شرکت پتروپالایش نیک یزد در سال 1391 با هدف تولید هیدروکربن های سبک و سنگین و باظرفیت 140 هزار تن در سال ( یک میلیون و
دویست هزار بشکه در سال ) و با در نظر داشتن این موضوع که در آن دوران
این گونه شرکت ها خوراک خود را از عراق تامین نموده و محصولات تولیدی خود را اغلب به کشور افغانستان صادرات می نمودند
و استان یزد در مسیر بین دوکشور قرار دارد، این پالایشگاه در منطقه ویژه اقتصادی
یزد تاسیس گردید . فعالیت
این مجموعه از سال 1394 تا اواسط 1398 بر پایه خوراک های عرضه شده در بورس انرژی و
شامل میعانات گازی ایلام، خانگیران، پارس جنوبی و حلال های پالایشگاهی بوده و از
اواخر سال 1398، خوراک اصلی
این مینی ریفاینری میعانات گازی پارس جنوبی می باشد . این
واحد در راستای فرمایشات مقام معظم رهبری مبنی بر جلوگیری از خام فروشی میعانات
گازی و ارز آوری به کشور، با استفاده از فرایند های شیرین سازی و تقطیر میعانات گازی برش های سبک، میانی و سنگین را از میعانات گازی تولید
می نماید و به کشورهای همسایه همچون امارات، افغانستان، پاکستان، هند، ازبکستان،
عراق و ... صادر می نماید .
در سالهای ابتدایی تاسیس این
مجموعه و با توجه به کیفیت متوسط محصولات تولیدی، اغلب مشتریان از کشورهایی همچون افغانستان و پاکستان بودند
و در سال های اخیر با ایجاد طرح های توسعه ای در زمینه ارتقای کیفیت محصولات
تولیدی این مجموعه، بازار هایی
همچون کشور امارات از اصلی تربن مشتریان این شرکت محسوب می شوند . این شرکت در همین راستا و برای جلوگیری از آلودگی های محیط
زیستی که در اثر موادی همچون گوگرد و مرکاپتان ها به وجود می آیند، در واحد تحقیق
و توسعه خویش در سال 1400 موفق شد تا به روش نوینی در جهت مرکاپتان زدایی از
میعانات گازی که کاملا دوستدار محیط زیست می باشد دست یابد که این روش علاوه بر
اینکه خواص آلایندگی و خورندگی را از میعانات گازی حذف می نماید، عاری از هرگونه
آلودگی در پسماند می باشد و برای اولین بار در کشور این روش توسط شرکت پترو پالایش
نیک یزد با شماره 104966 مورخ 1400/5/13 ثبت اختراع گردید و در همان سال جهت مرکاپتان
زدایی از میعانات گازی با استفاده از همین روش سایت دوم این مجموعه در منطقه ویژه
انرژی اقتصادی پارس با ظرفیت 350 هزار تن در سال ( سه میلیون بشکه در سال ) به
بهره برداری رسید .در حال حاضر محصولات این شرکت با توجه به تغییرات منطقه ای در
اثر جنگ اوکراین و روسیه و تغییرات بازار صرفا به کشور امارت و بصورت حمل دریایی
صادر می گردد. در مجموع
در دو سایت تولیدی این مجموعه نزدیک به یکصدوپنجاه نفر به صورت مستقیم و بیش از پانصد نفر بصورت غیر مستقیم در مشاغلی از
جمله امور حمل نقل زمینی و دریایی، مخزن داری، امور گمرکی و … مشغول به فعالیت می باشند . این مجموعه با نگاه سیستم مدیریت یکپارچه و بهبود مستمر کیفیت
و همچنین اهمیت دادن به جنبه‌های محیط زیستی فرایند تولید و رعایت الزامات ایمنی و
بهداشت شغلی اقدام به اخذ استانداردهای بین المللی ایزو 9001(مدیریت کیفیت) ، ایزو
14001(مدیریت زیست محیطی)، ایزو 45001( مدیریت ایمنی و بهداشت ) و گواهینامه HSE-MS از شرکت TUV اتریش و همچنین ایزو 17025آزمایشگاه نفتی از سازمان تایید صلاحیت ملی
ایران نموده است . پترو پالایش نیک یزد در سال گذشته موفق
به دریافت شناسنامه استقرار نظام مصون سازی از پدافند غیر عامل کشور گردیده و
همچنین مفتخر به دریافت عنوان واحد نمونه صنعتی و صادرکننده نمونه سالهای 1397 تا
1401بوده و دارنده نماد فعال پیشرو بخش خصوصی در صنعت نفت و گاز کشور می باشد .
