خاقانی گفت : انگلیس تلاش زیادی داشت تا این ساختمان را از دست ایران خارج کند و برای این کار طرح ها و نقشه های زیادی کشیدند. در این میان انجمن اسلامی دانشجویان اروپا، آمریکا و اقیانوسیه سعی شان را به کار گرفتند تا «ساختمان» از دست ایرانی ها خارج نشود.
محمود خاقانی در گفت و گو با نفت ما با اشاره به اتفاقات پرونده کرسنت و توقیف ملک گران قیمت صندوق بازنشستگی کارکنان صنعت نفت در لندن روایتی تلخ از یک خیانت بزرگ در حق بیت المال را تشریح کرد.
قبل از انقلاب و در دهه 1350 خورشیدی دولت ایران کمک هایی و یا به اصطلاح محبت هایی به دولت انگلیس کرده بود و بر همین اساس ملکه بریتانیا برای اینکه درصدد جبران برآید، در سفری که شاه به این کشور داشت در یکی از بهترین نقاط لندن زمینی بسیار مرغوب و بزرگ در مقابل پارلمان انگلیس داد تا ایران آن را برای سرمایه گذاری صندوق بازنشستگی کارکنان شرکت ملی نفت اختصاص بدهد و در نهایت این صندوق در آن زمین سرمایه گذاری و ساختمانی را احداث کرد که اوایل پیروزی انقلاب آماده تحویل به کارفرما بود. از همان روزها دولت انگلیس تلاش زیادی داشت تا این ساختمان را از دست ایران خارج کند و برای این کار طرح ها و نقشه های زیادی کشیدند. در این میان انجمن اسلامی دانشجویان اروپا، آمریکا و اقیانوسیه سعی شان را به کار گرفتند تا «ساختمان» از دست ایرانی ها خارج نشود. همچنین مرحوم شهید رجایی در میانه راه سفر به نیویورک در فرودگاه لندن توقف کرد و مانع از این شد که کاردار وقت ایران در لندن ساختمان را به انگلیسی ها بفروشد. حتی سید محمد خاتمی و محمد هاشمی به لندن آمدند تا با تلاش شان ساختمان را برای ایران حفظ کنند تا ساختمان جزیی از اموال صندوق بازنشستگی کارکنان صنعت نفت بماند. به طوریکه بخش های متعدد شرکت در ساختمان مدت ها دفتر داشتند و کارهای تجاری انجام می دادند.
تا اینکه یک نفر در صنعت نفت یک آقایی که الان هم معاون وزیر است، سال 1393 به دیوان عدالت اداری شکایت کرده و موفق می شود، صندوق بازنشستگی کارکنان شرکت نفت را از بخش خصوصی به بخش دولتی منتقل کند تا هیئت امنای جدید را دولت انتخاب کند که این موجب شد، کرسنت به دادگاه رفته و اینطور گفته است که چون صندوق خصوصی نیست و دولتی است، چون ایران قرارداد فی مابین را ابطال کرد، دنبال توقیف دارایی های شرکت نفت ایران هستیم که این ساختمان هم جزیی از آنها است.
از آنجایی که دادگاهی در لندن ایران را در موضوع قرارداد کرسنت محکوم کرده و قرار شد این ساختمان راکه بیش از یک میلیارد دلار ارزش دارد، بابت بخشی از بدهی ایران به شرکت کرسنت بپردازد تا مالکیت این ساختمان به انگلیس اختصاص پیدا کند. حالا تیم حقوقی دولت اگر نتواند که به احتمال زیاد نمی توانند، در دادگاه تجدیدنظر رای را برگرداند، انگلیسی ها به آرزوی چند ده ساله شان می رسند و رسما مالک ساختمان فوق می شوند. تا بتوانیم اینطور بگوییم، آنهایی که قرارداد کرسنت را یکطرفه فسخ کردند، کجا هستند تا پاسخگوی این خسارت عظیم باشند؟
به نظر من گروهی در درون حاکمیت توطئه کردند تا ساختمان شرکت ملی نفت ایران در لندن به ساختمان کرسنت در لندن تغییر نام پیدا کند!