در حالی که موضوعات هر شماره از سرمقاله به حوادث و رویدادهای مهم حوزه انرژی و صنایع نفت و گاز پرداخته میشود، اما از جریانات امنیتی و سیاسی که در طی یک ماه اخیر در کشور شعله ور شده نمی توان بی اعتنا گذشت. اعتراضاتی که در طی چند دوره از سوی حاکمیت به عنوان اغتشاشات از آن نام برده شده است، متاثر از فضاهای بسته ای است که عموم جامعه را به اصلاح ناپذیری حکمرانی کشور متقاعد نموده است. به نظر می رسد شرایط حاد معیشتی و ناامیدی از شرایط عمومی موجود و ترسیم فکری بیمناک مردم از آینده به همراه تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری‌های متصدیان امر در حوزه روابط بین الملل، اقتصادی، اجتماعی و... در بروز اعتراضات هرساله نقش مهمی را ایفا نموده است. هشدارهای کارشناسان اقتصادی و جامعه شناسان نسبت به بروز چنین وقایعی همواره پیشروی حاکمیت قرار داده شده است، اما تلاشی عینی در پیگیری این مطالبات اجتماعی و اقتصادی احساس نشده است. اینگونه بی توجهی به سهم خواهی اجتماعی را در شمایی کوچکتر می توان مثال زد: بخش خصوصی واقعی که می توانست با حمایت های دولت ها به عنوان بازوی توانمند حاکمیت در تامین منافع ملی کوشا و توانمند باشد، با نگاه رقابتی، تصمیمات یکسویه و خود تحریمی با روندی منفعلانه در مسیر حضیض قرار گرفته است و در هیچ یک از سیاست گذاری ها سهمی نداشته و ناچار به تبعیت از قوانین دستوری و بعضاً نابجای دولتها و حاکمیت است. جریان امنیتی کنونی باید تلنگری بر ایجاد اصلاحات و آسیب شناسی جدی تفکرات اقتصادی، ایدئولوژیک، اجتماعی و سیاسی باشد و استحاله ای که سالها در حد گفتار از آن یاد شده است باید اجرایی گردد. باید مبتکر طرحی نو برای بازگرداندن ریل حکمرانی به مسیر جمهوریت و واقع بینی و خرد ورزی و تعامل با جهان باشیم تا شکاف عمیقِ بین حاکمیت را با مردمی که نه یک درصد، بلکه اکثریت مطلق دارند، برطرف کرده و آرامش و امنیت و امید را به جامعه ایران بویژه جوانان برگردانیم و مطمئن باشیم که هیچ دولت و دشمن خارجی قادر به تحریک، شورش و اغتشاش مردم نخواهد شد . برای حصول این امر حاکمیت نیازمند مشاورت و حضور نخبگان و کارشناسان از هر طیف سیاسی و فکری بوده تا فضای بسته دیوان سالاری از تجربیات و نظرات نخبگان بخش خصوصی و فعالان اقتصادی آکنده گردد. لذا برای برون رفت از وضعیت کنونی و عدم تسری مطالبات به کف خیابان، بنا به فرموده های مقام رهبری مبنی بر تلاش بدخواهان برای تجزیه ایران و مخالفت قدرت های بزرگ با “ایران قدرتمند”، نیازمند آشتی ملی و اصلاحات اساسی در شیوه حکمرانی کشور، همچنین استقرار نخبگان عملگرا در همه شاخصه های سیاسی، فرهنگی، اجتماعی و ... هستیم تا از این طریق مطالبات واقعی خرد و کلان جامعه نادیده نگرفته نشود . انشاالله