کشورهای اروپایی و آسیایی در حال رقابت بر سر توسعه انرژی‌های تجدیدپذیر هستند تا راهی برای جلوگیری از شوک‌های انرژی ناشی از کاهش یا قطع عرضه نفت و گاز طبیعی داشته باشند که در زمان حمله روسیه به اوکراین تجربه کردند و اگر ترامپ به نسل جدید انرژی اهمیت ندهد و بر نفت و گاز متمرکز شود، دیگر کشورها در این فناوری‌ها از ایالات متحده جلوتر خواهد بود
فاطمه لطفی
بازگشت دونالد
ترامپ، رئیس جمهور سابق آمریکا به کاخ سفید، به او این فرصت را می‌دهد که به وعده‌های
«مته، عزیزم، مته» و «لغو، عزیزم، لغو» عمل کند، وعده‌هایی که در مبارزات انتخاباتی
داده بود، اولی اشاره به مته حفاری چاه نفت است برای افزایش تولید نفت و گاز و
دومی اشاره دارد به خروج دولت ایالات متحده دوران ریاست‌جمهوری ترامپ
از کنوانسیون‌های جهانی چون معاهده اقلیمی پاریس. اما برخی از
حامیان صنعت نفت بیم دارند که دولت او احتمال دارد در تلاش برای یک جهش خیلی دور،
خیلی سریع دچار اشتباه شود. و درواقع
شاید برای اجرای برنامه‌های رئیس‌جمهور منتخب برای تقویت صنعت نفت خیلی دیر شده
باشد، زیرا برخی از کارشناسان صنعت می‌گویند تقاضای جهانی نفت احتمالا از قبل به
اوج خود رسیده و دیگر نیازی به افزایش تولید نفت نیست و این افزایش سودآور نخواهد
بود. غول‌های
نفتی اعلام کرده‌اند که با کاهش قیمت نفت خام، احتمال دارد حفاری را در سال آینده
متوقف کنند. و این شرکت‌ها نگران هستند که تعرفه‌هایی که ترامپ تهدید کرده اجرایی
می‌کند، تنش‌های تجاری را تشدید کند، هزینه‌های آنها را بالا
ببرد و درهای بازارهای خارجی را بر روی صادرات انرژی آنها ببندد.
بر اساس گزارش
نشریه پالیتیکو، تولید نفت و گاز ایالات متحده در دولت بایدن به سطح بی‌سابقه‌ای
افزایش یافت و سیاست‌های انرژی ترامپ تقریباً صرفاً بر افزایش بیشتر آن تمرکز
خواهد کرد. ترامپ در کمپین انتخاباتی‌اش می‌گفت
که اگر در سال 2020 برنده می‌شد، تولید نفت ایالات متحده «چهار، پنج» برابر سطح
فعلی می‌شد، اظهاراتی که
مدیران صنعت نفت آن را غیرواقعی دانسته رد کردند. علاوه بر آن دونالد ترامپ علیرغم نتایج بسیاری خوبی که صنعت برق بادی ایالات متحده به همراه داشت و
تقریبا نیمی از برق برخی ایالت‌ها را تامین کرد،
بارها به این صنعت برق حمله کرد و آن را رد کرده است. البته همه مدیران نفتی
متقاعد نشده‌اند که تغییرات ترامپ در میزان عرضه آنها در بازار تفاوت ایجاد می‌کند.
دارن وودز، مدیرعامل اکسون موبیل در گفت‌وگو با CNBC می‌گوید: هیچ محدودیتی
از سوی دولت برای تولید نفت وجود ندارد. وودز در این مصاحبه گفت: «فکر نمی‌کنم سطح
تولید در ایالات متحده توسط محدودیت‌های خارجی کنترل شود». او افزود: «من مطمئن نیستم
که شعار «مته، عزیزم، مته» چگونه از طریق مسائل سیاسی تفسیرمی‌شود.»
