📝 امیرعباس امامی، کارشناس ارتباطات
📌فیلم "رستگاری در شائوشنگ" حاوی نکات جذاب و دیدنی بسیاری است . اما نکته عبرت آموزی برای تشکل های خصوصی و اتاق های بازرگانی که پارلمان پیگیر و مطالبه‌گر صنایع خصوصی کشور هستند، دارد . در سکانسی از فیلم که می بینید، "اندی دوفرین" قهرمان فیلم که یک بانکدار متهم به قتل در این زندان است، متصدی کتابخانه قدیمی زندان می شود و با موافقت رئیس زندان مرتباً به کنگره نامه ارسال میکند و درخواست کمک به کتابخانه را دارد . در حالی که همگان رفتاری طعنه آمیز به رفتار وی دارند، اما پس از شش سال نامه‌نگاری های هفتگی و مداوم، کنگره حجم بزرگی کتاب و مبلغ دویست دلار برای وی می فرستد و در نامه ضمیمه درخواست می کند که دیگر به هیچ نامه ای پاسخ نخواهد داد و وقتی زندانبان به او بابت سخت کوشی تبریک میگوید، دوفرین با لبخند از عزم خود برای مکاتبه دو برابری در هفته و درخواست کمک های بیشتر سخن می گوید .
📌بخش خصوصی واقعی کشور که به موازات دولت‌هایی که بدنه بزرگی از اقتصاد را همیشه تصاحب کرده‌اند، همواره در تامین منافع ملی، اشتغال زایی، بومی‌سازی، خلق ثروت و ادای دین کوشا و موفق بوده است و صرف نظر از تحریم‌های بین‌المللی که می‌توانست با حمایت دولت های دو دهه گذشته در جهت بهبود فضای کسب و کار و قوانین متقن و کارگشا، فضای اقتصادی کشور را شاداب و دارای ارزش افزوده نماید،
متاسفانه با عملکردهای رقابتی دولتها مواجه شد و خود تحریمی های حاکمیتی نوعی انفعال، مهجوریت و ناامیدی را به تشکل های خصوصی تزریق نمود .
📌به نظر می‌رسد یکی از روزنه هایی که بتوان مطالبات بخش خصوصی کشور مورد توجه دولتمردان و حاکمیت قرار گرفته و آنها را پاسخگو نماید، دور تسلسل نامه نگاری، درخواست جلسه، پیگیری های ممتد و ارائه طرح ها و راه حل های عبور از بن‌بست اقتصادی است که همانند داستان فیلم رستگاری در شائوشنگ می تواند در یک بازه زمانی حال و یا آینده به نتیجه رسیده و حجم هژمونی دولتها را تقلیل دهد.
📌 متاسفانه تمامیت‌خواهی دولتها پایانی نداشته و تشکل های خصوصی، انجمن ها و اتحادیه ها باید بتوانند با عبور از تضاد منافع بین خود و همگرایی بیشتر، روند پیگیری ها را وسعت داده و با حصول هریک از مطالبات به حق خود، بر شدت و حدت آن پیگیری‌ها بیفزایند .