کربن‌‌زدایی؛ بلای‌‌جان نفت دریای‌‌شمال

برآیند این پروژه‌‌ها به کاهش دائمی انتشار معادل ۳۲ میلیون تن دی‌‌اکسید‌‌کربن ناشی از فعالیت‌‌های تولیدی این شرکت‌ها منجر خواهد شد، NSTA تاکید کرد که این مقدار بیشتر از انتشار سالانه کربن پیش‌بینی‌‌شده توسط نهادهای نظارتی انگلستان، در سال ۲۰۲۱ است. از آنجا که بازیگران نفت و گاز به اقدامات خود برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌‌ای برای محافظت از آینده صنعت و حفظ تولید ادامه می‌دهند، گفته می‌شود که این ۱۴ پروژه مستلزم استفاده از انرژی کم‌‌کربن بر روی سکوها، نصب فناوری‌‌های طراحی شده برای حذف گازهای مشعل و هیدروژن هستند. این‌‌گونه اقدامات جدید، که به‌‌طور بالقوه می‌توانند حدفاصل سال‌های ۲۰۲۴ تا ۲۰۳۰ در پروژه‌‌های نفتی جدید و موجود اجرا شوند، به نظر می‌رسد که نقش مهمی در دستیابی به اهداف کاهش انتشار گازهای گلخانه‌‌ای این حوزه داشته باشند.

از آنجا که تصمیمات نهایی سرمایه‌گذاری برای کمتر از نیمی از این پروژه‌‌ها تضمین شده است، برای تحقق صددرصدی پروژه‌‌ها، جذب سرمایه بیشتری موردنیاز خواهد بود. بنابراین، سازمان‌گذار انرژی در دریای شمال انتظار دارد که اپراتورها به اجرای همه پروژه‌‌ها ادامه داده ضمن آنکه طرح‌‌های کاهش انتشار گازهای گلخانه‌‌ای بیشتری را در سال‌های آینده ارائه کنند. این سازمان با تکیه بر داده‌‌ها و بینش‌‌های معیار خود در جریان نشست سالانه Tier Zero، تصویب کرد تا برای اپراتورهای نفت و گاز تشریح کند که چگونه در عملکرد با یکدیگر مقایسه می‌‌شوند تا شیوه‌‌های بهبود روش‌های خود را به نمایش گذاشته و همچنین اولویت‌‌های کوتاه‌‌مدت خود را که شامل تولید انرژی بیشتر در کنار کاهش حداکثری انتشار گازهای گلخانه‌‌ای است، ترسیم کنند.

طرح جدید OGA
سازمان‌گذار انرژی در دریای شمال (NSTA )، اخیرا از طرح OGA خود- با تمرکز بر کاهش انتشار - رونمایی کرد. طرحی نوین با هدف توسعه فرآیندهای کربن‌‌زدایی موجود و قراردادن اپراتورها در مسیر درست برای رسیدن به صفر خالص انتشار، با تاکید بر نیاز به کاهش تولید گازهای گلخانه‌‌ای و درخواست اقدام هماهنگ و بعضا گروهی تمام ذی‌نفعان. از جمله این اهداف می‌توان از تولید برق بیشتر در سایه پایان‌‌دادن به مشعل‌‌سوزی تا سال ۲۰۳۰، اشاره کرد. نکته قابل تامل آنکه، طرح سازمان‌گذار انرژی در دریای شمال برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌‌ای، تامین برق پایدار را در کانون توجه قرار می‌دهد.


چه خبر از نفت و گاز بریتانیا؟
از آنجا که نفت و گاز حدود سه چهارم نیازهای انرژی ‌بریتانیا را تامین می‌کند، انتظار می‌رود که بریتانیا تا سال ۲۰۵۰، حتی در صورت مدیریت و کاهش تقاضا، کماکان در فهرست واردکنندگان سوخت‌‌های فسیلی باقی بماند. مجموع تولید نفت انگلستان در سال گذشته میلادی ۱۱‌درصد کاهش یافت که این کاهش به دلیل توقف غیرقابل پیش‌بینی تولید این کشور، تشدید شد. این در حالی است که راندمان تولید این حوزه با یک‌درصد کاهش، به ۷۷‌درصد رسید. با توجه به افت تولید، اپراتورهای نفت و گاز برای دستیابی به هدف تولید بلندمدت تا سطح ۸۰‌درصد دعوت شدند و از آنها خواسته شد تا تلاش‌‌های خود را برای مقابله با علل ریشه‌‌ای افت تولید، مضاعف کنند. سازمان ناظر بر انرژی بریتانیا از این فرصت استفاده کرد تا حفاری‌‌های بیشتر را به‌‌عنوان راهی مقرون‌‌به‌‌صرفه برای افزایش تولید ترویج کند.

در نتیجه، تاییدیه سازمان‌گذار انرژی در دریای شمال، برای توسعه هشت پروژه مستقل و جدید نفت و گاز از سال ۲۰۲۳ صادر شد. انتظار می‌رود این پروژه‌‌ها که در مجموع ظرفیت تولید معادل ۴۳۰ میلیون بشکه نفت را داشته و به ۴.۴ میلیارد پوند (نزدیک به ۵.۵۱ میلیارد دلار) سرمایه‌گذاری نیاز دارند، موقعیت انرژی ‌بریتانیا را بهبود بخشیده، درآمدهای مالیاتی ایجاد و فرصت‌‌های شغلی مرتبط در زنجیره تامین، ایجاد کنند. در حالی که اپراتورها در حال کار بر روی طرح‌‌های پیشنهادی برای ۱۴ پروژه نفت و گاز با قابلیت تولید بیش از ۷۵۰ میلیون بشکه هستند، نهاد نظارتی بریتانیا تاکید می‌کند که همه پیشنهادها باید از مسیر ارزیابی موثر انتشار خالص صفر کربن انجام شوند تا اطمینان حاصل شود که با اهداف کلان آب‌‌و‌‌هوایی سازگار هستند.

شکست اقلیمی صنعت نفت
اگرچه این صنعت بین سال‌های ۲۰۱۸ تا ۲۰۲۲ انتشار گازهای گلخانه‌‌ای حاصل از تولید خود را تا ۲۳‌درصد کاهش داد، داده‌‌های اولیه حاکی از کاهش بیشتر در سال ۲۰۲۳ است. با این همه، سازمان‌گذار انرژی در دریای شمال معتقد است این خطر همچنان وجود دارد که صنعت سوخت‌‌های فسیلی در ایفای تعهدات خود برای کاهش ۵۰ درصدی انتشار تا سال ۲۰۳۰، ۹۰ درصدی تا سال ۲۰۴۰ و دستیابی به هدف صفر خالص تا سال ۲۰۵۰، موفق عمل نکرده است. استوارت پین، مدیر اجرایی سازمان‌گذار انرژی در دریای شمال، اظهار کرد: «در حالی که استدلال برای ادامه تولید داخلی قوی است، تولید تنها در صورتی پابرجا خواهد بود که در فرآیندهای اجرایی و عملیاتی، به پاک‌‌تر شدن خروجی‌‌های خود توجه داشته باشد. امروز دوباره دیدیم که صنعت فرصت‌‌هایی را برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌‌ای و ایمن‌‌سازی تولید در اختیار دارد. ما اطمینان داریم این منطقه نیروی کار در کلاس جهانی دارد که قادر به نوآوری، تطبیق و ارائه راه‌‌حل‌‌های فنی پیچیده جهت رفع چالش‌‌های موجود زیست‌‌محیطی هستند.»