مدیرکل سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی راهبردی و مدیریت انرژی وزارت نفت گفت: نبود بهره‌وری در بخش‌های مختلف مصرف انرژی سبب شده است با وجود تولید چندبرابری گاز طی چند سال گذشته، کماکان کشور دچار ناترازی بین عرضه و مصرف باشد.
به گزارش شانا به‌نقل از شرکت ملی گاز ایران، امید شاکری روز سه‌شنبه (ششم شهریور) در چهارمین نشست هم‌اندیشی مدیریت انرژی و کربن شرکت‌های گاز استانی با بیان اینکه کشور ما در حالی یک درصد از سهم تولید ناخالص داخلی جهان (GDP) را به خود اختصاص داده است که ۲درصد از انرژی دنیا را مصرف می‌کند و این موضوع به‌معنای واقعی کلمه، به‌منزله نبود بهره‌وری است، گفت: شدت انرژی به‌معنای میزان انرژی مصرفی برای تولید یک واحد GDP است و مقایسه روند شدت انرژی و سرانه مصرف انرژی در برخی کشورها نشان می‌دهد در کشوری مثل روسیه، مقدار مصرف کاهش داشته اما حتی در کشورهایی مانند چین و هند که مصرف انرژی رشد صعودی داشته نیز شدت انرژی روندی نزولی به خود گرفته، اما در ایران هم شاخص مصرف انرژی و هم شدت انرژی افزایشی بوده است.
وی با بیان اینکه براساس فرمایشات مقام معظم رهبری شدت مصرف انرژی هم‌اکنون باید به نصف کاهش می‌یافت، افزود: باید آسیب‌شناسی جدی انجام شود، زیرا نه‌تنها به اهداف ابلاغی و تکلیفی موردنظر نرسیدیم، بلکه برعکس آن هم گام برداشتیم و هدف را به سال ۱۴۲۰ موکول کردیم و این بدان معناست که در تلاشیم این تحقق‌نیافتن را به مرور زمان درمان کنیم.
مدیرکل سیاست‌گذاری، برنامه‌ریزی راهبردی و مدیریت انرژی وزارت نفت بیان کرد: نتیجه افزایش شدت مصرف انرژی در کشور به‌خوبی در وضع ناترازی گاز مشهود است. با وجود اینکه تولید و عرضه گاز در ۱۰ سال گذشته چند برابر شد، اما به‌دلیل اینکه بهره‌وری در دیگر بخش‌ها رشد نداشته، تمامی این تولیدات مصرف شده و این نهایت بی‌برنامگی و استفاده نادرست از منابع است.
شاکری با تشریح دلایل ناترازی گاز و پیامدهای ناشی از افزایش مصرف گفت: تا پایان برنامه هفتم توسعه، مصرف انرژی کشور با همکاری تمام دستگاه‌های مسئول باید ۱۸درصد کاهش یابد که این مهم، نیازمند همکاری تمام دستگاه‌ها ذیل این هدف است.
وی تصریح کرد: اجرای طرح‌های مدیریت تقاضا و بهینه‌سازی مصرف، تنها راه پرکردن فاصله میان عرضه و تقاضای گاز است و برای اجرای آن‌ها به ۱۰۴ میلیارد دلار سرمایه‌گذاری طی ۵ سال نیاز است. در غیر این صورت، روزبه‌روز شاهد افزایش ناترازی گاز خواهیم بود.