در روزهای گذشته در رسانه‌های خارجی و فضای مجازی حواشی زیادی درباره کشف یک میدان گازی بزرگ در دریای خزر به نام «میدان چالوس» توسط ایران ایجاد شده است. به نظر می‌رسد نقطه آغاز برجسته شدن ساختار گازی چالوس در رسانه‌ها و پرداختن به آن، با انتشار گزارش اویل پرایس در تاریخ 28 مردادماه سال جاری (19 آگوست 2021) و بازنشر این گزارش در یکی از رسانه‌های داخلی کلید خورده است.
ماجرا از این قرار است که 26 خردادماه مصاحبه‌ای از سیدعماد حسینی رئیس هیأت مدیره شرکت نفت خزر درباره میدان گازی چالوس در سایت این شرکت منتشر می‌شود که عدم آشنایی با مفاهیم حوزه اکتشاف باعث سوبرداشت از این مصاحبه شده است. لذا میدان گازی فعلا در ساختار چالوس کشف نشده بلکه صحبت از احتمال وجود منابع هیدروکربوری در این ساختار است. حال ممکن است این شائبه ایجاد شود که وقتی صحبت از ساختار عظیم چالوس است قاعدتا باید میدان کشف شده در این ساختار نیز عظیم بوده و حجم گاز بالایی داشته باشد. نه اتفاقا اینطور نیست، احتمال اینکه در این ساختار گاز با حجم اندکی باشد یا اصلا کشفی صورت نگیرد، بیشتر از احتمال گزاره ذکر شده است.
تا اینجا مشخص شد که کشف میدان گازی در ساختار چالوس فعلا منتفی است و اصلا نمی‌توان درباره وجود یا عدم وجود یک میدان گازی در این ساختار و حجم بزرگ یا کوچک گاز موجود در آن اظهار نظر کرد و حتی کفه ترازوی احتمالاتی به سمت عدم وجود میدان یا وجود یک میدان با حجم گاز کم سنگینی می‌کند. حال سوال اصلی اینجاست وقتی فعلا میدانی در کار نیست، چگونه در قرارداد 20 ساله ایران و روسیه میزان صادرات، قیمت و مقصد صادرات گاز آن به روسیه واگذار شده است؟!
نکته جالب‌تر دیگر اینکه کاظم جلالی سفیر جمهوری اسلامی ایران در روسیه مصاحبه منتسب به وی در گزارش اویل پرایس را تکذیب کرده است و اعلام کرده اصلا در این باره اظهارنظری نکرده است.| فارس