با وجود تلاش اتحادیه اروپا برای کاهش وابستگی به گاز روسیه از طریق واردات بیشتر گاز از نروژ، اما نمی توان انتظتر بیشتری از این کشور داشت.
به گزارش اوپکس به نقل از میز نفت، اویل پرایس نوشت:
مدیر اجرایی شرکت اکویینور در هفته جاری اعلام کرد که نروژ حداکثر نرخ تولید گاز طبیعی را در طول بهار و تابستان آینده حفظ خواهد کرد تا به اتحادیه اروپا کمک نماید تأسیسات ذخیره سازی گاز خود را پر کند.
این تعهد در بحبوحه نگرانی های مداوم در مورد عرضه گاز در ماه های گرم سال که معمولاً زمانی است که ذخیره سازی برای دوره اوج تقاضا در زمستان پر می شود، انجام می گردد. سال گذشته، اکثر کشورهای اروپا نتوانستند اطمینان یابند که گاز کافی برای زمستان دارند، که باعث ایجاد بحران کنونی گاز طبیعی شد.
آندرس اوپدال از اکویینور در این هفته در گفتگو با بلومبرگ گفت که نروژ همیشه شریک قابل اعتماد اروپا بوده است و تا آنجا که ممکن است به عرضه گاز به این قاره ادامه خواهد داد. مشکل اروپا این است که ذخایر گاز این قاره کمتر از نیمی از گاز مورد نیاز آن و در واقع خیلی کمتر از این عدد است.
اتحادیه اروپا در نیمه اول سال گذشته 46.8 درصد از گاز طبیعی خود را از روسیه وارد کرده است. نروژ به نوبه خود 20.5 درصد از واردات گاز طبیعی را در آن دوره به خود اختصاص داده است. این عدد کمتر از نیمی از آنچه روسیه به اتحادیه اروپا ارسال کرده، می باشد.
در گزارش بروگل، یک اندیشکده اقتصادی اروپایی، نروژ در اواخر سال 2021 میلادی بیش از 2.9 میلیارد متر مکعب در هفته به اتحادیه اروپا صادر کرده است. روس ها نیز در این مدت بیش از 2.3 میلیارد متر مکعب صادرات داشته اند. با این حال، در نیمه اول سال، گازپروم بیش از 3 میلیارد متر مکعب در هفته صادرات داشت در حالی که نروژ هرگز به این سطح نرسید.
این وضعیت، بزرگترین مشکل اتحادیه اروپا با امنیت عرضه گاز خود را نشان می دهد. سال‌ها است که اروپایی ها بیش از حد به روسیه متکی بوده اند و این باعث ایجاد رضایت و اطمینان خاطر شده است که هر اتفاقی بیفتد، روسیه همچنان به صادرات گاز به اروپا ادامه خواهد داد.
روسیه نیز با تداوم شرایط کنونی موافق است، اما رویدادهای اخیر پیرامون قیمت گاز و بحران اوکراین آنها را در میان دولت‌های اروپایی متزلزل کرده است. دولت‌هایی که اکنون برای یافتن تامین‌کنندگان جایگزین در صورت نیاز عجله دارند. این کار چالش برانگیزتر از آن چیزی است که آنها انتظار داشتند.
نروژ احتمالاً می‌تواند برای مدتی طولانی‌تر پمپاژ گاز طبیعی را به حداکثر برساند، اگرچه برای تعمیر و نگهداری تاسیسات خود باید در نقطه‌ای متوقف شود. با این حال، نروژ به وضوح نمی تواند کل گازی را که روسیه در حال حاضر به اروپا می دهد، پوشش دهد. همچنین، نمی تواند تقاضای اضافی را که از آلمان می آید، تامین کند. زیرا با تعطیل شن نیروگاه های زغال سنگ و هسته ای آلمان در سال های آینده یک کمبود گسترده پدید می آید.
به هر حال، این نقطه گسترش خط لوله نورد استریم بود تا ژرمن های بدون انرژی هسته ای و فاقد زغال سنگ از تضمین عرضه برخوردار شوند. خط لوله نورد استریم 1 در حال حاضر بیش از یک سوم صادرات گاز روسیه را به اروپا ارسال می کند. دوبرابر کردن ظرفیت آن با نورد استریم 2 ( البته اگر دولت بایدن تهدید خود برای نابودی آن را عملی نکند) باعث می شود بیش از دو سوم صادرات گاز روسیه به اروپا را انجام دهد.
اما اروپا به جز نروژ چه گزینه های دیگری دارد؟ آسیای مرکزی و به صورت خاص آذربایجان، یک گزینه است که در حال حاضر مقداری گاز را از طریق کریدور گاز جنوبی که به ایتالیا ختم می شود، ارسال می کند. تنها جایگزین دیگر واردات ال ان جی است.
با وجود محدودیت ظرفیت پایانه واردات ال ان جی، اروپا به مدت سه ماه در بحبوحه بحران انرژی، مقصد اصلی گاز طبیعی مایع آمریکا بوده است. بر اساس داده های موسسه رفینیتیو که توسط رویترز گزارش شده است، 75 درصد از صادرات ال ان جی آمریکا در ماه گذشته به اروپا رفته است. تا کنون در این ماه، نیمی از محموله های ال ان جی ایالات متحده به اروپا ارسال شده است.
قطر و استرالیا نیز گزینه های فروش ال ان جی برای اتحادیه اروپا هستند. این اتحادیه حتی تحقیقات ضدانحصاری در مورد قطر پترولیوم ( که اخیراً به قطر انرژی تغییر نام داد ) را در این ماه به حالت تعلیق درآورد، چیزی که ممکن است نشانه‌ای از تمایل بروکسل به دادن امتیاز به شیوخ دوحه در ازای دریافت گاز باشد. بازی بزرگ آغاز شده است.