به گزارش اوپکس از گروه انرژی نفت‌خبر به نقل از بلومبرگ، هفته گذشته آژانس بین‌المللی انرژی نقشه راه اقتصاد جهانی برای دستیابی به دی‌اکسیدکربن خالص صفر تا سال ۲۰۵۰ میلادی را ترسیم کرد. این گزارش واکنش های بسیاری را در بین کشورها و موسسات بین المللی بر انگیخت و بسیاری آن را به منزله پایان دوران اکتشافات نفتی و توسعه میادین جدید دانستند.
🔻طبیعتا شرکت‌های حفاری نفت شیل در آمریکا و تولیدکنندگان عمده نظیر عربستان و روسیه از این گزارش ناخوشنود شده و از انتشار آن نگران هستند.
🔻اما در صورت اعتنای شرکت‌های نفتی به توصیه های آژانس، کشورهای کوچک تری که بخش عمده درآمدهای نفتی آنها متکی به سرمایه گذاری خارجی است، بیشترین و جدی ترین آسیب را از این تغییر عمده متحمل خواهند شد.
🔻استدلال گزارش آژانس بین المللی انرژی این نیست که صنعت نفت دیگر نباید به دنبال اکتشاف و توسعه میادین جدید باشد، بلکه بر این نکته تاکید دارد که طی سال‌های آتی کاهش تقاضا که لازمه دستیابی به هدف کربن خالص صفر است، اساسا چنین سرمایه‌گذاری هایی را غیرضروری خواهد ساخت.
🔻بدین ترتیب کاهش کلی اکتشافات، وضعیت را برای کشورهایی که همچنان به سرمایه‌گذاری میلیارد دلاری شرکت های بین المللی برای کشف و توسعه میادین نفتی خود وابسته هستند بسیار دشوار خواهد ساخت.
یکی از این کشورها آنگولاست.
🔻تولید نفت آنگولا از سال ۲۰۱۶ تاکنون رو به کاهش بوده و این روند احتمالا شتاب بیشتری به خود خواهد گرفت.
🔻آنگولا برای استخراج نفت از میادینی که هزاران متر پایین‌تر از سطح آب اقیانوس اطلس قرار دارند، به سرمایه گذاری شرکت های خارجی وابسته است.
🔻سقوط قیمت نفت در سال ۲۰۱۴ ضربه سنگینی به سرمایه‌گذاری در صنعت نفت این کشور وارد کرد و ۲ سال بعد زمانی که توسعه پروژه‌های که در دست اجرا به اتمام رسید افت تولید نفت این کشور آغاز شد.
🔻دیگر کشور نفتی واقع در غرب آفریقا یعنی نیجریه نیز سرنوشتی مشابه را تجربه کرده است.
🔻شرکت‌های بزرگ بین‌المللی در سال‌های اخیر تمایل بسیار کمتری به پروژه های پرهزینه اکتشاف و استخراج نفت از میادین واقع در اعماق اقیانوس‌ها پیدا کرده اند، زیرا این پروژه‌ها برای رسیدن به مرحله سودآوری به صرف سال‌ها زمان و میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری نیاز دارند.
🔻برای مثال، پروژه گریتر پلوتونیوی شرکت بی پی در سال ۱۹۹۹ مورد اکتشاف قرار گرفت، اما اولین بشکه‌های نفتی قابل عرضه به بازار بیش از ۸ سال بعد از این پروژه استخراج شد. در عوض شرکت‌ها تمایل بیشتری به سرمایه گذاری در پروژه‌های زود-بازده در میادین شیل آمریکا پیدا کرده‌اند.
🔻با کاهش تولید نفت در این کشورها، ۲ روند عمده پدیدار خواهد شد. اولا، جهان وابستگی بیشتری به چند کشور معدود جهت تامین نفت مورد نیاز خود در دوران گذار به انرژی‌های تجدیدپذیر پیدا خواهد کرد که سبب تمرکز بیشتر قدرت در دست کشورهای خاورمیانه، روسیه و آمریکای‌شمالی خواهد شد.
🔻ثانیا، متوسط نفت تولید شده سنگین‌تر (یعنی دارای نسبت بیشتری از مولکول های هیدروکربوری که باید برای تولید سوخت مورد نیاز مصرف‌کنندگان شکافته شود) و ترش تر (یعنی دارای مقادیر بیشتر سولفور که باید از نفت جدا شود) خواهد بود. این وضعیت فشار بر پالایشگاه‌های قدیمی در اروپا و آمریکا را که نمی توانند به اندازه پالایشگاه‌های مدرن از این نوع نفت سوخت تولید کنند افزایش خواهد داد.
🔻اما بر اساس این سناریو چه بر سر قیمت نفت خواهد آمد؟ این بستگی به سرعت کاهش تقاضا و عرضه نفت خواهد داشت.
🔻اگر در مسیر دستیابی به کربن خالص صفر، روند کاهش تقاضا شتاب بیشتری داشته باشد، قیمت نفت تضعیف خواهد شد؛ نظیر وضعیتی که به دنبال وقوع بحران کرونا و کاهش شدید تقاضا در جهان به وجود آمد.
🔻اما اگر تقاضا برای نفت با روند کندتری کاهش یابد، و در سوی دیگر سرمایه‌گذاری در صنعت نفت شروع به کاهش کند قیمت‌ها ولو به صورت موقتی شاهد افزایش خواهد بود؛ اما آن زمان دیگر برای نجات تولیدکنندگانی نظیر آنگولا دیر شده است.