از جمله اتفاقاتی
که تحلیلگران احتمال می‌دهند در هفته‌های
اول بازگشت ترامپ به کاخ سفید رخ دهد این است: یک فرمان
اجرایی صادر می‌شود که به وزارت
انرژی دستور می‌دهد تا مجوزهای صادرات گاز طبیعی مایع را از سر بگیرد و به توقفی
پایان دهد که دولت بایدن در اوایل سال جاری برقرار کرده بود برای ارزیابی مجدد این
موضوع که آیا محموله‌های با رشد سریع به نفع مصرف‌کنندگان و مبارزه با تغییر اقلیم
بوده است یا نه؟. بن کیهیل، مدیر بازارهای انرژی و سیاست در دانشکده مهندسی کوکرل
در دانشگاه تگزاس، پیش از انتخابات گفته بود: «در دولت ترامپ، صادرات گاز با سرعت
تمام پیش خواهد رفت. پروژه‌های LNG در اسرع وقت
تأیید می‌شوند و حرکتی انجام خواهد شد برای ساده‌سازی فرآیندهای صادرات برای محدود
کردن نقش وزارت انرژی در تأییدیه این محموله‌ها». با
این حال، این بدان معنا نیست که نحوه صادرات برای محموله‌های جدید گاز طبیعی مشخص
نیست. الکس مونتون، مدیر جهانی گاز در شرکت تحلیلگر انرژی راپیدان، می‌گوید: وعده ترامپ برای اعمال تعرفه‌های
گسترده بر واردات ممکن است منجر به جنگ تجاری با چین و سایر کشورها شود و فروش گاز
در خارج از کشور را دشوارتر کند. تعرفه‌هایی که ترامپ در اولین دولت خود وضع کرد،
دردسرهایی را برای شرکت‌های LNG ایجاد و تلاش‌ها برای امضای قراردادهای جدید با چین را پیچیده‌تر کرد. مونتون قبل
از انتخابات در مصاحبه با نشریه پالیتیکو گفته بود: «ترامپ سرمایه‌گذاری در بخش
نفت و گاز را تحریک خواهد کرد، اما به قیمت افزایش ریسک‌های تجاری، به‌ویژه با چین».
همچنین انتظار
می‌رود دولت ترامپ قانون جدیدی را متوقف کند، آژانس حفاظت از محیط زیست دولت بایدن
تصویب کرده بود برای اعمال هزینه بر شرکت‌های نفت و گاز به‌خاطر انتشار متان، که یک گاز گلخانه‌ای‌ست و از عوامل اصلی
تغییر اقلیم. از سویی انتظار می‌رود
وزارت کشور ترامپ افزایش چشمگیر مساحت زمین‌های
فدرال را برای حفاری در دستور کار قرار دهد. اما بدتر از آن هم ممکن است اتفاق
بیفتد؛ مانند خلاص شدن از شر هزینه متان به طور کلی، عقب انداختن افزایش نرخ حق
امتیاز دولت بایدن برای تولید نفت در زمین‌های عمومی، یا از قید محدودیت رها کردن
زمین‌های حفاظت شده در آلاسکا برای حفاری؛ به گفته تحلیلگران زمان و مهمتر از آن افرادی
که مسئول هر بخشی خواهند شد، نشان خواهد داد که کدام یک از این رخ‌دادها و به چه میزان اتفاق خواهد افتاد. صنعت نفت مشتاقانه
منتظر خواهد بود تا ببیند ترامپ چه کسی را برای رهبری پست‌های کلیدی کابینه انتخاب
می‌کند. چه کسی انتخاب می‌شود؟ الکس
کونانت، مشاور سابق جمهوری‌خواه کنگره و دستیار کاخ سفید و شریک فعلی در گروه
