صنعت بایو پلاستیک علاوه بر مزایای محیط زیستی وکاهش گازهای گلخانه ای تا سال ۲۰۳۰ در زمینه اشتغال نیز رشد ۱۰ برابری خواهد داشت.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی اوپکس به نقل از خبرنگار نیپنا، کار گاه آموزشی پلیمر زیست پایه در حاشیه سیزدهمین نمایشگاه بین المللی ایران پلاست (یکشنبه ۳۱ شهریور) برگزار شد.موضوعات مورد بررسی در این کارگاه آموزشی شامل اهمیت پلیمرهای زیست پایه و زیست تخریب پذیر ( آمار-تعاریف-مزایا) و وضعیت موجود در کشور در این حوزه بود همچنین روش های بررسی زیست تخریب پذیری پلیمرها و استانداردهای مهم ، اهمیت استانداردسازی و آزمایشگاه استاندارد ارزیابی زیست تخریب پذیری پلیمرها ارائه شد.
پویانه آقاپور خامنه مدیر سلامت ایمنی و محیط زیست شرکت رنگدانه سیرجان در تعریف بایو پلاستیک ها یا پلاستیک های زیستی گفت: زیست پایه ماده یا محصولی است که از توده گیاهی مانند ذرت، نیشکر یا سلولز منشا گرفته باشد. البته زیست پایه بودن لزوما تامین کننده مفهوم زیست تخریب پذیر نیست زیرا زیست تخریب پذیر یعنی در فرآیند شیمیایی تجزیه شده و به مواد طبیعی از جمله آب تبدیل شود. هیچ توافقی در دنیا برای میزان حداقلی از محتوای زیستی برای محصولات زیست پایه وجود ندارد و تنها با استناد به استانداردها و گواهی انجمن بایو پلاستیک اروپا می توان از درجه زیست پایه بودن و زیست تخریب پذیری پلیمر اطمینان حاصل کرد.
وی در دسته بندی های بایو پلاستیک ها، بایو پلی پروپیلن و بایوپِت را در دسته غیر زیست تخریب پذیر طبقه بندی کرد و گفت: بایو پلی پروپیلن و بایو پِت می توانند فسیل بیس یا بایو بیس باشند اماغیر زیست تخریب پذیر هستند. محصولاتی مانند PBS , PHA, PLA بایو پلاستیک های زیست پایه و زیست تخریب پذیر هستند و بایو پلاستیک PBAT در دسته بایو پلاستیک های زیست تخریب پذیر فسیلی قرار می گیرد. بایو پلاستیک ها انقلابی در صنعت پلاستیک ایجاد کرده اند و مزایای آن شامل کاهش مصرف منابع فسیلی (کربن خنثی) ، بازیابی ماده در انتهای چرخه حیات محصول ، افزایس بهره وری منابع و استفاده از بیوماس برای تولید است.
آقا پورخامنه ادامه داد : علاوه بر مزایای محیط زیستی به لحاظ اقتصادی نیز بایو پلاستیک ها در زمینه ایجاد اشتغال موثر هستند و تا سال ۲۰۳۰ اشتغال صنعت بایو پلاستیک رشد ۱۰ برابری خواهد داشت. علاوه بر آن تولید گاز های گلخانه ای نیز کاهش چشمگیر خواهد داشت.
وی در مورد میزان استفاده پلیمرهای زیست پایه گفت: بایو پلاستیک ها در حال حاضر بیشترین استفاده را در صنعت بسته بندی یعنی حدود ۶۵ درصد را به خود اختصاص داده اند و در سال ۲۰۱۸ بیشترین موادی که در بسته بندی استفاده شدند پلیمر PET و استارچ بلِندها بود. با وجود اینکه اروپا قطب صنعتی و آکادمیک بایو پلاستیک ها است اما ۵۵ درصد ظرفیت تولید پلیمرهای زیستی در آسیا وجود دارد و پتانسیل بالایی برای رشد و توسعه در این زمینه برای ما وجود دارد.
آقاپور وضعیت ایران را در زمینه پلیمرهای زیست پایه مثبت ارزیابی کرد و گفت: عدم وجود قوانین و الزام به اجرا، عدم آگاهی مصرف کننده، عدم برچسب گذاری استاندارد محصولات گیاهی ، لزوم بازنگری استانداردهای مصوب ملی بر اساس شرایط و امکانات تولید محصولات و عدم وجود آمار دقیق و معتبر از میزان تولید مواد و محصولات گیاهی از عمده ترین چالش های این حوزه در شرایط کنونی کشور به شمار می رود.
بر اساس این گزارش دکتر محمد علی توانایی استاد دانشگاه امیر کبیر نیز در ادامه کارگاه آموزشی در مورد روش های بررسی زیست تخریب پذیری، استانداردهای مهم ملی و بین المللی، اهمیت استاندارد سازی در این حوزه و تفاوت زیست پایه و زیست تخریب پذیر صحبت کرد و گفت: با توجه به میل اجتماعی سرشار برای سالم‌تر سازی محیط زیست و تمایل تولیدکنندگان به سرمایه گذاری برای ایجاد بازارهای جدید در حوزه پلاستیک های زیستی توجه به رشد سریع این محصولات را اجتناب ناپذیر می کند. همچنین ضرورت تاسیس آزمایشگاه های مرجع یا همکار استاندارد وجود دارد. علاوه بر اینها تعامل و همفکری بیشتر تشکل ها ، تولید کنندگان، سازمان های ذیربط در تسریع استانداردسازی برای لیبل گذاری محصولات و اصلاح استاندارد ها بر پایه شرایط موجود در کشور مورد نیاز است.
شایان ذکر است این کارگاه آموزشی توسط انجمن تولید کنندگان مستربچ و کامپاند ایران و شرکت رنگدانه سیرجان برگزار شد.