اتحادیه صادرکنندگان نفت و گاز و پتروشیمی امسال به عنوان تشکل صادراتی نمونه کشور انتخاب شده است. اعضای این اتحادیه در فرآیند صادرات غیر نفتی نقش موثر و فزاینده داشته‌اند.
|
دکتر پدرام سلطانی، دبیرکل اتحادیه صادرکنندگان فرآورده‌های نفت، گاز و پتروشیمی در گفت‌وگو با «دنیای‌اقتصاد» گفت: پیشنهاد معرفی تشکل‌های نمونه صادراتی همزمان با معرفی صادرکنندگان نمونه، دو سال پیش از سوی اتحادیه صادرکنندگان فرآورده‌های نفت، گاز و پتروشیمی مطرح شد که خوشبختانه مورد توافق سازمان توسعه تجارت ایران قرار گرفت.
در اولین سال که سال گذشته بود، اتحادیه ما به عنوان تشکل نمونه انتخاب شد. اما چون این اتحادیه بوی نفت و گاز می‌دهد آن را کنار گذاشتند و تشکل دیگری را جایگزین کردند، اما امسال نیز مجددا با ارائه برنامه‌های خود به عنوان تشکل نمونه صادراتی معرفی شدیم.
دکتر سلطانی افزود: سازمان توسعه تجارت که به نظر من از معدود سازمان‌های دولتی است که همکاری گسترده‌ای با بخش خصوصی دارد، حرکت‌‌هایش را شروع کرده، اما اگر این آهنگ مقداری تسریع شود مشکلات و گلایه‌های صادرکنندگان نیز زودتر حل و فصل خواهد شد.
وی تاکید کرد: از سوی دیگر معتقدم که حرکت در بخش‌های ساختاری و بنیادی و هدف‌گذاری، نیازمند مشارکت کامل و منسجم تشکل‌های صادراتی و بخش خصوصی با سازمان توسعه تجارت است.
به عنوان مثال ما در بخش خود طرح‌ها و پیشنهادهای بهینه‌ای را به سازمان داده‌ایم و به پیاده‌سازی آن بسیار خوشبین هستیم. بخش‌های دیگر نیز که صرفا به گلایه و شکایت بسنده کرده‌اند، بهتر است آستین‌ها را بالا زده و در این زمینه مشارکت کنند و طرح‌ها و برنامه‌های خود را ارائه دهند.
دکتر سلطانی درباره چگونگی صادرات این اتحادیه توضیح داد: در حوزه صادرات فرآورده‌های نفتی و پتروشیمی ما خوشبختانه به بازارهایمان آگاه و آشنا هستیم و این آشنایی‌ها، نقطه قوت اتحادیه ما است.
دکتر سلطانی خاطرنشان کرد: ما عملا فرآورده‌ای نداریم که برای بازاریابی آن مشکل داشته باشیم و در مرحله‌ای هستیم که به جای توسعه صادرات، جایگزینی صادرات را دنبال می‌کنیم، اما در بخش‌های دیگر، در بازاریابی بسیار ضعیف عمل می‌کنند و به همین جهت وزنه صادراتی کشور سال به سال به همت فرآورده‌های نفتی و پتروشیمی و مقداری نیز فولاد و صادرات کالا‌های سنتی سنگینی می‌کند.
دکتر سلطانی درباره چگونگی حضور ایران در سازمان تجارت جهانی گفت: ما متاسفانه آمادگی قابل قبول در حوزه نفت و پتروشیمی برای الحاق به WTO را نداریم. بخش خصوصی ما باید تا پیش از ورود به WTO به اندازه‌ای بدنه خود را قوی کند که بتواند تاحدی به شرکت‌های چندملیتی نزدیک شود. در حال‌حاضر نسبت بخش خصوصی به شرکت‌های چندملیتی به لحاظ سازمانی و ارزش سرمایه‌ای حتی یک‌به‌صد نیز نیست. بنابراین طبیعی است که با این وضعیت شرکت‌های چندملیتی بخش خصوصی ما را به راحتی کنار می‌گذارند.
پس راه‌حل این است که بخش‌های دولتی و خصوصی همکاری دوجانبه داشته باشند.
من معتقدم که وضعیت بخش خصوصی کشورمان برای پیوستن به WTO بسیار وخیم است و با این روند اگر زمانی به این سازمان بپیوندیم، اعضای بخش خصوصی ایران تنها به کارمندان شرکت‌های بزرگ چندملیتی تبدیل خواهند شد.