مشاوره استراتژی‌های فایرهاوس، می‌گوید
فردی باتجربه دولت که با روند تنظیم مقررات آشنا است، یا وفاداران سیاسی که بیشتر
بر سرفصل‌هایی که کاخ سفید را خوشحال می‌کنند متمرکز هستند، انتخاب چنین فردی می‌تواند
تعیین کند که هر یک از تغییرات ترامپ چقدر موفقیت‌آمیز است. تصویب سریع مجوزهای
پروژه‌های زیرساختی سوخت فسیلی توسط دولت قبلی ترامپ اغلب منجر به دعاوی قضایی
طولانی مدتی شد که در نهایت باعث کنار گذاشته شدن برخی از پروژه‌ها، مانند خط لوله
پیشنهادی کی استون XL شد. سایر پروژه‌های بسیار هزینه‌بر، از جمله خط لوله گاز طبیعی Mountain
Valley، در نهایت به نتیجه رسیدند، اما تنها پس از
سال‌ها تأخیر که باعث افزایش میلیاردها دلار بودجه این پروژه‌ها شد، زیرا مخالفان استدلال می‌کردند که مجوزهای دوران ترامپ
مملو از اشتباه است و باید دوباره بررسی شوند. گروه تجاری صنعت نفت و گاز «شورای
اکتشاف و تولید آمریکا» (AXPC ) همین نگرانی‌ها
را حالا هم دارد. این شورا هشدار داده اگر جمهوری‌خواهان کنترل کاخ سفید و کنگره
را در دست بگیرند، «رویکردهای بیش از حد جانبدارانه می‌تواند سیاست‌ها و پروژه‌ها
را در برابر دعاوی آسیب‌پذیرتر کند». راشل زیمبا، رئیس شرکت مشاوره اقتصادی زیمبا
اینسایتس می‌گوید: با توجه به
اینکه ایالات متحده در حال حاضر بیش از هر کشور دیگری در تاریخ نفت تولید می‌کند،
ترامپ نمی‌تواند اقدام زیادی برای استخراج بیشتر نفت و گاز انجام دهد. زیمبا معتقد
است هر افزایشی در حجم تولید نفت می‌تواند تحت تأثیر بادهای معکوس اقتصادی ناشی از
استفاده ترامپ از تعرفه‌ها یا اخراج‌های دسته‌جمعی که وعده داده است، باشد.
شرکت‌های نفتی
هم‌اکنون پروژه‌های خود را کاهش
داده‌اند، زیرا تقاضای نفت در بحبوحه رشد جهانی خودروهای الکتریکی و فعالیت‌های
اقتصادی متلاطم در چین روندی رو به کاهش دارد. عقب‌نشینی اقتصادی جامعه آمریکا ناشی
از تعرفه‌های وارداتی که به گفته ترامپ می‌تواند بین 10 تا 60 درصد باشد، می‌تواند
بر تقاضای انرژی مصرف‌کننده تأثیر بگذارد. موسسه غیرحزبی پیترسون برای اقتصاد بین‌الملل
محاسبه کرده است که تعرفه‌های ترامپ برای خانواده‌های آمریکایی بیش از 2600 دلار
در سال هزینه خواهد داشت، زیرا شرکت‌ها هزینه مالیات اضافی بر کالاهایی را که وارد
می‌کنند، به مصرف کننده منتقل می‌کنند و همین امر منجر به «تغییر گسترده بار مالیاتی
از مالیات دهندگان ثروتمندتر به آمریکایی‌های کم درآمد» خواهد شد. سایر کشورها هم احتمالاً
با اعمال تعرفه‌های خود بر کالاهای ایالات متحده تلافی خواهند کرد که همین هم منجر
به جنگ تجاری می‌شود و با تاثیر منفی بر اقتصادهای جهانی رشد را کند کرده و تقاضا
برای سوخت را کاهش دهد.
