رجب طیب اردوغان، رئیس‌‌‌جمهور ترکیه، پیش از انتخابات سال آینده با مشکلات سیاسی متنوعی دست و پنجه نرم می‌کند؛ زیرا اقتصادش در حال فروپاشی است، بانک مرکزی تقریبا ارز خارجی ندارد و تورم آتشفشانی، سالانه حدود ۸۰درصد است. ولادیمیر وی.پوتین، رئیس‌‌‌جمهور روسیه هم مشکلات خاص خود را دارد: «جنگ در اوکراین و تحریم‌‌‌های شدید اقتصادی، صنعت و اقتصاد روسیه را تحت‌تاثیر قرار داده است.»
به نوشته روزنامه نیویورک‌‌‌تایمز، چالش‌‌‌های متقابل، این دو مرد را بیش از هر زمان دیگری به هم نزدیک کرده است. اردوغان می‌‌‌گوید که آنها دوبار در سه‌هفته گذشته ملاقات کرده‌‌‌اند، آخرین آن، آخر هفته گذشته در سوچی روسیه، به این امید بود که آسیب‌‌‌پذیری‌‌‌های خود را با گسترش شراکت و توافق بر سر همکاری اقتصادی، با رقم توافقی ۱۰۰میلیارد دلاری، کاهش دهند. این رابطه‌‌‌ای است که باعث می‌شود هم‌پیمانان اردوغان در ناتو، حفره‌‌‌ای قابل‌توجه در سد تحریم‌‌‌هایی ایجاد کنند که غرب در نظر دارد با آنها مانع پیشروی روسیه در جنگ با اوکراین شود. برخی می‌‌‌گویند که اردوغان به منافع شخصی خود بیش از وفاداری‌‌‌اش به پوتین اهمیت می‌دهد. با این حال شکی وجود ندارد که در حال حاضر، پیوند دو طرف سودمند است؛ زیرا با ارائه جزئیات مذاکرات آنها چنین چیزی دیده خواهد شد.
مزایا برای پوتین، شامل فروش انرژی و تسلیحات، سرمایه‌گذاری و ارتباط نزدیک با یکی از اعضای ناتو است که تلاش می‌کند او را منزوی کند. ترکیه که عضو اتحادیه اروپا نیست، از اعمال تحریم‌‌‌های غرب علیه روسیه خودداری کرده است. آنکارا در حال بررسی راه‌‌‌هایی برای همکاری با بانک‌های روسی تحریم‌‌‌شده و پذیرش پرداخت‌‌‌ها از طریق کارت‌‌‌های اعتباری روسیه است. جریان گاز روسیه از طریق خط لوله «ترک‌استریم» بلامانع است. همچنین گزارش‌هایی وجود دارد مبنی بر اینکه روسیه به دنبال کمک ترکیه برای تهیه «زیرسیستم روسی» برای تسلیحات خود است که دیگر نمی‌‌‌تواند به‌‌‌طور مستقیم قطعات غربی را تامین کند. برای اردوغان، این مزایا شامل تزریق نقدینگی به بانک‌مرکزی، انرژی ارزان، اهمیت جهانی، بازار صادراتی بزرگ، بازگشت گردشگران روسی و مهم‌تر از همه، رضایت آشکار روسیه از تلاش‌‌‌های سیاسی او برای سرکوب جدایی‌‌‌طلبان کردها در سوریه است؛ جایی که مسکو از دولت بشار اسد در سوریه و یکپارچگی آن کشور حمایت می‌کند.