شرکت هایی که در صنعت هیدرو کربن فعالیت
دارند چه تعداد هستند و در طی یک دهه
گذشته به چه میزان افزایش یافته اند؟ آیا افزایش اینگونه واحدهای تولیدی کمکی به
ارتقای کیفی این صنعت شده است ؟
طبق آخرین لیست اعلامی واحدهای فعال توسط وزارت صمت در خرداد
ماه 1401 در بخش پائین‌دستی نفت، در کل کشور، 220 شرکت هیدروکربنی به عنوان پالایشگاه
کوچک توسط وزارت صمت ثبت شده است که در مجموع دارنده بیست و هفت میلیون تن در سال پروانه
بهره‌برداری از وزارت صمت هستند. همچنین این شرکت‌ها عامل اشتغال 20 الی 25 هزار
نفر بصورت مستقیم و صدها هزار
نفر اشتغال غیرمستقیم در حوزه هایی از جمله حمل و نقل و مخزن داری در سراسر کشور می
باشند . تاکنون واحدهای مینی‌ریفاینری نقش قابل
توجهی در بحث صادرات و ارزآوری برای کشور داشته‌اند. طبق آمار رسمی گمرک طی پانزده
سال گذشته، بیش از سی میلیون تن از محصولات واحدهای مینی‌ریفاینری صادر شده و بیش
از پانزده میلیارد دلار ارزآوری برای کشور به ارمغان آورده اند که حتی در سالهای
1395 تا 1397 این مبلغ سالانه از دو میلیارد دلار نیز فراتر رفته است . همچنین مطابق آمار 75 درصد از حجم تولیدی این شرکت ها صرفا
بلندینگ محصولات مختلف بوده که این امر با توجه به اینکه در پالایشگاه های بزرگ
بخاطر زیرساخت های لازم از جمله مخازن بلندینگ بسیار هزینه بر می باشد در واحد های
پالایشگاهی کوچک بسیار مقرون به صرفه خواهد بود و ارزش افزوده ای را در تولید بعضی
از محصولات از جمله تولید مازوت از ضایعات پالایشگاهی ایجاد خواهد نمود . بیست و پنج درصد از این شرکت ها دارای زیرساخت های مجهزتری جهت فرآروی و
پالایش خوراک های مختلف از جمله میعانات گازی می باشند و در کنار بلندینگ از طریق
تقطیر خوراک های مختلف ارزش افزوده بالاتری را برای این صنعت ایجاد می نمایند . در ده های اخیر با بازشدن فضا برای بخش خصوصی در صنعت پالایش
نفت و میعانات گازی و در دسترس گذاشتن خوراک این واحد ها توسط شرکت ملی نفت ایران،
تعدادی از این واحد ها نسبت به ارتقای کیفیت محصولات و توسعه ظرفیت واحدشان
اقدامات ارزنده ای را انجام داده اند که امید است با توجه به تاکید رهبری مبنی بر
جلوگیری از خام فروشی و با استمرار
این حمایت ها از طریق وزارت نفت ایران، روز به روز شاهد توسعه ظرفیت ها و ارتقای
سیستم های مدرن جهت تولیدات با کیفیت تری از سوی این شرکت ها باشیم .
