مجارستان اعلام کرد: مقرون به صرفه بودن انرژی، همچنان یک نگرانی مبرم مانده است، زیرا قیمتها تحت تاثیر تنشهای ژئوپلیتیکی، اختلالات زنجیره تامین و اتکا به واردات سوختهای فسیلی، بیثبات شده اند.
به گزارش آژانس رویدادهای مهم نفت و انرژی "نفت ما"،کشورهای اتحادیه اروپا روز دوشنبه، درباره آمادگی برای زمستان با اوکراین گفتوگو کردند که نشان میدهد این کشور قصد ندارد قرارداد پنج ساله ترانزیت گاز طبیعی روسیه به این بلوک را پس از انقضای آن در ۳۱ دسامبر سال ۲۰۲۴، تمدید کند.
مجارستان در سندی که با وزیران انرژی اتحادیه اروپا به اشتراک گذاشته شد، اعلام کرد: مقرون به صرفه بودن انرژی، همچنان یک نگرانی مبرم مانده است، زیرا قیمتها تحت تاثیر تنشهای ژئوپلیتیکی، اختلالات زنجیره تامین و اتکا به واردات سوختهای فسیلی، بیثبات شده اند.
هرچند قیمت گاز طبیعی، از بالاترین رکوردی که در دوران همهگیری کرونا به ثبت رسیده بود، کاهش چشمگیری یافته، اما قیمت فعلی گاز، بیش از دو برابر سطح قیمت قبل از شیوع کرونا است.
پیش از این، اتحادیه اروپا به کشورهای عضو هشدار داده بود که خود را برای جهانی بدون گاز روسیه آماده کنند. ترانزیت گاز روسیه از اوکراین، پنج درصد از کل واردات گاز اتحادیه اروپا را تشکیل میدهد. اتریش، مجارستان و اسلواکی احتمالا در صورت قطع واردات گاز روسیه، بیشترین ضربه را خواهند دید اما آنها منابع جایگزین پیدا کرده اند.
دو هفته قبل، شرکت نفتی دولتی سوکار جمهوری آذربایجان، عرضه گاز طبیعی را به شرکت «اس پی پی» اسلواکی آغاز کرد. این عرضه یک ماه پس از امضای قرارداد پایلوت کوتاه مدت از سوی «اس پی پی» برای خرید گاز از جمهوری آذربایجان انجام میگیرد. اما مجارستان و بلغارستان به دریافت گاز روسیه ادامه میدهند زیرا موفق شدند راه حل های فنی برای پرداخت پول به گازپروم با وجود تحریم های آمریکا علیه گازپروم بانک، پیدا کنند. در همین حال، دیگر کشورهای اروپایی منابع جایگزین پیدا کرده اند. برای مثال، شرکت های بزرگ آلمانی قراردادهای خرید گاز طبیعی مایع (الانجی) را با شرکت ادنوک امارات امضا کرده اند.
بر اساس گزارش اویل پرایس، در همین حال، ترکیه اعلام کرده که آماده است صادرات گاز طبیعی به اتحادیه اروپا را به میزان قابل توجهی افزایش دهد، اما این کار آسان و ارزان نخواهد بود. برای انجام این کار، محتمل ترین مسیر، صادرات مجدد گاز جمهوری آذربایجان از ترکیه است و این به نوبه خود، ترکیه را ملزم میکند برای جبران کمبود، گاز بیشتری از روسیه خریداری کند. آنکارا مایل است نقش ناجی را بازی کند و نفوذ خود را در ارتباط با بروکسل تقویت کند. اما قبل از شروع هزینه برای زیرساخت های لازم، ضمانت تقاضا میخواهد.