جام جهانی فوتبال که تب و جنون فراگیر آن زن و مرد و پیر و جوان نمی شناسد را می توان همه گیر ترین اتفاق جهانی دانست و باید گفت بشر بیش از هر رژه و اتفاق اقتصادی سیاسی میل دارد تا غرق در تلخ و شیرین این بازی شود.
بازی فوتبال با بیست و دو نفر و یک توپ و البته میلیون چشم علاقه مند، مضطرب، مشتاق و هیجان زده در طول حداقل 90 دقیقه چشم از ان بر نمی گیرند، خواه در چند متری زیمن و بازیکنان و خواه کیلومترها دورتر و از پشت صفحه تلویزیون، موبایل و لپ تاپ، هر چه هست از آزتک ها در مکزیک تا خرس های سه رنگ در روسیه فوتبال یک راه پیوند بین اقوام، رنگ ها و نژادها بوده است و برابری را برای همه انسانها در چارچوب مستطیل سبز به ارمغان آورده است.
فوتبال تاثیری غیر قابل انکار بر سیاست و اقتصاد داشته است، و سیاست مداران بسیاری از فوتبال به کرسی های تاثیر گذار و بر عکس از سیاست بر کرسی مدیریت تیم های فوتبال تکیه زده اند. همچنین به دلیل سود سرشار و حجم گردش مالی بالای که در صنایع نفت و گاز وجود دارد در سال های اخیر شاهد بوجود آمدن فصل مشترک بین ورزش فوتبال و نفت و یا به بیان ساده تر با ثروت انباشته از راه نفت بوده ایم.
تاثیر نفت بر فوتبال را می توان در سه جریان مشاهده و بررسی کرد. اول سیر تاریخی آن است که ورود سربازان بریتانیایی و صنعت گران آنها برای حفاری و استخراج به مناطق مختلف و اطراق در ان محلها به مرور باعث انتقال روش بازی و ابزار مورد نیاز آن به مناطقی در خاورمیانه گردید. دوم تاثیر تبلیغات برندهای مختلف در حاشیه زمین های فوتبال است که باعث شهرت و بیشتر دیده شدن آنها شد و در آخر خرید باشگاههای مختلف توسط ثروتمندانی که سرمایه خود را مدیون اقتصاد نفتی بودند که البته اسامی آنها را از یک میلیاردر نا شناس در سایه به سلبریتی های دنیای اقتصاد و نفت تبدیل نمود و باعث شد در دوران مدیریت تیم ورزشی تمامی اعمال آنها حتی در زندگی خصوصی شان سوژه مطبوعات ورزشی شود. پرداختن به هر سه این موضوعات در یک نوشتار احتمال بسیط و خارج از حوصله مخاطب خواهد بود از این رو تنها به تاثیر کشف نفت بر شکل گیری فوتبال در ایران خواهیم پرداخت تا حسن شروعی باشد بر حضور تیم ملی فوتبال کشورمان در این رویداد بین المللی پر بیننده
قصه شکل گیری فوتبال و اولین تیم فوتبالی و جنوب دو روایت دارد، در تاریخچه فوتبال ایران در وب سایت تاریخ زمان ما چنین امده است.
اولین کارگران صنعت نفت از انگلیسی ها ورزشی تازه یاد گرفتند، اما آن را به شیوه خودشان بازی کردند، سبکی که جمعی از شورانگیزترین فوتبالیست ها و تیم های باشگاهی را تقدیم فوتبال ایران کرده است. حدود یک قرن پیش پابرهنه ها با مثانه بادکرده گاو که تکه پارچه دورش آن را شبیه توپ کرده بود، روی زمین تفتیده خوزستان فوتبال بازی می کردند؛ مانند انگلیسی های کنار چاه های نفت مسجدسلیمان. انگلیسی ها فوتبال را به ایران آوردند،.
و از آن تاریخ به بعد تیم های خوزستانی معدن رگه های طلایی بودند که تکنیک و شور را به تماشاچیان هدیه می دادند. با این حال جنس فوتبال خوزستانی ها با همه ایران تفاوت دارد؛ معجونی از نفت، گرما و احساسات ناب.
اگر در طول تاریخ به عقب برویم، در می یابیم یکی از عوامل تاثیرگذار در خوزستان وجود نفت بود. جز این، نمی توان از تاثیر فرهنگی که مهندسان و مستشاران انگلیسی بر خوزستان و سبک زندگی مردم آن جا گذاشتند، غافل شد. زمانی که انگلیسی های به ایران آمدند، فوتبال به عنوان یک ورزش انگلیسی برای چند دهه جای خود را میان اهالی این کشور باز کرده بود. اولین باشگاه های فوتبال انگلیسی بودند و سربازان ملکه خود را خالق فوتبال می دانستند.