این صنعت در هر برهه زمانی با اتهاماتی
چون قاچاق، اختلاط، کیفیت پایین محصول تولیدی و بالطبع از دست دادن بازارهای صادراتی
مواجه شده است تحلیل شما از این وضعیت چه می باشد ؟
امروزه با توجه به یارانه قابل توجه در بخش اقتصاد انرژی کشور
در صنایع بزرگ انرژی بر از جمله فولاد، کاشی، معادن و غیره شاهد حجم وسیعی از
صادرات محصولات می باشیم که اگر از منظر دیگری به موضوع نگاه کنیم میتوان تصور کرد
که ما داریم انرژی ارزان را صادر می کنیم نه فولاد و کاشی و این موضوع را به مثابه
قاچاق سوخت میتوان در نظر گرفت در صورتی که اصلا این صنایع به این موضوعات متهم
نیستند و وقتی اسمی از مینی ریفاینری به وسط می آید همه قاچاق سوخت را متصور می شوند . در سال های گذشته متاسفانه در برخی از شرکت ها در پوشش مینی ریفاینری ها قاچاق
سوخت اتفاق افتاده است که خوشبختانه امروزه با هوشمندی مسئولین از ارتکاب این
تخلفات بصورت سیستماتیک و با ابلاغ قوانین و دستورالعمل ها ی متعدد کاملا جلوگیری
به عمل آمده و جای هیچگونه نگرانی و فرار از قوانین برای اینگونه شرکت ها وجود
ندارد. البته جا
دارد تا عنوان کنم در سال های گذشته به دلیل نقص قوانین و دستورالعمل ها و همچنین
مشکلات عدم کالیبراسیون دقیق و به موقع آزمایشگاه های همکار اداره استاندارد، بعضی از واحدها دچار عدم تطابق محصولات تولیدی
با استاندارد سازی های خود شده اند که این امر منجر به جرایم سنگین و اتهام به قاچاق
در این واحدها گردیده که خوشبختانه اتحادیه صادرکنندگان نفت، گاز و پتروشیمی به جد
پیگیر اصلاح دستورالعمل های مربوطه ازجمله ماده 45 می باشد و انشالله مشکلات این واحد
ها مرتفع خواهد شد. نکته قابل
توجه دیگری که مسئولین باید بدان توجه بیشتری بنمایند مسئله سهمیه های سوخت سوبسید
دار صنایع و معادن
بزرگ و نیروگاه ها بوده که اصولا این سهمیه ها منجر به قاچاق سوخت در کشور می
گردند و بهترین راهکار برای مقابله با این موضوع فروش سوخت با قیمت بین المللی و
دادن سوبسید در جای دیگری از جمله در تخفیف مالیات و عوارض به این شرکت های بزرگ می باشد .
عملکرد ستاد مبارزه با قاچاق کالا و ارز در مواجهه با صنعت
هیدروکربن را چگونه ارزیابی میکنید؟ آیا ارائه آیین نامه ها و دستورالعمل های
صادره شده توسط ستاد اعم از ماده ۴۵ کمکی به
بهبود کیفی و کمی این صنعت نموده است ؟
کشور ما در دنیا جزو محدود کشورهایی هست که سوخت با سوبسید بسیار
بالایی در اختیار است . در سالهای گذشته که نظارت ستاد مبارزه با قاچاق سوخت برروی
این شرکت های پالایشی کوچک خیلی مهندسی و دقیق نبود، تهدیدی برای قاچاق سوخت ایجاد
شده بود که در حال حاضر با دستورالعمل ها
و قوانین سخت گیرانه ای که در حوزه کاری صنعت هیدروکربن تدوین شده دیگر به هیچ وجه
حتی جای شک و شبهه ای باقی نمی ماند . اما این
سخت گیریها موانع بسیاری هم در زمینه توسعه کمی و کیفی در مسیر این شرکت ها ایجاد
می کند به عنوان مثال در دستورالعمل ماده 45 چانچه شرکتی محصولی را صادر نماید که
مطابقت با استاندارد سازی اولیه نداشته باشد و هیچ مواد یارانه ای هم در آن نباشد
صرفا به خاطر عدم مطابقت بعضی از پارامترها به عنوان متخلف شناخته شده و دقیقا
همانند قاچاقچی سوخت با او برخورد می گردد . نمونه آن زمانیست که یک شرکتی آمده در
جهت ارتقای کیفی به روی محصولات
خود فرآیند شیرین سازی انجام داده و در کارگروه تعیین ماهیت همه پارامترها مطابق استانداردسازی
بوده ولی میزان سولفور کاهش یافته و کارگروه به علت عدم مطابقت کوتاژ صادراتی
مربوطه را تعزیراتی نموده است . یا در برخی موارد دیده شده آزمایشگاه های همکار
استاندارد، دقت لازم را در ارسال نتایج به کارگروه نداشته اند و آن شرکت را دچار
مشکلات عدیده ای نموده اند . لذا مشکلات فنی در این قوانین و دستورالعمل ها به
وفور یافت می شود که رفع مشکلات این موارد توسط اتحادیه صادرکنندگان نفت و گاز در
حال پیگیری و اقدام می باشد .
