حرف از قیمت سه رقمی نفت است؛ موضوعی که برای جهان یک شوک بزرگ به شمار می‌رود ولی بسیاری از کشور‌ها در حال گرم کردن خود برای کنار آمدن با این موضوع هستند، هر چند شاید در کوتاه‌مدت.
به گزارش «جوان»، پس از عبور جهان از اوج بیماری کرونا و واکسینه شدن مردم جهان در برابر این ویروس، وضعیت اقتصادی در حال بازگشت به گذشته است. وقتی دو سال پیش کرونا تبدیل به معضل اصلی جهان شد، قرنطینه‌ها و کاهش رفت و آمدها، کاهش تقاضا برای انرژی را رقم زد.
کاهش شدید تقاضا برای انرژی، به کاهش قیمت منجر شد و همین کافی بود تا شرکت‌های تولیدکننده انرژی، به کاهش تولید روی بیاورند چراکه دیگر تقاضایی برای محصولاتشان نبود. از نفت خام گرفته تا محصولات پتروشیمی، همگی در شوک قیمتی فرو رفتند تا روزهایی که روند واکسیناسیون سرعت گرفت و کم‌کم، همه چیز در حال نزدیک شدن به روزهای گدشته بود.
آغاز افزایش قیمت
با پایان دورکاری‌ها و بازگشت کارمندان به محل کار خود، تقاضا برای انرژی بیشتر شد و شرکت‌های نفتی که باید تولید را افزایش می‌دادند، با مشکل تأمین نیروی کار مواجه شدند. بسیاری محل کار خود را ترک کرده بودند که نمونه بارز این مشکل، در انگلستان دیده شد و این کشور به دلیل نبود رانندگان کامیون‌های سوخت‌رسان، با بحران بنزین مواجه شد.
از سوی دیگر، افزایش آرام ظرفیت تولید انرژی با افزایش شدید تقاضا همراه نبود تا قیمت انرژی افزایش یابد، نفت خام به عنوان لیدر انرژی‌های جهان به سرعت با افزایش قیمت همراه شد، به طوری که ولادیمیر پوتین، رئیس‌جمهور روسیه از نفت 100 دلاری گفته است.
هیچ صنعتی مانند صنعت نفت، از کرونا ضربه نخورد و حالا به نظر می‌رسد فصل جبران روزهای سیاه فرا رسیده است. درست زمانی که کشورهای جهان برای بیست و ششمین کنوانسیون سالانه سازمان ملل متحد در مورد تغییرات آب و هوا (UNFCCC)، معروف به COP26، به گلاسکو می‌روند، بحران انرژی در امریکا و اروپا در حال به خطر انداختن اهدافی نظیر کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای است. بحران آلودگی هوا با کاهش دما در فصول سرد سال افزایش می‌یابد، به همین دلیل، بن‌بست بزرگی ایجاد شده است، به عنوان نمونه محدودیت عرضه همراه با سقف قیمت انرژی در چین، شرکت‌های بسیاری را به سمت انتخاب بین ورشکستگی یا توقف کامل تولید سوق می‌دهد، زیرا پکن از کارخانه‌های زغال‌سنگ می‌خواهد تا حد امکان تولید کنند که به معنای نادیده گرفتن تعهدات آب‌وهوایی و محیط زیستی است. هند نیز با کمبود شدید عرضه مواجه است و به‌طور کامل در معرض خطر تمام‌شدن زغال سنگ (که 70درصد از ترکیب انرژی شبه قاره را تشکیل می‌دهد) قرار گرفته است.
بحران انرژی در ایالات متحده به میزان سطحی که در حال حاضر در اتحادیه اروپا و آسیا رخ داده، نرسیده اما ثابت شده است که بخش‌های مختلف اقتصادی این کشور از این فشارها مصون نیست. نفت در حال حاضر در بالاترین قیمت خود طی هفت سال گذشته معامله می‌شود و شاخص نفت خام غرب تگزاس اینترمدیت از 80 دلار در هر بشکه فراتر رفته است که به افزایش نرخ تورم دامن می‌زند. ریستاد انرژی به عنوان یکی از نهادهای مهم در آنالیز بهای نفت، پیش بینی کرده است هزینه تولید در حوزه نفتی پرمین- مهم‌ترین منطقه اصلی تولید نفت امریکا- در سال آینده بین 10 تا 15درصد افزایش یابد که به موج گرانی‌ها دامن می‌زند.
درآمد از مردم
در همین حال شرکت‌های فنی و خدماتی فنی که عمده افزایش هزینه‌ها را بر دوش می‌کشند، اعلام کرده‌اند عمده این هزینه‌ها را از شرکت‌های تولیدکننده نفت دریافت می‌کنند. آنها معتقدند در زمان کاهش قیمت نفت- اوج کرونا- که منجر به کاهش درآمدهای آنان شده است، به اندازه کافی آسیب دیده‌اند.
با وجود این در حالی که هزینه‌های عملیاتی برای تولیدکنندگان شیل نفت ایالات متحده به میزان قابل توجهی افزایش می‌یابد، قیمت نفت به قدری جذاب شده که آنها همچنان سود قابل توجهی کسب خواهند کرد. طبق گزارش فایننشال تایمز، گرچه هزینه تولید شیل نفت، احتمالاً از 50 دلار به حدود 55 دلار در هر بشکه افزایش یابد ولی با قیمت نفت 80 دلاری، شرکت‌های نفتی باز هم می‌توانند به سود خوبی دست یابند.
افزایش قیمت نفت هم برای تولیدکنندگان سودبخش است و هم برای شرکت‌های خدماتی، پس سؤال این است که افزایش قیمت به ضرر چه کسانی است. اویل پرایس در این باره نوشته است: «در نهایت این خریداران و مردم امریکا هستند که باید سود شرکت‌های نفتی را تأمین کنند.»
به باور بسیاری از کارشناسان، افزایش هزینه‌های سوخت و انرژی که با افزایش تقاضا و تشدید فشار فزونی می‌یابد، بهبود اقتصادی اقتصادهای ملی و جهانی را تهدید می‌کند. از آنجا که مصرف‌کنندگان باید هزینه بیشتری برای انرژی بپردازند، دلار کمتری برای سایر بخش‌های اقتصادی باقی می‌گذارد.
بیشتر کشورهای جهان در فصل زمستان، انرژی بیشتری را طلب می‌کنند و همین موضوع سبب می‌شود میزان تولید نفت و گاز افزایش یابد، این افزایش به معنای تولید حداکثری است که بر خلاف تعهدات اقلیمی کشورهای جهان است و می‌تواند محیط زیست را تحت‌الشعاع افزایش تولید قرار دهد، چیزی شبیه به یک بن‌بست.