هیچ درآمدی برای هزینه جنگ‌های احتمالی خود با این کشورها نداشت. آلاسکا در آن زمان از نظر اقتصادی، سیاسی و سوق‌الجیشی اهمیت کمی داشت، در حالی که جمعیت منطقه بریتیش کلمبیا در آمریکای شمالی به سرعت روبه افزایش بود و تب طلا در این زمان باعث مهاجرت زیاد انگلیسی‌ها به این منطقه شده بود و باعث می‌شد که روسیه احتمال به وجود آمدن یک منطقه بزرگ انگلیسی‌نشین در آمریکا را دور از ذهن نداند و به همین دلیل در صورت جنگ احتمالی با انگلستان، آلاسکا را منطقه‌ای می‌دانست که جنگ برای آن بی‌دلیل و سخت خواهد بود. به همین دلیل تزار الکساندر دوم تصمیم به فروش آلاسکا گرفت. در آن زمان انگلستان تمایل کمی برای خرید آلاسکا از خود نشان داد و روسیه در سال 1859 پیشنهاد فروش آلاسکا را به ایالات متحده ارائه کرد؛ با این امید که حضور این کشور در منطقه آلاسکا باعث شود که تهدیدات بریتانیا از این منطقه فروکش کند. هر چند که هیچ بحثی درباره این قرارداد تا زمان جنگ داخلی آمریکا صورت نگرفت.
پس از پیروزی شمالی‌ها در جنگ داخلی آمریکا به سال 1865 و استقرار دوباره دولت قدرتمند مرکزی در سال 1967، تزار نماینده خود، ادوارد استوکل، را برای مذاکره با وزیر کشور آمریکا، ویلیام هنری سوارد، به آمریکا فرستاد. پیرو مذاکرات انجام‌شده در تاریخ 30 مارس سال 1867، قرارداد فروش آلاسکا به قیمت 2/7 میلیون دلار (یا 74/4 دلار به ازای هر کیلومتر مربع) میان دو کشور بسته شد.
بازخورد مردم آمریکا به خرید آلاسکا بسیار مثبت بود و بیشتر نویسندگان در آن دوره از عملکرد دولت در خرید آلاسکا حمایت کردند. مهم‌ترین محورهای حمایت از این خرید عبارت بودند از: به دست آوردن منافع اقتصادی از این خرید، بهبود روابط با روسیه و اینکه پس از این خرید، دیگر به دست آوردن منطقه بریتیش کلمبیا برای آمریکا یک آرزو نبود. با وجود اینکه برخی نارضایتی‌ها از خرید آلاسکا هم در جامعه آمریکا به وجود آمده بود، پس از کشف منابع گسترده نفت و طلا در این منطقه، تقریباً تمام انتقادات فروکش کرد و معلوم شد که ارزش آلاسکا بسیار بیش از میزان پولی است که بابت خرید آن پرداخت شده است. افزوده شدن زمینی دو برابر آلاسکا به سرزمین ایالات متحده آمریکا تا زمان تب طلای کلوندلایک (1896) اهمیت خود را نشان نداد، زیرا در آن زمان بود که آلاسکا مبدل به یکی از مقاصد مهم جویندگان طلا در آمریکا شد. سناتور سامنر رئیس وقت مجلس سنا در آن زمان اعلام کرده بود که در آلاسکا حدود 2500 نفر روس با نژادهای مختلف حضور دارند. همین طور در آلاسکا هشت هزار سرخپوست قطب‌نشین زندگی می‌کنند و حدود 10هزار نفر تحت نام شرکت پشم روسیه در آلاسکا کار می‌کنند. از سوی دیگر حدود 50 هزار اسکیمو و بومی آلاسکا نیز در این منطقه حضور دارند. روسیه در این منطقه 23 دفتر تجاری اصلی داشت که در مناطق قابل دسترس و جزیره‌های اصلی این منطقه قرار داشتند. در برخی دفاتر کوچک‌تر، روسیه حدود چهار تا پنج کارمند داشت که وظیفه خرید پوست سیل از محلیان را بر عهده داشتند تا زمانی که کشتی‌های کمپانی برسند آنها را به کشتی‌ها تحویل دهند. دو شهر بزرگ نیز در آلاسکا وجود داشت، یکی آرکانجل جدید که امروزه سیتکا نامیده می‌شود، شهری که در سال 1804 برای گسترش تجارت پوست سیل تاسیس شد و در سال 1867، 116 کابین برای زندگی و 968 نفر سکنه داشت. دیگری سنت پائول که در آن 100 خانه و 283 نفر سکنه حضور داشتند. این شهر در واقع مرکز شکار سیل بود.
آلاسکا نامی است که آمریکایی‌ها برای این منطقه انتخاب کرده‌اند. این منطقه پیش از پیوستن به آمریکا از طرف روسیه به نام آلاسکا شناخته می‌شد. مراسم پیوستن آلاسکا به ایالات متحده در 18 اکتبر 1867 برگزار شد و طی آن سربازان روسیه و آمریکا هر دو در مقابل ساختمان فرمانداری رژه رفتند و همزمان با نواخته شدن مارش نظامی، پرچم روسیه پایین کشیده شد و پرچم آمریکا به اهتزاز درآمد. در آن زمان بود که فرماندار آلاسکا از طرف تزار، ساختمان فرمانداری را به نماینده ایالات متحده واگذار کرد و بسیاری از ساختمان‌های اصلی که متعلق به دولت روسیه بود نیز همزمان به آمریکا واگذار شد. پس از آن نیروهای آمریکایی بنادر آلاسکا را به دست گرفتند و بیشتر روس‌های مقیم آلاسکا نیز این منطقه را ترک کردند. تنها تعداد کمی تاجر و کشیش روس در این منطقه باقی ماندند.
پس از انتقال مالکیت، آن تعداد کم روس که در این منطقه باقی مانده بودند نیز طی مدت کوتاهی آلاسکا را ترک کردند و به سرزمین مادری خود بازگشتند، البته در آن زمان کمپانی پشم روسیه همچنان در منطقه آلاسکا فعال بود اما به سرعت فعالیت‌های این شرکت کاهش پیدا کرد و بیکاری در آلاسکا به شدت افزایش یافت. در این موقع بود که روس‌ها ترجیح می‌دادند به کشور خود برگردند. در این زمان هنوز هیچ اثر خاصی از آمریکایی‌ها در این منطقه دیده نمی‌شد. یکی از تاریخ‌نویسان درباره وضعیت آلاسکا در این برهه زمانی درباره کشتی وینگدارو که مخصوص بازگرداندن مردم روسیه به کشور خودشان از آلاسکا بود، می‌نویسد که این کشتی لبالب از مردم است و خدمه کشتی نیز در هر بندری به شدت مشروب می‌خورند و در حالت مستی بر سر مردم فریاد می‌کشند. او این وضعیت را برای مردم روسیه به شدت ناگوار می‌داند. او مقصد نهایی کشتی را بندر سنت پترزبورگ در شمال روسیه ذکر می‌کند.
چکی که بر اساس آن 2/7 میلیون دلار قیمت آلاسکا به روسیه پرداخت شد.