یارانه ای بودن حامل‌های انرژی و عدم اصلاح و یا آزاد سازی آن چه
تاثیری در فرآیند صنعت هیدروکربن ایجاد خواهد کرد ؟
یارانه ای بودن حامل های انرژی هیچ اثر مثبتی بر روی این صنعت
ندارد و همین موضوع عامل ترمز رشد این صنعت
در اقتصاد شده است. در کشورهایی
از جمله چین در سالهای گذشته مینی ریفاینری ها که در آن کشور از آن به عنوان تی پات
(قوری چایی) یاد میشود، نقش بسزایی در رشد
صنعت پالایش چین را بازی کردند و طبق آمار، نزدیک به 2500 تی پات در این کشور به
وجود آمدند و دولت چین به آنها مهلت داد تا بتوانند رشد کنند و کیفیت و کمیت خود
را ارتقا بدهند و ساماندهی شدند تا امروزه هر یک از آنها تبدیل به یک پالایشگاه
بزرگ شده اند . اما متاسفانه در کشور ما، به دلیل یارانه ای بودن حامل های انرژی،
مسئولین ناخوداگاه این شرکت ها را به چشم قاچاقچیان سوخت های یارانه ای می بینند،
در صورتی که کلیه مواد اولیه این شرکت ها به نرخ بین المللی آن در اختیارشان قرار
می گیرد .
بحث پیشگیری که ستاد از آن یاد می کند
شامل چه مقرراتی است وآیا زمینه قاچاق و فساد را کمرنگ نموده است ؟
عرض کردم به ناچار به دلیل یارانه حامل های انرژی، این شرکت ها
مجبور به رعایت دستورالعمل ها و قوانین پیچیده ای هستند تا از امکان قاچاق سوخت
جلوگیری بعمل بیاید و قطعا در سالهای اخیر زمینه قاچاق سوخت توسط این شرکت ها بسیار
کمرنگ شده است . ساده ترین
موضوع رصد نمودن این شرکت ها اسناد منشاء خرید خوراک توسط آنها می باشد و چنانچه این
اسناد ( که در سامانه ها ثبت می شود) درست باشند دیگر نگرانی از باب قاچاق نباید
وجود داشته باشد، چون خوراک را به نرخ بین المللی خریده اند و حالا دیگر باید
دستشان باز باشد تا بتوانند هر
فرآیندی در راستای بهبود کیفیت محصول را بروی آن انجام دهند ولی متاسفانه این
دستورالعمل ها دستشان را کاملا بسته است .
چرا در تدوین آیین نامه های مربوط به مینی ریفاینری ها و صنعت
هیدرو کربن از راه‌حل‌های شوراهای بخش خصوصی استفاده نمی شود و آیا بخش خصوصی در
این خصوص نظراتی دارد ؟
متاسفانه این صنف مانند فرزند ناخلفی شده که نه سازمان صمت
گردن می گیرد نه وزارت نفت . یک زمانی از روی نا آگاهی مسئولین این شرکت ها مثل
قارچ سبز شده اند ولی الان هیچ متولی و پاسخگویی در زمینه مشکلات و موانعشان وجود
ندارد . به نظر اینجانب
بهترین متولی برای این شرکت ها خود وزارت نفت می باشد چون هم از لحاظ فنی سر از
کار در می آورد هم از لحاظ تامین خوراک دست وزارت نفت می باشد، لذا بارها پیشنهاد
نمودیم تا وزارت نفت یک متولی برای این شرکت ها در نظر بگیرد تا ارتباط بین این
بخش با قانون گذاران برقرار گردیده و نظرات بسیار سازنده بخش خصوصی مد نظر قرار
بگیرد.
