از ابتدای دی ماه بود که زمزمه تغییر مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس قوت گرفت و در نیمه اول دی ماه معاون وزیر و مدیرعامل شرکت ملی نفت ایران در نامه ای ضمن تقدیر از زحمات موسی سوری، مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس، بازنشستگی وی را اعلام کرد.
چند روز بعد نیز وزیر نفت، در حکمی احمد قلعه بانی را به سمت رئیس هیئت مدیره سازمان منطقه ویژه اقتصادی پارس منصوب کرد.
اما از اوایل دی ماه تاکنون کرسی مدیر عاملی این شرکت که متولی بزرگترین میدان گازی ،پارس جنوبی،به شمار می رود خالی مانده است. گمانه زنی ها حاکی از آن است که اختلاف میان وزیر نفت و نهاد ریاست جمهوری بر سر این انتصاب امکان تصمیم گیری عاجل و قاطع را از سردار قاسمی سلب کرده است (همانگونه که چندین دستگاه و سازمان اقتصادی دیگر نیز با سرپرست اداره می شوند)از آنجا که بالاخره مدیرعامل شرکت ملی حفاری ایران که همزمان با سوری تغییر کرده بود،انتخاب شد ، انتظار می رفت جانشین مدیرعامل شرکت نفت و گاز پارس نیز پس از این همه تاخیر منصوب گردد اما گویا جدال بر سر این کرسی، عرصه را بر قاسمی تنگ کرده است.علت هر چه باشد خسران آن به توسعه میدان پارس جنوبی بر می گردد و پروژه های بی متولی!
نکته جالب آنکه یکی از مهمترین برنامه های رستم قاسمی به هنگام در دست گرفتن سکان وزارت نفت، توسعه میادین مشترک و بهره برداری سریع از آنها اعلام شده بود.
در مدت زمان تصدی این سمت توسط سردار قاسمی نیز وی به کرات نشان داد در گفتار و در عمل بر این عهد پایبند مانده است .لذا در اذهان نخبگان و کارشناسان نفتی علامت سوال جدی شکل گرفته که این کرسی نفتی چرا خالی مانده است؟!
این در حالی است که اتمام فازهای باقیمانده میدان گازی پارس جنوبی حداقل سالانه 28 میلیارد یورو درآمد نصیب کشور خواهد کرد که این رقم سایر ماموریت های شرکت نفت و گاز پارس همچون توسعه میادین گلشن و فردوسی و پارس شمالی را شامل نمی شود.