یکی از دلایل اصلی کاهش کنونی گازوئیل در آمریکا، از دست رفتن ظرفیت پالایشگاهی در این کشور از آغاز همه‌گیری کرونا است. از دست رفتن این ظرفیت دلایلی دارد که در ادامه به آنها اشاره می‌شود.
به گزارش اوپکس به نقل از میز نفت، طبق اعلام سازمان اطلاعات انرژی، در ابتدای همه‌گیری ظرفیت پالایشگاهی در آمریکا حدود 19 میلیون بشکه در هر روز بود. این رقم بالاترین میزان اعلام شده از سوی این سازمان به حساب می‌آمد. تا ماه دسامبر 2021 این عدد به 17.9 میلیون بشکه در روز رسید و این یعنی از دست رفتن 1.1 میلیون بشکه در روز در زمانی کمتر از دو سال.
حقیقتی که در مورد صنعت پالایش وجود دارد این است که به عنوان کسب و کاری با فراز و فرود زیاد شناخته می‌شود. این ادعا وجود دارد که وقتی پالایشگاه‌ها به سوددهی بالایی می‌رسند، بخشی از آنها نیز همزمان ضرر می‌دهند. سیاست انرژی در آمریکا مشخصا بر پایان دادن به سوخت‌های فسیلی تاکید دارد. در چنین شرایطی آن دسته از پالایشگاه‌هایی که میلیاردها دلار ضرر می‌کنند، تصمیم به تعطیلی و بسته شدن می‌گیرند.
در مورد اینکه کدام پالایشگاه‌ها بسته می‌شوند و دلیل این موضوع چیست، دو منبع اطلاعاتی کاملا مشخص وجود دارد. اولین منبع، سازمان اطلاعات انرژی است. در طول تابستان سال جاری، این سازمان گزارش داد که ظرفیت پالایشگاهی آمریکا در سال 2021 برای دومین سال متوالی کاهش را تجربه کرده است. بنا بر این گزارش، یکی از دلایل بسته شدن برخی از پالایشگاه‌ها نیز همین کاهش‌ها بوده است. در همین راستا، لورا سانیکولا، خبرنگار حوزه نفت و انرژی در خبرگزاری رویترز در گزارشی به بسته شدن پالایشگاه‌ها از ابتدای همه‌گیری کرونا تا ماه ژوئن 2022 پرداخت. او به 9 مورد تعطیلی در این زمینه اشاره کرد. بنا بر این گزارش، یکی از دلایل اصلی این تعطیلی‌ها، کاهش تقاضا در نتیجه همه‌گیری کرونا بوده است.
اما حالا این سئوال مطرح می‌شود که چطور این واحدها به وجود به دست آوردن میلیاردها دلار سود، تصمیم به تعطیلی می‌گیرند ؟ دو موضوع را می‌توان برای پاسخ به این سئوال مطرح کرد. اول اینکه این احتمال وجود دارد که یک پالایشگاه میلیاردها دلار سود به دست آورد اما یک بخش کوچک آن دائما در حال ضرر کردن باشد. این مساله به کرات در پالایشگاه‌های منطقه خلیج شرقی دیده شده که به نفت ارزان‌تر صنعت شل در آمریکا دسترسی ندارند. آنها باید نفت خام را از بازارهای بین‌المللی به دست آورند و همین مساله مزیت رقابتی را از آنها می‌گیرد.
دومین مساله این است که سود کنونی در صنعت پالایشگاهی در واقع یک اتفاق لحظه‌ای است. در حال حاضر، تقاضای آمریکایی‌ها برای نفت بار دیگر شدت گرفته است. بسیاری از گزارش‌ها می‌گوید که میزان تقاضاها در این زمینه به سطح پیش از شروع کرونا رسیده است. اما این شرکت‌ها در حال برنامه‌ریزی برای آینده هستند. هدف آنها افزایش تقاضا از محصولات پتروشیمی در بلندمدت است. این برنامه‌ریزی‌ها نشان دهنده کاهش تقاضای سوخت در طول زمان است. در نتیجه آنها هرگز به دنبال میلیاردها دلار سرمایه‌گذاری در بخشی نیستند که در عرض تنها یک دهه مجبور به بازپرداخت آن شوند.
کارشناسان برای درک بهتر این مساله به یک مثال ساده اشاره می‌کنند. تصور کنید فردی مدیریت چند فروشگاه زنجیره‌ای را بر عهده دارد. این مجموعه به طور کلی در حال سوددهی است اما بخش‌هایی از آن نیز چندان رونق و سودی ندارند. علاوه بر این، این بخش‌ها از رده خارج شده، تقاضا نسبت به آن کم است و به روزرسانی‌اش هزینه زیادی به همراه خواهد داشت. در نتیجه تعطیلی این بخش‌ها، بهترین راه ممکن به نظر می‌رسد. در واقع از دست ظرفیت پالایشگاهی در آمریکا نیز به همین دلیل است. کارشناسان بر این باورند که برای حل و فصل این مساله، تغییر در سیاست انرژی امری مهم و ضروری است.