نایب‌رئیس اتاق ایران معتقد است: در اقتصاد دستوری که مدام شاهد دخالت‌های مستقیم و غیرمستقیم دولت است، سرمایه‌گذاری جدیدی حتی در حوزه‌هایی که مزیت وجود دارد، انجام نمی‌شود.
محمدرضا بهرامن، نایب‌رئیس اتاق ایران در گفت‌وگو با اتاق ایران آنلاین در خصوص دلایل کاهش نرخ سرمایه گذاری در ایران گفت: نرخ سرمایه‌گذاری در ایران به شدت کاهش یافته است و برای همین کشور از مسیر توسعه خارج شده که یکی از دلایل اصلی آن دخالت‌های متعدد دولت در اقتصاد است.
او با بیان اینکه سرمایه‌ها در ایران حتی برای ورود به حوزه‌هایی که مزیت داریم، بی‌انگیزه است، تصریح کرد: ریشه و پایه سرمایه‌گذاری، امنیت است و تا زمانی که هر نوع دخالت دولت در بازار وجود داشته باشد، به دلیل غیرقابل پیش‌بینی بودن، ریسک سرمایه‌گذاری بالا می‌رود و در شرایط پرریسک، سرمایه‌گذاری صورت نمی‌گیرد.به اعتقاد این اقتصادی، انگیزه، نوع و میزان سرمایه‌گذاری به وضعیت محیط کسب‌وکار وابسته است. در این راستا نقش اتاق ایران در مسیر تقویت تولید و صنعت، پیدا کردن راهکارهایی است که بسترساز جذب سرمایه‌های جدید، نوسازی و بهسازی خطوط تولید و ارتقای سطح کیفیت کالا و خدمات باشد.
بهرامن تأکید کرد: امروز شرایط برای سرمایه‌گذاری در مسیر توسعه مطلوب نیست و به جای آن سرمایه به جای اینکه در بخش تولید هزینه شود، وارد بازار ارز و طلا می‌شود چون در حال حاضر تولید، محل امنی برای سرمایه مردم نیست و همه فقط به زودبازده بودن سود توجه دارند و بابت سرمایه‌گذاری بلندمدت نگران هستند.نایب‌رئیس اتاق ایران خاطرنشان کرد: برای اینکه بخش صنعت و تولید ارتقا پیدا کند، باید سرمایه‌ها به‌روز شوند و اگر این امکان وجود نداشته باشد، واحد تولیدی و خدماتی شکست می‌خورد.
اقتصاد ایران به سرمایه‌گذاری جدید نیاز دارد و اگر به نیاز مهم توجه نکنیم، سرمایه‌گذاری‌های قبلی را هم از دست می‌دهیم. بر اساس اظهارات او دولت باید از انواع دخالت خود از قیمت‌گذاری گرفته تا تصدی‌گری خودداری کند تا جذابیت سرمایه‌گذاری بالا برود؛ هر نوع دخالت، نرخ بازدهی و سود را پایین می‌آورد و این یک چالش جدی در برابر سرمایه‌گذاری است.این فعال اقتصادی خروج سرمایه‌ها از شرکت‌های بزرگ را نیز ضایعه‌ای برای بخش صنعت و تولید کشور توصیف کرد و گفت: متأسفانه سود و درآمد بنگاه‌های بزرگ هم در مسیر توسعه قرار نمی‌گیرد و از آن واحد خارج می‌شود و بدین‌ترتیب خیلی سریع این شرکت‌ها عقب افتاده و قدرت رقابت خود را از دست داده و غیرسودده می‌شوند.
بهرامن در ادامه به تأمین نقدینگی موردنیاز واحدها برای بهبود وضعیت تولید و یا افزایش ظرفیت، اشاره و تأکید کرد: شرایط بنگاه‌های اقتصادی متناسب با بزرگ، کوچک و یا متوسط بودن با هم متفاوت است، شرکت‌های بزرگ و موفق در تأمین مالی با ویژگی‌های خاصی مواجه هستند و به همین تناسب واحدهای کوچک و متوسط نیز شرایط خاصی دارند.