همزمانی این دو؛ یعنی پرطرفدار شدن فوتبال و علاقه مندی مردم جهان به آن و کشف نفت در ایران باعث شد ایرانیان زمانی پا به توپ شوند که هنوز فیفا شکل نگرفته بود. در سال ۱۹۰۸ که المپیک لندن برگزار شد، اهالی مسجدسلیمان در کنار فوران نفت از چاه شماره یک احتمالا شاهد توپ بازی انگلیسی ها بودند که در آن غروب های گرم سرشان را با ورزش تازه شان گرم می کردند. به این ترتیب ایران- خوزستان اولین نقطه در خاورمیانه بود که مردم در آن فوتبال بازی کردند؛ وقتی جایی برای تاکتیک نبود. البته همان روزها در تهران هم انگلیسی ها داشتند فوتبال را به اهالی پایتخت معرفی می کردند. تهرانی ها در کنار زمین های معدود فوتبال شاهد بازی موبورها بودند تا اگر احیانا یار کم داشتند،
ایرانی به جمعشان اضافه شود.
در مسجد سلیمان که عمده چاه های کشف شده آن زمان در اطرافش بود. در این شهر باشگاه های کوچکی پدید آمد که هر کدام تیم های فوتبال خود را داشتند.
این باشگاه ها بیشترشان دارای زمین فوتبال اختصاصی و سایر امکانات فرهنگی و ورزشی بودند. آن هایی که به مسجدسلیمان این روزها رفته اند، می گویند هنوز تعدادی از این بناها- با وجود تغییر کاربری- وجود دارند؛ باشگاه نفتون، باشگاه نفتک، باشگاه ایران، باشگاه مرکزی، باشگاه تمبی، باشگاه کاوه چشمه علی، باشگاه بی بیان، باشگاه هندی ها و باشگاه ارامنه از جمله باشگاه های فوتبالی هستند که محل تلاقی توپ بازی خوزستانی ها و انگلیسی ها بود. در این میان یک ستاره بود که در اولین بازی های میان انگلیسی ها و خوزستانی ها ناجی محسوب می شد.
کریم زندی نخستین ایرانی بود که در یک تیم فوتبال به طور رسمی بازی کرد. او حد فاصل سال های ۱۲۸۷ تا ۱۲۹۷ شمسی چنان شهره بود که انگلیسی ها حتی هنگامی که میان خود بازی داشتند، دوست داشتند کریم زندی هم در آن ها حضور داشته باشد. هرچند منابع تاریخی اندکی از جزییات بازی های اولیه میان انگلیسی ها و مسجدسلیمانی ها وجود دارد، اما عجیب نیست اگر فکر کنیم کریم زندی برای تیم مردم شهر گل زده باشد.
اما به گزارش مشرق، بوشهری ها مدعی هستند اولین چاه نفت تو ایران در شهر دالکی بوشهر حفاری شده و چون نتیجه خوبی به همراه نداشته شهر مسجد سلیمان برای حفاری انتخاب شد. صنعت نفت در سال 1301 در کشورمان شکل گرفت و در سال 1329 توسط دکتر مصدق ملی شد.
با این حال بوشهری ها می گویند فوتبال پیش از پیدایش صنعت نفت در ایران و شهر مسجد سلیمان وارد ایران شده و برای اولین بار کشتی های باری پرتغالی و انگلیسی که وارد بوشهر شدند فوتبال را به ایران آوردند و تاریخ ورود فوتبال به ایران را به سال 1285 برآورد می کنند.
1305 اولین تیم بوشهر به طور رسمی با نام نادری تشکیل شد که برای محله امامزاده بوشهر بود. یکی از قدیمی های بوشهر روایت می کند در همان زمان تیمی از انگلیس به نام منچستر به بوشهر می آید و بعد از سفر تهران و بازی با تیم شاهین در بازگشت به بوشهر مسابقه ای با تیم نادری انجام می دهد و نتیجه را یک بر صفر واگذار می کند.
جالب آنجاست که مولف فوتبال در جنوب ایران سه شهر است؛ مسجد سلیمان، بوشهر و مهم تر از هر دو آبادان، که به برزیله ایران شهرت دارد در هر سه این شهر ها سه تیم نفتی هنوز عشق و علاقه کودکان پا به توپ بر روی آسفالت داغ و زمین های خاکی هستند. صنعت نفت آبادان، نفت مسجد سلیمان و گاز پارس جنوبی هر سه تیم با مدیریت نفتی هستند که همچنان فوتبال را داغ، جنجالی و تکنیکی بازی می کنند و هواداران خود را به وجد می آورند.