از سویی
تحلیلگران بر این باورند که اقدامات نظارتی ترامپ می‌تواند از تقاضای سوخت فسیلی ایالات
متحده در میان مدت حمایت کند. اما یک علامت سوال بزرگ وجود دارد درباره ابعاد تأثیراتی که تقاضا
از سیاست تجاری ترامپ خواهد گرفت و معنای آن برای تقاضا در سطح جهانی و آنچه ممکن
است برای صادرات ایالات متحده پیش بیاید، سیاست‌هایی که به شدت به تعرفه‌ها بستگی دارد. صنعت نفت که نه
تنها برای مواد خام، بلکه به عنوان بازار صادرات خود به کشورهای سراسر جهان وابسته
است، تلاش می‌کند ترامپ را از تعرفه‌هایی منصرف کند که امکان دارد تامین مواد کلیدی
مانند فولاد و آلومینیوم را دشوارتر کند. یکی از مدیران صنعت نفت که با ترامپ صحبت
کرده به صورت ناشناس به نشریه پالیتیکو گفته که این نوع تعرفه‌ها به کسب و کار آنها لطمه می‌زند و هزینه‌هایشان را افزایش
می‌دهد. به گفته او صنعت نفت امیدوار است این تعرفه‌ها عملی نشود. نشانه
هایی وجود دارد که نشان می‌دهد تقاضای جهانی سوخت ممکن است شروع به کاهش کند. طبق
گزارش‌های آژانس بین‌المللی انرژی، رشد انفجاری خودروهای الکتریکی در چین و اروپا
و رشد کندتر در ایالات متحده تأثیرگذاری خود بر تقاضای نفت را شروع کرده است. اوپک
هم پیش‌بینی خود را در مورد نیاز نفت جهان در سال آینده کاهش داده است. جیسون
بوردوف، مشاور سابق دولت اوباما و مدیر موسس مرکز سیاست جهانی انرژی در دانشگاه
کلمبیا، می‌گوید: تمرکز
احتمالی ترامپ بر سوخت‌های فسیلی احتمالاً به معنای فرصت بزرگ از دست رفته برای ایالات
متحده برای رهبری در توسعه نسل بعدی فناوری انرژی خواهد بود. کشورهای اروپایی و آسیایی در حال رقابت بر سر توسعه انرژی‌های
تجدیدپذیر هستند تا راهی برای جلوگیری از شوک‌های انرژی ناشی از کاهش یا قطع عرضه
نفت و گاز طبیعی داشته باشند که در زمان حمله روسیه به اوکراین تجربه کردند و اگر
ترامپ به نسل جدید انرژی اهمیت ندهد و بر نفت و گاز متمرکز شود، دیگر کشورها در
این فناوری‌ها از
ایالات متحده جلوتر خواهد بود. بوردوف معتقد است: صرف نظر از اینکه
فرد در مورد تغییر اقلیم چه فکر می‌کند، واضح است که صنایع مهمی وجود دارند که چین
در آنها پیشرفت خواهد کرد. این یک فرصت از دست رفته برای اقتصاد ایالات متحده خواهد
بود و وابستگی به کشوری ایجاد می‌کند که با آن تنش دارد و از طرفی هم امنیت انرژی
و هم امنیت ملی را به خطر می‌اندازد.
ترامپ
چه کاری می‌تواند و چه کاری نمی‌تواند انجام
دهد؟
کارشناسان می‌گویند
ترامپ در قامت رئیس‌جمهور شاید بتواند در کاهش مقررات و سرعت بخشیدن به صادرات گاز
طبیعی به موفقیت دست یابد، اما تغییر طرح‌های حفاری و پالایشی ممکن است دشوارتر
باشد. ترامپ در زمان کمپین انتخابات از مدیران نفتی خواست یک میلیارد دلار برای پیروزی
او و در نتیجه کاهش مقررات سوخت‌های فسیلی هزینه کنند. چنین پول زیادی جمع نشد، و
پولی که نفتی‌ها برای ترامپ خرج کردند کمتر بود اما صنعت نفت و گاز بیش از 20 میلیون
دلار به انتخاب ترامپ کمک کرد، از جمله 10 میلیون دلار از چهره‌های قدیمی در حوزه
خطوط انرژی مستقر در دالاس و رئیس اجرایی آن کلسی وارن. حالا این را مقایسه کنید
با ایلان ماسک، مدیرعامل تسلا و رئیس شرکت اسپیس‌ایکس که به تنهایی 130 میلیون
دلار به کمپین ترامپ کمک کرد!
