روز جمعه دوم ماه اوت، قیمت نفت افزایش اندکی را تجربه کرد، اما همچنان در مسیر چهارمین کاهش هفتگی متوالی قرار داشت. این روند به دلیل نشانههایی از رشد ناامیدکننده تقاضای جهانی سوخت و افزایش تنشها در خاورمیانه بود که بر ترس از اختلال در عرضه غلبه کرد.
به گزارش رویترز و تا لحظه تنظیم این گزارش، معاملات آتی نفت برنت با ۴۶ سنت (معادل ۰.۶ درصد) افزایش به ۷۹.۹۸ دلار در هر بشکه رسید. همچنین، نفت خام وست تگزاس اینترمدیت آمریکا (WTI) با ۵۱ سنت (معادل ۰.۷ درصد) افزایش ، ۷۶.۸۲ دلار در هر بشکه فروخته شد. با وجود افزایش قیمتها، هر دو شاخص در چهار هفته گذشته بیش از ۷ درصد کاهش داشتهاند که طولانیترین روند افت قیمتی در سال جاری را نشان میدهد. دادههای اقتصادی ناامیدکننده از چین، بزرگترین واردکننده نفت جهان و نظرسنجیهایی که نشاندهنده ضعف فعالیتهای تولیدی در آسیا، اروپا و ایالاتمتحده بودند، نگرانیهایی را در مورد بهبود کند اقتصاد جهانی ایجاد کرده که میتواند مصرف نفت را کاهش دهد. فعالیتهای تولیدی چین کاهش یافته و این مساله یکی از عوامل مهم در مهار قیمت نفت بوده است. دادههای ماه ژوئن نشان داد که واردات و فعالیت پالایشگاهها نسبت به سال گذشته کمتر شده و این امر نگرانیها در مورد رشد تقاضا را تشدید کرده است. علاوه بر این، طبق دادههای تحقیقات نفتی LSEG(بورس لندن)، واردات نفت خام آسیا در ژوئیه به پایینترین سطح خود در دو سال گذشته رسید که عمدتا به دلیل تقاضای ضعیف در چین و هند است. در همین حال، سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) و متحدانش (اوپک+) تصمیم گرفتند سیاست تولید نفت خود را بدون تغییر حفظ کنند. این تصمیم شامل برنامهای برای کاهش بیشتر عرضه از اکتبر است. واندانا هاری، بنیانگذار ارائهدهنده تحلیل Vanda Insights، خاطرنشان کرد: «قیمتهای آتی نفت خام در اوایل روز جمعه اندکی افزایش یافت، زیرا نگرانیهای تقاضا همچنان بر نگرانیهای عرضه ناشی از افزایش تنشهای ژئوپلیتیک خاورمیانه غلبه میکرد.»
بازار نفت همچنان محتاط است و سرمایهگذاران از نزدیک تحولات خاورمیانه را زیر نظر دارند. شهادت رهبران ارشدحماس و حزبالله، نگرانیهایی را ایجاد کرده که منطقه ممکن است در آستانه جنگ قرار گیرد و به طور بالقوه منابع نفت را تهدید کند. ارتباط بین بهبود اقتصاد جهانی و تقاضای نفت بسیار پیچیده و چندوجهی است. بهبود اقتصادی قوی معمولا باعث افزایش فعالیت صنعتی، حملونقل و مصرف میشود که همگی به افزایش تقاضای نفت منجر میشوند. در مقابل، کاهش رشد اقتصادی یا عدم اطمینان میتواند منجر به کاهش مصرف نفت شود، همانطور که در دادههای اخیر از چین و سایر اقتصادهای بزرگ مشاهده میشود. چین نقش مهمی در بازار جهانی نفت ایفا میکند. سلامت اقتصادی این کشور تاثیر قابل توجهی بر قیمت جهانی نفت دارد. گزارشهای اخیر مبنی بر کاهش واردات و فعالیت پالایشگاهها در چین، هشدارهایی را در مورد مسیر اقتصادی این کشور ایجاد کرده است. عواملی مانند کاهش تولید، کاهش سفارشهای صادراتی و اثرات ماندگار همهگیری کووید-۱۹ همچنان روند بهبود چین را مختل کرده است. ضعیفتر شدن فعالیتهای تولیدی در آسیا، اروپا و ایالاتمتحده نیز نشاندهنده رکود اقتصادی گستردهتر است. این مساله پیامدهای مستقیمی بر تقاضای نفت دارد. بهبود ضعیفتر از حد انتظار در این مناطق نشان میدهد که تقاضای جهانی نفت ممکن است در کوتاهمدت پایین باقی بماند. اوپک و متحدانش (اوپک+) نقش مهمی در تثبیت بازار نفت به ویژه در خلال اختلالات ناشی از همهگیری کووید-۱۹ ایفا کردهاند. تصمیم این گروه برای حفظ سیاست تولید خود، در حالی که برخی برنامهریزی برای کاهش تولید از اکتبر دارند، نشاندهنده رویکرد محتاطانهای برای تعادل عرضه و تقاضا است. هدف حفظ سطح تولید فعلی جلوگیری از مازاد عرضه است که میتواند قیمتها را بیشتر کاهش دهد. با این حال، افزایش تدریجی تولید از اکتبر نشاندهنده اطمینان در بهبود آهسته اما پایدار تقاضا است. این استراتژی برای ارائه یک شبکه ایمنی در برابر اختلالات بالقوه عرضه و در عین حال سازگاری با رشد تدریجی تقاضا طراحی شده است.
تنشهای ژئوپلیتیک
تنشهای ژئوپلیتیک در خاورمیانه، منطقهای حیاتی برای عرضه جهانی نفت، همچنان خطرات قابل توجهی را برای ثبات بازار ایجاد میکند. تشدید تنشها شکنندگی چشمانداز سیاسی منطقه را برجسته میکند. هرگونه تشدید درگیری میتواند منجر به اختلال در مسیرهای عرضه نفت شود، به ویژه در نقاط راهبردی مانند تنگه هرمز که بخش قابل توجهی از نفت جهان از آن عبور میکند. واکنش بازار به این تنشها در افزایش حق بیمه برای جابهجایی محمولهها مشهود است. تاثیر متقابل نگرانیهای تقاضا، سیاستهای اوپک و ریسکهای ژئوپلیتیک به شکلدهی مسیر بازار نفت ادامه خواهد داد. نظارت مستمر بر شاخصهای اقتصادی اقتصادهای بزرگ، به ویژه چین، در ارزیابی روند تقاضای آینده بسیار مهم خواهد بود. علاوه بر این، هرگونه تحول در خاورمیانه به دلیل تاثیر بالقوه آنها بر ثبات عرضه، نیازمند توجه دقیق است.