دومین روز مذاکرات گروه ۷ یک هدف ویژه داشت: رویارویی با چین و مهار این کشور کمونیستی. جو بایدن، رئیس‌جمهور ایالات‌متحده از رهبران دموکراسی‌های ثروتمند خواست صدها میلیارد وام به کشورهای در حال توسعه در چالش مستقیم با طرح کمربند - جاده ابریشم پکن ارائه دهند.
به نوشته روزنامه نیویورک‌تایمز رهبران گروه۷ شنبه در دومین روز از نشست خود طرحی را برای مقابله با نفوذ چین از طریق سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌ها در کشورهای در حال توسعه مطرح کردند. رهبران ۷ کشور صنعتی که در کورن‌وال، در جنوب‌غربی بریتانیا نشست خود را برگزار می‌کنند، در جست‌وجوی یافتن پاسخی هماهنگ برای مقابله با افزایش نفوذ اقتصادی چین از طریق پروژه «راه ابریشم» هستند. شی‌جین پینگ، رئیس‌جمهوری چین با طرح «راه‌ابریشم جدید» درصدد است که ده‌ها کشور جهان را از طریق شبکه‌ای از خطوط زمینی و مسیرهای دریایی به‌هم متصل کند، این طرح اما با واکنش‌های جهانی متفاوتی مواجه شده است. در همین زمینه، کاخ سفید می‌گوید، جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا و دیگر رهبران گروه ۷ امیدوارند این طرح و ابتکار عمل زیرساختی جدید جهانی که هزینه‌ای بالغ بر ۴۰ تریلیون دلار خواهد داشت، جایگزینی با‌کیفیت بالاتر برای طرح «راه‌ابریشم جدید» چین باشد. قرار است این طرح تا سال ۲۰۳۵ محقق شود اما منابع مالی این طرح هنوز مشخص نشده است.نشست سران گروه ۷ که در لندن در حال برگزاری است، تا امروز ادامه خواهد داشت. رهبران کشورهای آمریکا، بریتانیا، فرانسه، آلمان، ایتالیا، کانادا و ژاپن در این نشست حضور دارند. یک مقام ارشد دولت آمریکا گفته است، هدف این طرح تنها مقابله یا رویارویی با چین نیست؛ بلکه موضوع مهم این است که ما تاکنون طرح جایگزین مثبتی را ارائه نکرده‌ایم که نشان‌دهنده ارزش‌ها، استانداردها و شیوه تجارت ما باشد. طرح «کمربند- جاده» چین، یک پروژه زیرساختی عظیم است که با هدف ساخت و احداث بنادر، خطوط انتقال لوله، خطوط ریلی و بزرگراه‌ها از کشورهای آسیایی تا اروپایی، برای نخستین‌بار در سال ۲۰۱۳ از سوی شی‌جین‌پینگ، رئیس‌جمهوری چین، مطرح شد.
موسسات مالی خصوصی هزینه این طرح را حدود ۶/ ۳ تریلیون دلار تخمین زده‌اند و برخی تحلیلگران این طرح را مسیری برای توسعه نفوذ سیاسی، اقتصادی و نظامی چین در عرصه جهانی و در رقابت با ایالات‌متحده می‌دانند.
آخرین حضور مرکل در جی۷
آنگلا مرکل، صدراعظم آلمان که نماد ثبات سیاسی در اتحادیه اروپا بوده است، می‌گوید که تمام حواس خود را معطوف آخرین حضورش در گروه ۷ کرده است. او که شهرتش در تعهد به آرمان‌های آتلانتیکی است، برای آخرین‌بار در این اجلاس حضور پیدا می‌کند و قرار است در انتخابات سراسری ماه سپتامبر سال‌جاری، صدراعظمی جدید جایگزینش شود. او که در سال ۲۰۰۷، برای نخستین‌بار تحت‌عنوان صدراعظم در سواحل بالتیک، میزبان رهبران مرد جهان بود، توانست حضور قوی در میان مردان کت و شلواری سیاه‌پوش داشته باشد تا موقعیت زنان را در میان رهبران جهان ارتقا دهد. آن زمان که گروه ۷، گروه۸ بود و هنوز روسیه از این باشگاه اخراج نشده بود، مرکل با امضای یک توافق با جورج دبلیو‌بوش، رئیس‌جمهور وقت درخصوص تغییرات آب و هوایی توانست جای پای خود را به‌عنوان یک سیاستمدار موثر در جهان محکم کند. این مورد وقتی عجیب و غریب به‌نظر می‌رسد که او با فردی به توافق رسید که خانواده‌اش یک خانواده نفتی در تگزاس است و اساسا شرکت‌های نفتی روی خوشی به توافقنامه‌های تغییرات آب‌و‌هوایی نمی‌دهند. ۱۴ سال بعد، حالا مرکل قرار است از این جمع جدا شود اما یک چیزی دیگر تغییر کرده است: دیگر کسی در مورد تغییرات آب و هوایی بحث و جدل نمی‌کند، برای اینکه در این‌خصوص با تلاش‌های افرادی مانند مرکل، توافق برای جلوگیری از تغییرات آب و هوایی امضا شده است. همزمان اجلاس اخیر گروه۷، در شرایطی برگزار شد که جهان هنوز با پاندمی ویروس‌کرونا در حال مبارزه است، پس بیراه نیست که یکی از مهم‌ترین موضوعات بررسی‌شده در این اجلاس، موضوع سلامت و آمادگی کشورها برای بحران بعدی باشد. در شرایطی که دونالد ترامپ، رئیس‌جمهور سابق آمریکا با عصبانیت هرگونه همکاری جهانی را رد می‌کرد، با دولت جدید آمریکا، امیدها برای همکاری‌های بیشتر برای مهار پاندمی بعدی افزایش یافته است. در این راستا باید گفت یکی از رهبران جهانی که بیشترین فشار را برای همکاری جهانی وارد آورده است، رئیس‌جمهور جدید آمریکا است. او گفته است، دنیا باید زیرساخت‌های مربوط به مساله سلامت را ارتقا دهد. اولین قدم برای این همکاری‌های جهانی هم بازگشت آمریکا به سازمان بهداشت جهانی است.