وال استریت ژورنال می گوید برای بانک‌های مرکزی احتمالا وظیفه خطیری چون مقابله با تغییرات اقلیم کار چندان با اهمیتی تلقی نمی شود.
به گزارش اوپکس از انرژی امروز بانک مرکزی اروپا ECB روز 5 شنبه اعلام کرد که در 18 سال گذشته به عنوان بخشی از بازبینی های استراتژیک خود، هدفگذاری اش را بر روی تورم 2 درصد و نه تورم نزدیک اما کمتر از 2 درصد گذاشته است.
این بانک همچنین اعلام کرده است که همکاری در موضوعات مربوط به تغییرات اقلیم را بیشتر کرده است. از جمله احتمالا این بانک سرمیه گذاری خود در «اوراق بهادار سبز» و کاهش آلودگی صنایع را بیشتر خواهند کرد. این بخشی از روند قانون گذاری مالی این بانک است.
در ماه مارس اداره خزانه داری بریتانیا اختیارات بانک انگلستان (Bank of England) را گسترده تر کرد تا شامل اهدافی هم شود که دولت بریتانیا برای رسیدن به انتشارات صفر گازهای گلخانه ای تا سال 2050 درنظر گرفته است.
این اختیارات قرار است به طور ویژه ریسک‌های مربوط به تغییرات اقلیم را نیز در نظر بگیرد.
یکی از نتایج ارزیابی سرمایه گذاری های جدید شرکت ها در خطرات زیست محیطی، اجتماعی و حکمرانی این است که اطلاعات جدیدی از این شرکت ها به دست آمده است.
بانک های مرکزی معمولا بر داده هایی تمرکز می کنند که بر خطرات اقلیمی تاکید دارند.
اما در تشویق شرکت ها برای انجام اقدامات بیشتر احتمالا بدفهمی‌هایی وجود دارد.
وال استریت ژورنال معتقد است در استانداردسازی شاخص ها برای دسته بندی شرکت ها در زمینه اقداماتشان در مقابل تغییرات اقلیم اشتباهات و چالش های بسیاری وجود دارد. مثلا برای رتبه بندی غول نفتی بریتیش پترولیوم، هیچ روش فنی وجود ندارد که بتوان تصمیم گرفت آیا این شرکت چون یک غول نفت و گاز است باید رتبه پایینی بگیرد یا چون بر انرژی های سرمایه گذاری می کند باید رتبه بالایی بگیرد.
شناسایی چنین چالش‌هایی برای سیاست‌های پولی بسیار سخت است.
کریستین لاگارد، رییس بانک مرکزی اروپا روز 5 شنبه گفته است که «ما اتوبوس را نمی‌رانیم اما در آن هستیم و باید بدانیم که آنچه که تحت فرمان ماست چه تاثیری بر ثبات قیمت ها دارد». درواقع هر چیزی می تواند تاثیری سیستماتیک بر ثبات قیمت ها داشته باشد.
بانک های مرکزی باید ارزیابی های خود را از تمام ریسک ها داشته باشند نه اینکه به راحتی به رتبه بندی های اعتباری اعتماد کنند؛ اینکه اقدامی مستقیم برای یافتن راه حلی برای منبع این مشکل چیز دیگری است.
بین سال های 1932 تا 1957 بانک های مرکزی در کشورهایی چون ژاپن، کره جنوبی و ایالات متحده عادت داشتند اعتبارات خود را به بخش هایی بدهند که برایشان جالب توجه بود هرچند ممکن بود با سیاست های دولتی ناسازگاری داشته باشند. امروزه بانک های مرکزی نمی توانند خود را از مشاوره های سیاسی کنار گذارند و بر پایه ملاک‌ها و معیارهای بدتعریف شده راه خود را بروند.
لاگارد می گوید نمی داند گذار سبز آیا بر تورم خواهد افزود یا نه. در هر حال هر تغیییر کوچکی در هزینه های سرمایه گذاری اقدامی است کوچک برای رسیدن به اهداف سبز.