اتحادیه در تامین نظرات واحدهای تولیدی هیدروکربن تا چه اندازه
توفیق داشته است ؟
تنها تشکل تسهیل کننده موانع در صنعت پالایشگاه های کوچک،
اتحادیه صادر کنندگان فرآورده های نفت، گاز و پتروشیمی می باشد که اگر این تشکل
نبود تا به حال مسئولین ناآگاهانه به نقش موثر این پالایشگاه ها در کشور، تیشه به ریشه این صنعت زده بودند . ولی
خوشبختانه این اتحادیه نقش بسیار موثری در هموار نمودن مسیر این صنعت در کشور
داشته و دارد .
وضعیت کنونی مینی ریفاینری ها را چگونه
ارزیابی میکنید ؟ قیمت فعلی خوراک میعانات گازی چه چالش هایی ایجاد کرده است ؟
امروز که اوایل اردیبهشت ماه سال 1402 می باشد وضعیت مینی
ریفاینری ها اصلا مساعد نمی باشد و این به دو دلیل اصلی نرخ خوراک و محدودیت تولید
محصولات بلندینگ می باشد . از زمانی که جنگ اوکراین و روسیه شکل گرفت و همزمان با
روی کار آمدن دولت طالبان در افغانستان مسیر صادرات محصولات سوختی بروی ایران بسته شد به دو دلیل : اول کیفیت
پایین سوخت تولیدی مینی ریفاینری ها و دوم قیمت های بالا ، چرا که روسیه محصولات با
کیفیت را با قیمت هایی پایین تر در اختیار افغانستان قرار می دهد . لذا اتحادیه صادرکنندگان
در خصوص رفع این مانع مدت هاست که در حال رایزنی جهت اخذ استاندارد سازی های عمومی
بلندینگ محصولات جهت صادرات به افغانستان می باشد که متاسفانه با کم کاری دوستان
در کارگروه استانداردسازی مواجه هستیم .
این واحدها در تامین سوخت و بنزین کشور چه سهمی دارند؟
بطور مستقیم این واحد ها در تولید سوخت استاندارد کشور هیچ
نقشی ندارند ولی در تامین خوراک نفتای سبک جهت واحدهای بنزین سازی و همچنین هوی
اند یا برش سنگین هیدروکربن جهت تولید گازوئیل نقش بسزایی را به
عهده دارند . به عنوان مثال بخشی از این شرکت ها تامین کننده نفتای سبک واحد بنزین
سازی شازند می باشند .
احداث مینی ریفاینری
ها و پتروپالایشگاه ها تا چه اندازه
در تامین ارزش افزوده موثر خواهد بود ؟
مینی ریفاینری ها با توجه به سطح تکنولوژی متوسط و پایین نسبت
به پالایشگاه های بزرگ در تولید فرآورده ها ایجاد ارزش افزوده بالایی ندارند ولی
نسبت به خام فروشی میعانات گازی و برخی فرآورده ها، ارزش افزوده خوبی ایجاد می
نمایند که این موضوع در شرایط تحریمی نقش پر رنگ تری دارد .
هر واحد تولیدی ریفاینری تا چه میزان از استانداردهای جهانی
تبعیت می‌کند و برای ایجاد بهره‌برداری‌های لازم با چه چالش‌هایی روبه‌رو است ؟
از نظر زیرساخت های ایمنی و محیط زیستی تقریبا عمده این واحدها
از استانداردهای ملی و بین المللی تبعیت می کنند اما از منظر کیفیت تولید محصولات
در سطح بین المللی وضعیت مطلوبی ندارند که این موضوع تنها به دلیل عدم اطمینان این
واحدها به دسترسی و تامین خوراک
پایدار و بلندمدت بوده و
این ریسک باعث شده تا
این مجموعه ها در تکنولوژی های جدید تولید محصولات با کیفیت سرمایه گذاری نکنند .
کدام یک از کشورهای همسایه در احداث مینی ریفاینری ها با
استانداردهای جهانی موفق بوده است و آیا همکاری و تعاملاتی با این واحدها داشته‌اید
؟
کشورهای همسایه تا چند سال گذشته هیچ جایگاهی در صنعت مینی
ریفاینری و پالایش نداشتند ولی در سالهای اخیر ما شاهد پروژه های ساخت پالایشگاهی
در کشورهایی از جمله عراق و افغانستان بودیم که همین موضوع زنگ خطری برای دولت ایران
بوده، چراکه کشورهایی مثل افغانستان که وابستگی شدیدی به تامین سوخت از طریق ایران
داشته اند، بزودی از حلقه مشتریان نفت خام و میعانات گازی ایران خارج خواهند شد .
