ایران با مجیدرضا حریری، رئیس اتاق بازرگانی مشترک ایران و چین گفت‌وگو کرده است.
به گزارش اقتصادنیوز گزیده این گفت‌وگو در ادامه می‌آید:
*متأسفانه در شرایط کنونی هیچ بانکی در دنیا حاضر نیست با بانک‌های ایرانی کار کند و این موضوع ارتباطی به دسترسی بانک‌های ایرانی به سوئیفت ندارد. سوئیفت و تبادلات بانکی تحت تأثیر بازی بزرگ‌تری به‌نام تحریم امریکاست و صحبت کردن درباره موضوع «اف‌ای‌تی‌اف» در شرایط کنونی یک موضوع فرعی است. اگر تحریم‌های شدید امریکا را مانند یک قفس فرض کنیم که بانک‌های ایرانی در آن هستند، از «اف‌ای‌تی‌اف» به عنوان بندی یاد می‌شود که دست و پای سیستم بانکی کشور را بسته است. در حقیقت وقتی سیستم بانکی کشور در قفس است، چه فرقی می‌کند که دست و پای آن را بسته باشند یا باز گذاشته باشند.
*قفس برای سیستم بانکی کشور همان تحریم‌های ظالمانه امریکاست و تسلط این کشور بر بخش بزرگی از اقتصاد دنیا موجب شده در شرایط کنونی تبادلات بین‌المللی بانکی برای بانک‌های ایرانی سخت‌تر از گذشته شود. اگر مشکل کشور ما به هر شکلی توسط متخصصان سیاست حل شود، به طور اتوماتیک معضل «اف‌ای‌تی‌اف» و سازمان‌های اقتصاد جهانی برای سیستم بانکی کشور حل خواهد شد. در همین جهان کنونی کشورهای دیکتاتوری وجود دارند که در موضوع انرژی هسته‌ای پیمان‌های بین‌المللی را که ایران پذیرفته است قبول نکردند. از سوی دیگر کشورهایی هم هستند که پولشویی بیشتری از ایران در اقتصاد آنها رخ می‌دهد اما چون با کشور مورد نظر مشکلی ندارند دنیا هم با آنها کاری ندارد. کشوری مانند عربستان سعودی روزنامه‌نگار خودش را در یک کشور خارجی شقه‌شقه می‌کند اما اتفاق خاصی در حوزه بین‌المللی برای این کشور رخ نمی‌دهد. تمام روابط و مناسبات در دنیا تعریف شده‌اند و نسبت به برقراری ارتباط کشورها با بزرگان و قدرتمندان دنیا عیار و روابط بین‌المللی بین کشورها تعیین می‌شود. اگر این اختلافات ما حل شود، سایر موضوعات فرعی ذیل آن حل خواهد شد. با همه اینها باید گفت موضوع «اف‌ای‌تی‌اف» یک مسأله صرف اقتصادی نیست. این موضوع در خارج از کشور متأثر از اختلاف سیاسی با امریکا و در داخل کشور متأثر از درگیری‌های جناحی بین گروه‌های سیاسی است به طوری‌که در داخل کشور هر گروهی که در قدرت نیست نسبت به گروهی که در قدرت سیاسی قرار دارد،اعتراض دارد.
*به طور اصولی بنده امور سیاسی را بلد نیستم اما دوستانی که مخالف اجرای قوانین «اف‌ای‌تی‌اف» در کشور هستند، دلایل مخالفت خودشان را بگویند که به چه دلیل اجرای «اف‌ای‌تی‌اف» به صلاح مملکت نیست. با این حال تنها زمانی که حس کردیم اجرای «اف‌ای‌تی‌اف» برای اقتصاد و سیستم بانکی کشور مهم است، زمانی بود که حدود یک‌سال از اجرای برجام گذشته و تحریم‌ها بر سر مملکت نبود ولی قبل از اجرای برجام یا بعد از آن بانک‌های ایران در دنیا نمی‌توانستند کار خاصی انجام دهند. اگر موضوع دارو و غذا مطرح است، تحریم‌کننده اصلی که همان امریکاست به ظاهر این نوع تحریم‌ها را جدا کرده ولی شاهد هستیم درباره موضوع واردات دارو و غذا به کشور هم مشکل داریم. در حقیقت اراده سیاسی درستی پشت روابط بانکی ما با بانک‌های بین‌المللی نیست تا موضوعات فنی مانند «اف‌ای‌تی‌اف» مطرح باشد. دستورالعمل‌های گروه ناظر اقدام مالی تعداد بالایی دارد که بجز دو مورد همه آنها در داخل کشور به تصویب رسیده‌اند.
* تحریم‌های جدید 18 بانک ایرانی تأثیر چندانی بر فعالان اقتصادی ندارد و بیش از یک دهه است که بانک‌های کشور ما تحریم است. از سال 1390 به بعد یاد گرفتیم ارز را به صورت چمدانی وارد کشور کنیم. در واقع می‌توان گفت فعالان اقتصادی ما آنقدر که عرصه بر آنان تنگ شده است می‌دانند چگونه تجارت کنند و حتی در شرایط کنونی شاهد باز شدن ال‌سی‌ها هم نیستیم. تجار ایرانی مانند راننده‌هایی هستند که اتوبان‌های اصلی دنیا روی آنها بسته شده است و باید از جاده‌های سنگلاخ رانندگی کنند. تحریم‌های جدید به طور واقعی در فعالیت تجاری ما تأثیری ندارد، شاید در بخش‌هایی همچون اینستکس و ارتباط ایران با بانک‌های سوئیس اثرگذار باشد که بر روند اقتصادی ما بسیار ناچیز و قابل چشم‌پوشی است. البته تأثیر روانی تحریم‌های جدید بر اقتصاد کشور وجود دارد زیرا پایه‌های اقتصاد ایران در شرایط کنونی لرزان است که در آن موقع وقوع اتفاق‌های تلخ اجتناب‌ناپذیر است. در شرایطی که هیچ اتفاقی در بازار‌های ارزی کشور ما رخ نمی‌دهد، از صبح تاکنون نرخ هر دلار هزار تومان گران شده و این اتفاق همان تأثیر روانی تحریم‌ها بر اقتصاد کشور است. وقتی نرخ ارز هم از عددی خاص عبور می‌کند، باید سقف بعدی را نگاه کرد.