تولید نفت چگونه افزایش خواهدیافت؟

به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی "نفت ما"،از 30 سال پیش که مدل پیمانکاری برای جذب نیرو وارد صنعت نفت شد، شاهد بروز خسارت‌های جبران ناپذیری به بدنه نیروی انسانی نفت بودیم که در صورت عدم رسیدگی سریع به این موضوع، علاوه بر بحران منابع انسانی با چالش کاهش تولید نفت نیز روبرو خواهیم بود.
اما در صورت حذف مدل استخدامی پیمانکاری متعدد قراردادهای نیروی انسانی در صنعت نفت، بدنه نیروی انسانی نفت هویت اصلی خود را پیدا کرده و رفته رفته نسبت به سازمان متبوع خود تعلق خاطر پیدا خواهد کرد.
مزیت دیگر تبدیل پیمانکاری به نیروی رسمی نفت،‌ انتقال تجربه است. در حال حاضر بخش بزرگی از نیروی پیمانکاری حاضر در صنعت نفت که اتفاقا در شرف بازنشستگی نیز هستند نمی توانند انتقال تجربه دهند چراکه کارش به چشم نمی‌خورد و فاقد ارزش تلقی می‌شود که به زنجیره دانش و خرد کار نیروی دوام و بقا می‌بخشد. اینجاست که در می‌یابیم چرا این نیرو تعلق خاطری به سازمان ندارد تا همت ورزد و بخواهد جانشین پروری کند.
نکته مثبت سوم تبدیل نیروی پیمانکاری به نیروی کار صنعت، توان‌بخشی به صندوق بازنشستگی نفت است. در این روزها که به دلیل کثرت تعداد بازنشستگان، صندوق های بازنشستگی در معرض خطر آسیب کمبود منابع و ورشکستگی هستند، انتقال نیروی پیمانکاری تحت لوای قانون وزارت کار به وزارت نفت می تواند فرصت توان‌بخشی به صندوق بازنشستگی نفت را ایجاد کند چرا که با ورود خیل عظیم نیروی پیمانکاری به کارمندی نفت، حق بیمه و پس انداز بازنشستگی این افراد نیز به صندوق بازنشستگی نفت سرازیر خواهد شد.
البته قابل ذکر است با آن بخشی از نیروی کار که به خواسته خود تحت قانون وزارت کار خواهند ماند اما در سیستم نفت خدمت می کنند نیز باید به نحوی شایسته تقریبا همانند سایر نیروهای رسمی نفت رفتار شود. یعنی از تمام مزایای رفاهی اعم از بن کارت، تسهیلات مسکن و سایر خدمات سیستم نفت (به گونه‌ای که هم‌رتبگی و شأن کار رعایت شود) نیز بهره مند شوند تا این فقره از شاغلان خود را متعلق و وفادار به سازمان نفت ببینند.
خاطرنشان می شود که نیروی پیمانکاری چون هیچ گاه خود را متعلق به سازمان نمی‌بیند،‌ پس نه عِرقی دارد، نه تعلق خاطری و نه هویتی احساس می کند تا به خاطر آن برای تعالی سازمانش بجنگد.
در این بین ممکن است برخی ایراد بگیرند که اروپا دهه‌هاست که مدل پیمانکاری را در استخدام نیروی انسانی پیاده می کند پس چرا به بیراهه نرفته اند؟ در پاسخ باید گفت که اگر در اروپا نیروی انسانی بعنوان پیمانکار استخدام می شود از سوی دیگر دولت نیز قبول کرده که نیروی پیمانکاری برای خود سندیکای مستقل از دولت و قوی کارگری تشکیل دهد، به نیروی کار حق اعتراض، تحصن و اعتصاب داده است. اما وقتی در داخل کشور دولت امکان تشکیل سندیکای مستقل قوی کارگری را محدود ساخته، وقتی دولت اجازه اعتصابات صنفی که منجر به تعطیلی پمپ بنزین ها، فرودگاه‌ها و حمل و نقل را نمی دهد، چطور می توان انتظار داشت که نیروی قراردادی و پیمانکاری از حق خود دفاع کند. بارها تاکید شده که نظام سرمایه داری غربی در کشورمان قابل پیاده سازی و اجرا نیست و موجب ویران شدن فرهنگ ملی تولید در کشورمان می شود.
از سوی دیگر باید دقت داشت که ما در یک منطقه خشک و بیابانی زندگی می کنیم و باید تعلق خاطر به محیط داشته باشیم، باید عاشق محیط کار زندگی مان شویم تا برای زمین و خاک کشورمان کار کنیم. در همین جا یادآور می شویم که اگر تحریم ها نیز هم اکنون برداشته شود، تولید نفت افزایش نخواهد یافت چراکه صنعت نفت از نیروی دلسوز و وفادار که جانش را برای این سازمان فدا کند خالی شده است.
نیروی کار باید عِرق داشته باشد، باید به سازمان تعلق خاطر داشته باشد تا برای افزایش تولید نفت جانش را کف دست گرفته و به سکوهای نفتی فلات، جنوب، مسجد سلیمان و میادین گازی عسلویه برود. باید به یاد بیاوریم که از بابت عرق و وفاداری کارگران نفتی بود که آبادان آبادان شد. عرق توسعه مردم این سرزمین بود که سبب پیشرفت صنعت نفت در جنوب کشور شد. شما اگر این تعلق خاطر و وفاداری را از نیروی کار بگیرید در حقیقت ریل توسعه صنعت نفت و گاز را ویران کرده‌اید.
در نتیجه اینکه وجود نیروی رسمی برای سازمان نفت هم موجب افزایش تولید خواهد شد و در عین حال موجب بقا، دوام و توسعه صنعت در آینده می شود.
اکنون یادآوری این نکته حائز اهمیت است که صنعت نفت ملی نشده است که نماد یک ظلم مضاعفی باشد. ملی شدن نفت مفهومی ضد استعماری و ضد استثماری داشته که در جان مردم چنین جاودانه شد. سیرت و صورت ناخوش بی‌توجهی به آدم‌های فعال در صنعت نفت در حقیقت نابودی و ریشه کن کردن ارزش‌هایی است که بقای این صنعت در گرو آن ایده‌های آزادی‌بخش و عدالت محور است.