رگولاتوری تا چند اندازه می‌تواند در پیشگیری از تصمیمات خلق‌الساعه،
سیاستگذاری های دستوری دولت و رشد و توسعه صنعت هیدروکربن و مینی ریفاینری ها نقش
آفرینی کند .
رگولاتوری یا تنظیم گری یک ابزار قدرتمند در اقتصاد سراسر جهان
محسوب می شود که متاسفانه در کشور ما به درستی رفتار نمی شود و اغلب شاهد رفتارهای
شخصی مسئولین در بسیاری از امور بوده و هستیم به عنوان نمونه ببینید در سالهای
اخیر چند نرخ برای ارز در کشور تعریف شده و هر مسئولی که بروی کار آمده از خود یک
نرخ یادگاری به جاگذاشته است و یک صنعت گر در مسیر کسب و کار خود به جای تمرکز بر
روی توسعه کمی و کیفی محصولاتش ، باید تمام وقت خود را صرف تمرکز به روی قوانین و دستورالعمل های خلق
الساعه کند تا خدای ناکرده به عنوان متخلف و اخلال گر در نظام اقتصادی شناخته نشود
و این موضوع می تواند بزرگترین آسیب به یک صنعت گر و رشد
تولید ناخالص کشور باشد.
با توجه به استفاده از سوخت کم سولفور در کشتی ها طبق دستورالعمل آی ام او
2020، مینی ریفاینری ها در خصوص سوخت کم سولفور چه دستاوردهایی داشته اند ؟
همینطور که قبلا عرض کردم مینی ریفاینری ها در حوزه تکنولوژی های تولید محصولات با
کیفیت دارای ضعف هستند و به جزء چند واحد محدود که از فناوری های نسبتا خوبی بهره مند
هستند و قابلیت تولید سوخت های استاندارد با سولفور نیم درصد وزنی را دارند، بقیه واحد
ها با توجه به سرمایه ثابت بالایی که فناوری های شیرین سازی و سولفور زدایی نیاز دارند به
این فرآیند ها دسترسی ندارند .
در خصوص بحث ارز و نرخ تسعیر ارز و بازگشت
ارز حاصل از صادرات چه مشکلاتی دارید ؟
در حال حاضر بزرگترین مانع پیش روی صادرکنندگان مسائل ارزی بوده . کشور ما
تحت تحریم های شدید بین المللی قراردارد و این موضوع بر هیچ کس پوشیده نیست که
بازگرداندن ارز حاصل از صادرات در این دوران امری بسیار دشوار می باشد . ولی
خوشبختانه صادرکنندگان این دشواری را به خوبی پشت سر گذاشته اند و به طور مسمتر
ارزها را به کشور بازگردانده اند ولی بانک مرکزی بر خلاف وظیفه ذاتی اش، متاسفانه روزانه با صدور دستورالعمل های گوناگون مسیر را
برای این امر دشوار تر می نماید .
وضعیت تولید و صادرات میعانات گازی،
برش سازی و شیرین سازی واحدهای هیدروکربن در چه وضعیتی می باشد ؟
طبق آمار بطور میانگین
در سال گذشته روزانه بین 10 تا 12 هزار بشکه میعانات گازی پارس جنوبی توسط مینی ریفاینری
ها پالایش و صادر شده که نسبت به تولید میعانات گازی کشور آمار مطلوبی محسوب نمی شود
. این امر به چند دلیل می باشد : اول اینکه
بسیاری از واحد ها فرآیند شیرین سازی را ندارند و نمیتوانند با این خوراک بسیار
ترش و بدبو فعالیت نمایند . دوم زیر ساخت های توزیع زمینی بین مینی ریفاینری ها
وضعیت مطلوب نداشته و هم ظرفیت توزیع سکو های بارگیری پایین بوده، ظرفیت تانکرهای حمل به سراسر کشور چندان وسیع نیست
و سوم و مهمتر از همه اینکه بسیاری از واحدهای مینی ریفاینری در اثر قوانین دست و
پا شکسته، دستورالعمل های سلیقه ای، نرخ گذاری های دستوری خوراک و ارز و .. به حالت نیمه تعطیل یا کاملا تعطیل در آمده
اند .
