✍️فرزانه بذرپور/ مجله میهن
✏️ این کشور مسلمان با جمعیتی افزون بر 266 میلیون نفر و جغرافیایی مرکب از هزاران جزیره با طبیعتی بکر قاعدتا باید در اقتصاد کنار بنگلادش و پاکستان ایستاده باشد و هر آنچه از آن می شنویم حکایت فقر و ناپایداری اجتماعی و سیاسی باشد. اما جالب است که اینگونه نیست. اندونزی نه تنها ترحم طلب نمی کند بلکه از جهت رشد اقتصادی وشیوه های سیاستگذاری توسعه سرزمین به همه همسایگان آسیایی و اهل اقیانوسیه فخر می فروشد. اندونزی چگونه به چنین جایگاهی دست یافته است و راز پایداری و ثبات اقتصادی آن چیست؟
✏️ اندونزی تا قبل از کرونا، هر سال رشد اقتصادی بالای 5 درصد داشت و پیش بینی شده بود تا سال 2030 ششمین اقتصاد بزرگ جهان خواهد شد.
✏️اندونزی در حال حاضر بزرگترین اقتصاد جنوب شرق آسیا است. تولید ناخالص داخلی اندونزی در سال 2019 بالغ بر یک تریلیون و 125 میلیارد دلار بوده و از این جهت پانزدهمین اقتصاد بزرگ دنیاست. 46 درصد از تولید ناخالص داخلی این کشور به صنایع، 38 درصد خدمات و فقط 15 درصد صرف حوزه کشاورزی و شیلات و دامپروری میشود.
✏️هیات حاکمه اندونزی در چهار دهه گذشته به این نتیجه رسیده اند که بدون مزیت نسبی در اقتصاد منطقه ای و بین المللی، نمیتوان عموم شاخص های اقتصادی را بهبود بخشید. پس با جذب سرمایه گذاری خارجی با هدف توسعه صنایع نساجی، پتروشیمی، حمل و نقل، لوازم خانگی و مواد غذایی توانسته سالانه حدود 170 میلیارد دلار صادرات غیرنفتی داشته باشد. درحال حاضر میزان صادرات در اندونزی از واردات پیشی گرفته است.
✏️در سال 2018 کمپانی های خارجی نزدیک به 30 میلیارد دلار در بیش از 20 هزار پروژه در اندونزی سرمایه گذاری کردند. کشورهای سنگاپور، ژاپن، چین و هنگ کنگ بیشترین سهم سرمایه گذاری در این کشور را دارند. اندونزی آگاهانه مهمترین شریک تجاری خود را ژاپن انتخاب کرده که هیچ امیال سیاسی در این کشور ندارد.»
✏️130 میلیون نفر در اندونزی کار میکنند و نرخ بیکاری فقط 5 درصد است. با این وجود 28 میلیون نفر از جمعیت اندونزی و به عبارتی 9.4 درصد جمعیت اندونزی زیرخط فقر هستند، یعنی روزانه کمتر از 1.90 دلار درآمد دارند. شاید فکر کنید که کاهش چنین فقری غیرممکن باشد، اما فقر کنونی کمتر از نیمی از فقری است که این کشور تا سال 1999 تجربه کرده بود. فقر مطلق در اندونزی یک معضل جدی است اما دولت با افزایش اشتغال سعی میکند آنرا به فقر نسبی تغییر دهد. جمعیت فقیر کشور عمدتا در جزایر دورافتاده زندگی میکنند و دسترسی به خدمات درمانی، بازارها و خدمات توسعه کشاورزی توسط دولت مرکزی آسان نیست.
✏️احتمالا تعجب کنید اگر بدانید تورم در اندونزی کمتر از 2 درصد است. این کشور صادرکننده نفتی؛ برخلاف ایران، ونزوئلا و نیجریه؛ بیش از یک دهه است که تورم خود را تک رقمی نگاه داشته و سالانه آن را کاهش میدهد.
✏️ بنابر جدولی که سازمان ملل از وضعیت شاخص توسعه انسانی در کشورهای مختلف منتشر کرده، نشان میدهد اندونزی با رتبه 107 در ردیف ایران و کشورهای با توسعه انسانی بالا دسته بندی شده است و حتی در برخی شاخص ها وضعیت اندونزی از ایران بهتر است؛ از جمله در شاخص های آموزش و توانمندسازی زنان
✏️ در شاخص آموزش، اندونزی به ازای هر 17 دانش اموز یک معلم وجود دارد. این درحالی است که در ایران به ازای هر 29 دانش آموز مقطع ابتدای فقط یک معلم هست. بنابر آمار سال 2018، 11 درصد مدارس ابتدایی و 36 درصد از مدارس دوره راهنمایی و دبیرستان در ایران دسترسی به اینترنت داشتند. در اندونزی اما 61 درصد از مدارس دوره راهنمایی و دبیرستان دسترسی به اینترنت دارند.
✏️ نرخ زنان جوان بیکار در اندونزی در سال 2019 ، فقط 1.3 درصد بوده ، ضمن اینکه 42 درصد جمعیت کار، نیروی کار ماهر هستند. از این میان سهم زنان در پست های میانی و مدیریتی 19 درصد اعلام شده است. بااین همه فقط 53 درصد زنان اندونزیایی حساب بانکی یا موبایل شخصی دارند. نرخ 19 درصد زنان در پست های مدیریتی در اندونزی نشان میدهد دولت نسبت به جامعه پیشرو محسوب میشود.
سهم زنان در پارلمان اندونزی 17 درصد و در ایران 5 درصد است. گفتنی است وزیر امورخارجه اندونزی هم یک زن است...