بگذریم. در
حالی که احتمالا ترامپ کریس رایت، مدیرعامل لیبرتی انرژی مستقر در دنور را به
عنوان وزیر انرژی و داگ بورگوم فرماندار جمهوری‌خواه از داکوتای شمالی تولیدکننده
نفت را به عنوان وزیر کشور و رئیس شورای ملی انرژی جدید انتخاب می‌کند، این رئیس‌جمهور
جدید در حوزه سوخت‌های فسیلی چه‌کاری خواهد توانست انجام دهد و چه کاری نخواهد
توانست؟
1- می‌تواند
قوانین را به گذشته بازگرداند: انتظار می‌رود ترامپ
فوراً تلاش‌هایی را برای کنار گذاشتن مقررات دوران بایدن در مورد توسعه نفت و گاز
آغاز کند و در کنگره برای تسریع در صدور مجوز برای پروژه‌های انرژی فسیلی قوانین
جدید تصویب کند. مقررات‌زدایی یکی از مشخصه‌های
دولت اول ترامپ بود که ده‌ها قانون مرتبط با انرژی و اقلیم را در آژانس‌هایی مانند
وزارت کشور و EPA بازنویسی یا لغو کرد. برخی از این قوانین در دوران بایدن به همراه قوانین
جدید بازگشتند. دولت بایدن نرخ حق امتیاز فدرال را از 12.5 درصد به 16.66 درصد
افزایش داد، اوراق قرضه ایالتی برای اجاره نفت و گاز را 20 برابر کرد، محدودیت‌های
گران‌تری برای انتشار متان وضع کرد و هفته گذشته برای اولین بار هزینه انتشار متان
اضافی را نهایی کرد. از سال آینده،
اپراتورهای نفت و گاز 900 دلار به ازای هر متریک تن متان بیش از محدودیت‌های قانونی
که در قانون کاهش تورم 2022 آمده پرداخت خواهند کرد.
2- نمی‌تواند
شرکت‌ها را مجبور به استخراج نفت بیشتر کند : یک روز پس از
انتخابات، جیسون میلر، سخنگوی ترامپ در برنامه «امروز» گفت اولین کاری که دولت جدید
انجام خواهد داد «بازگشت به حفاری» است. اما در روز افتتاحیه ریاست‌جمهوری انتظار به
صف شدن سکوهای نفتی را نداشته باشید. علیرغم آنچه ترامپ گفته است، تولید نفت و گاز
آمریکا همین حالا هم رکورد ثبت کرده است. کارشناسان این صنعت بر این باورند که تولید
بیشتر در حال حاضر احتمالاً به سود شرکت‌های نفتی آسیب می‌زند. ترامپ می‌گوید که
«عزیزم حفاری کن» تا قیمت بنزین را به کمتر از 2 دلار در هر گالن برساند. برای رسیدن
به این هدف، قیمت پایه نفت آمریکا باید بیش از دو سوم از قیمت فعلی خود در حدود 70
دلار در هر بشکه کاهش یابد. ممکن است مدیران نفتی این شعار را دوست داشته باشند،
اما نمی‌خواهند آنقدر تولید کنند که باعث اشباع و کاهش قیمت شوند. فرانک مایزانو،
مدیر ارشد بریسول که نماینده مشتریان در صنعت نفت و گاز و همچنین انرژی‌های تجدیدپذیر
است، گفت: «این شرکت‌ها نفت تولید نمی‌کنند که فقط بتوانیم بنزین 2 دلاری داشته
باشیم.» به گفته اد هیرس، اقتصاددان انرژی
دانشگاه هیوستون، عوامل بازار مانند کاهش مصرف آسیا و افزایش تولید کشورهای اوپک،
به این معناست که شرکت‌های نفتی تمایلی به افزایش تولید ندارند.