آینده این صنعت را با توجه به رشد و گسترش انرژی های تجدید پذیر چگونه
می بینید ؟
با توجه به گسترش روزمره انرژی های تجدید پذیر در صنایع و سوخت، بطور کلی صنعت پالایش در جهان رو
به افول می باشد . چشم انداز بسیاری از کشور های دنیا برای سال 2030 جایگزینی خودروهای
برقی می باشد و این موضوع باعث میشود تا صنعت نفت و میعانات به سمت صنایع پترو
پالایشگاه ها و پتروشیمی ها سوق داده شود تا در زنجیره کامل بجای تولید انواع سوخت
های فسیلی به تولید محصولات پتروشیمیایی پرداخته شود که خوشبختانه کشور ایران در
این مسیر یعنی توسعه پترو پالایشگاه ها و پتروشیمی ها در حال برداشتن گام های مهمی
می باشد .
در خصوص فرآیند شیرین سازی میعانات گازی با روش جدید پتروپالایش نیک
یزد و مزیت های آن نسبت به روش های دیگر و همچنین امکان استفاده آن در دیگر شرکت
ها توضیحات بیشتری دهید؟
در
ابتدای سال 1399 که این مجموعه اقدام به تغییر خوراک یا مواد اولیه از میعانات
گازی ایلام به میعانات گازی پارس جنوبی نمود با مشکل میزان بالای مرکاپتان در
خوراک روبرو شد . مرکاپتان ها گونه هایی از ترکیبات آلی گوگرد دار هستند که بوی
بسیار نامطبوع و خورندگی بسیار بالایی داشته،
برای موجودات زنده سمی و شامل آلودگی زیادی در محیط زیست هستند . در همان
زمان در واحد تحقیق و توسعه این شرکت پروژه ای در خصوص حذف این مرکاپتان ها شکل
گرفت که با توجه به تیم R&D فعال و پرانرژی و همچنین وجود آزمایشگاه
مجهز و فوق مدرن این مجموعه، در اواسط سال
99 این پروژه به ثمر رسید و فرآیندی طراحی گردید تا با ارزانترین روش ممکن و
کمترین میزان پرت و پسماند، مرکاپتان های موجود در میعانات گازی حذف گردد. در
نهایت این روش فرآیندی توسط شرکت پتروپالایش نیک یزد برای اولین بار در جهان ثبت
اختراع گردید و پس از آن در کوتاهترین زمان، مجموعه شیرین سازی میعانات گازی پترو
پالایش نیک در منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس واقع در عسلویه با ظرفیت ده هزار
بشکه در روز به بهره برداری رسید .
از مزیت های این روش، هزینه سرمایه گذاری ثابت بسیار پایین،
هزینه های جاری خیلی کم و مهمتر از همه
پسماند ناچیز و کاملا دوستدار محیط زیست می باشد. مجموعه شیرین سازی پتروپالایش نیک در حال حاضر فعال بوده
و آمادگی انجام شیرین سازی میعانات گازی پارس جنوبی را برای شرکت هایی که امکان
انجام این فرآیند را ندارند بصورت قراردادهای حق العمل کاری اعلام نموده است . همچنین با توجه به انحصاری بودن این روش و
ثبت اختراع و حق مالکیت معنوی آن که در
اختیار پتروپالایش نیک قراردارد، این مجموعه آمادگی طراحی، ساخت و واگذاری حق
لیسانس این فرآیند در شرکت های پالایش میعانات گازی را دارد که همکاران محترم می
توانند از طرق زیر با مدیر توسعه کسب و کار این شرکت ارتباط بگیرند .
پالایشگاه : منطقه ویژه اقتصادی یزد- بلوار صنعت – صنعت پنجم، واحد
شیرین سازی : منطقه ویژه اقتصادی انرژی پارس، عسلویه، بید خون انتهای بلوار
بوشهر دفتر مرکزی : 8306-021 پالایشگاه : 7-37275200-035 وب
سایت : www.ppny.ir