ایران و عمان موافقت‌نامه‌‌‌‌‌ای با موضوع مطالعه و همکاری میدان مشترک هنگام امضا کردند. هدف از این موافقت‌نامه مطالعه مشترک کل میدان نفتی هنگام و تهیه طرح جامع توسعه آن با استفاده از ظرفیت‌های داخلی و بین‌المللی، تدوین سناریوهای توسعه مجدد این میدان و همکاری متقابل برای بهره‌‌‌‌‌برداری از این میدان و برداشت صیانتی از آن است.
از سویی با وجود اینکه پیش از این تفاهم‌‌‌‌‌هایی با بعضی همسایگان برای توسعه یکپارچه میدان‌‌‌‌‌های مشترک انجام‌شده‌بود، اما هیچ‌‌‌‌‌کدام از تفاهم‌‌‌‌‌ها پیشرفتی نداشته و به توافق‌نامه منجر نشده بود، این نخستین موافقت‌نامه برای همکاری با همسایگان در میدان‌‌‌‌‌های مشترک است که امضا شد، البته این موافقت‌نامه فعلا شامل توسعه نمی‌شود. قرارداد توسعه میدان هنگام پس از تهیه طرح جامع توسعه و تدوین قرارداد اجرایی بین دو طرف امضا خواهد شد و اگر سناریوهایی که در مرحله مطالعه احصا می‌شود، به هر دلیلی، اقتصادی یا از لحاظ فنی قابل‌اجرا نباشد نیازی به امضای قرارداد توسعه وجود ندارد و همین موافقت‌نامه کنونی چارچوب همکاری مشترک را تعیین خواهد کرد.
افزون بر این موافقت‌نامه مطالعه و همکاری مشترک، قرارداد محرمانگی این میدان برای تبادل داده‌ها و اطلاعات میدان هنگام نیز امضا می‌شود. میدان نفتی هنگام میدان مشترک بین ایران و عمان است. این میدان در تنگه هرمز در بخش شرقی خلیج‌فارس و ۴۵کیلومتری جزیره قشم واقع شده که حدود ۸۰درصد در آب‌های ایران و ۲۰درصد دیگر آن در آب‌های کشور عمان قرار گرفته‌است. این میدان در طرف عمانی به‌نام بخاء غربی شناخته می‌شود، میدان مشترک هنگام سال۱۹۷۲ میلادی کشف و حضور هیدروکربن توسط حفاری نخستین چاه هنگام از سوی ایران در سال۱۹۷۵ میلادی اثبات شد، پس از آن دو چاه دیگر به‌‌‌‌‌ترتیب به‌نام‌‌‌‌‌های خساب در سال۱۹۷۶ میلادی و بخای غربی در سال۱۹۸۶ میلادی در طرف عمانی حفاری شدند که به‌‌‌‌‌ترتیب به آب و ناحیه هیدروکربنی با تراوایی کم برخورد کردند.
پس از آن ایران برای به نتیجه رسیدن این پروژه در سال۱۹۹۳ میلادی لرزه‌‌‌‌‌نگاری سه‌‌‌‌‌بعدی جدید در میدان انجام داد و سرانجام در سال۲۰۰۶ میلادی چاه هنگام در بخش شمالی (طرف ایران) حفر شد، همچنین چاه بخای غربی در بخش جنوبی این میدان و نزدیک مرز آبی ایران حفر شد که تولیدش در سال۱۳۹۰ با حفر سه حلقه چاه بیش از ۲۳هزار بشکه در روز بود.