3- می‌تواند
مجوزهای ال‌ان‌جی را برای صادرات تسریع کند : انتظار می‌رود
دولت دوم ترامپ به تعهد کمپین خود مبنی بر صدور سریع مجوز برای شرکت‌هایی که قصد
دارند گاز طبیعی مایع را به خارج از کشور ارسال کنند، عمل کند. در اواخر ژانویه،
دولت بایدن با اعلام «درنگ» در مجوزهای صادرات LNG به اکثر کشورهای جهان با
استناد به نیاز به بررسی عمیق‌تر پیامدهای اقلیمی و اقتصادی این محموله‌ها، بخش
نفت و گاز ایالات متحده را خشمگین کرد. اگرچه یک قاضی فدرال در ماه ژوئیه در مقابل
این دستور بایدن ایستاد، گروه‌های تجاری نفت و گاز همچنان استدلال می‌کنند که این «درنگ»
باید لغو شود. چارلی ریدل، مدیر اجرایی
مرکز گاز طبیعی مایع، در بیانیه‌ای پیروزی ترامپ را تبریک گفت و اعلام کرد که دولت
جدید او باید با لغو دستور «مکثِ» وزارت انرژی در مجوزهای صادرات LNG، راه صادرات ال‌ان‌جی را باز کند. تحلیلگران
خاطرنشان کردند که دولت دوم ترامپ «درنگ» را به پایان می‌رساند، زیرا کارکنان جدید
از طریق برنامه‌های صادراتی غیرمتعهد تجارت آزاد کار می‌کنند. سایمون فلاورز، رئیس و تحلیلگر ارشد وود مکنزی، در
مطلبی نوشت: «برغم کنترل احتمالی جمهوری‌خواهان بر هر دو قوه، زمان می‌برد که وزارت
انرژی مجدداً کارمندان خود را تشکیل دهد و بررسی‌های
قانونی و زیست محیطی لازم را برآورده کند. بعد از انتخابات مجوزهای جدید ممکن است
تنها پس از بهار صادر شود و پروژه‌ها را قادر می‌سازد در نیمه دوم سال تصمیم نهایی
سرمایه گذاری را دریافت کنند.» در تحلیلی
که پس از انتخابات منتشر شد، شرکت تحقیقاتی ClearView
Energy Partners نوشت که اقدامات «روز اول» در دوران ترامپ می‌تواند
شامل «پایان اعلام‌شده» دستور «درنگ» بایدن در مورد تأییدیه‌های صادرات غیر آزاد
تجاری باشد. ClearView نوشت که وزارت انرژی بایدن می‌تواند ارائه
بازنگری اقتصادی و زیست‌محیطی صادرات LNG را که آژانس و آزمایشگاه‌های آن از ژانویه روی آن کار می‌کنند
سرعت بخشد و احتمالاً مانع از برنامه‌های ترامپ برای تصویب سریع می‌شود.
4- نمی‌تواند
به اتکای پالایشگاه‌های ایالات متحده به واردات نفت خارجی پایان دهد : یکی از وعده‌های انتخاباتی ترامپ افزایش تعرفه‌ها بر کالاهای خارجی به
منظور کمک به پرداخت هزینه‌های کاهش مالیات داخلی بود. اما تحلیلگران بر این
باورند او نمی‌تواند بر نفت وارداتی تعرفه بگذارد بدون اینکه باعث افزایش قیمت بنزین
و ایجاد مشکلاتی در صنعت پالایش نفت ایالات متحده نشود.در حالی که ایالات متحده در
حال رکوردشکنی در تولید نفت خام است و در ماه اوت به طور متوسط 13.4 میلیون بشکه در
روز تولید کرد، پالایشگاه‌های این کشور قادر به فرآوری تمام آن و تبدیل آن به بنزین
نیستند. پالایشگاه‌های ایالات متحده نفت
خام سنگین‌تر یعنی نفت خام «ترش» را با محتوای گوگرد بالاتر پالایش می‌کنند. اما ایالات
متحده عمدتاً نفت خام سبک‌تری تولید می‌کند که محتوای گوگرد کمتری دارد و به عنوان
نفت خام «شیرین» شناخته می‌شود. پالایش نفت
خام شیرین آسان‌تر است و انرژی کمتری نسبت به نفت خام ترش می‌برد، این ویژگی آن
را با ارزش‌تر و البته قیمت آن را گران‌تر می‌کند. نفت خام ترش ارزان‌تر است و اولین
نوع نفت تولید شده در سراسر جهان در زمان ساخت پالایشگاه‌های ایالات متحده در دهه‌ها
پیش بود. پاتریک دی هان، رئیس تجزیه و تحلیل
نفت در GasBuddy، می‌گوید که این سیستم به این
دلیل ساخته شده است که بیشتر نفت خام ایالات متحده برای پالایشگاه‌ها در گذشته از
کانادا می‌آمد. و پالایشگاه‌های اطراف غرب میانه برای استفاده از این منبع خارجی
طراحی شده‌اند. به گفته دی هان: «فقط در
تقریبا 10 سال گذشته، ایالات متحده به طور ناگهانی شاهد رونق نفت شیل بوده است که
بسیار سبک است. بنابراین پالایشگاه‌ها می‌توانستند آن را فرآوری کنند، اما همه این
پالایشگاه‌ها در غرب میانه که نفت کانادا را فرآوری می‌کنند، در دوره‌ای راه‌اندازی
شدند که تنها منبع نفت موجود، نفت سنگین کانادا بود.» با
این حال، پالایشگاه‌های ایالات متحده می‌توانند نفت تولید شده در داخل را پردازش
کنند. American
Fuel and Petrochemical Manufacturers، یک گروه تجاری پالایشگاهی، می‌گوید
حدود 60 درصد از نفت خامی که از طریق پالایشگاه‌های ایالات متحده پالایش می‌شوند نیز
در این کشور تولید می‌شود. دی هان می‌گوید
پالایشگاه‌ها در حال کار هستند تا بتوانند نفت خام شیرین آمریکایی بیشتری را پالایش
کنند. برای مثال، اکسون موبیل، ۲ میلیارد دلار برای توسعه پالایشگاه بومونت
تگزاس، هزینه کرد تا بتواند ۲۵۰ هزار بشکه در روز نفت سبک‌تر را فرآوری کند.
این پالایشگاه سال گذشته به بهره‌برداری رسید. اگر
تعرفه‌هایی بر نفت وارداتی اعمال شود، می‌تواند قیمت‌ها را به ویژه در غرب میانه برای
مصرف کنندگان بنزین افزایش دهد. صنعت پالایش نیز مخالف هرگونه تعرفه پیشنهادی بر
نفت وارداتی است. تحلیلگران معتقدند سیاست‌های
تجاری فراگیر که می‌توانند هزینه واردات را افزایش دهند، عرضه‌های در دسترس مواد
اولیه و محصولات نفتی را کاهش دهند یا تعرفه‌های تلافی‌جویانه را تحریک کنند، می‌توانند
بر مصرف‌کنندگان تأثیر بگذارند و مزیت ایالات متحده را به‌عنوان تولیدکننده پیشرو
در سوخت‌های مایع در جهان کاهش دهند. متخصصین حوزه نفت و گاز در ایالات متحده متفق‌القول
هستند که صنایع این کشور همچنان از مقامات می‌خواهند تا از هرگونه سیاستی که می‌تواند
مزیت انرژی آمریکا را مختل کند، دوری کنند.