شاید در شرایط فعلی نگاهی به فراسوی قیمت نفت سخت باشد اما تقلیل ذخایر کم هزینه و افزایش ناتوانی در اکتشافات جدید نفتی تضمینی برای آینده ای است با نفت گران.
به گزارش سرویس بین الملل اوپک به
نقل از اویل‌پرایس، تحلیل مسیر کوتاه مدت قیمت نفت اهمیت بالایی دارد اما این
واقعیت را که شرکت های اکتشاف نفت در درازمدت با مشکل ایجاد منابع جدید عرضه انرژی
روبرو خواهند بود را تحت الشعاع قرار داده است. اد کروکز، سردبیر بخش صنعت و انرژی
روزنامه فایننشال تایمز در تحلیل این شرایط می گوید که سال 2014 بدترین سال طی شش
دهه اخیر از نظر اکتشافات نفتی جدید بوده است.
بدتر اینکه، سال گذشته میلادی چهارمین سال متوالی بود که اکتشافات جدید نفتی
روندی نزولی را تجربه کرد و این روند طولانی افت اکتشافات از سال 1950 تاکنون بی
سابقه بوده است. در حال حاضر شرکت های اکتشافی دشواری های زیادی در یافتن منابع
جدید نفتی دارند چراکه منابع در دسترس رو به اتمام هستند و توسعه نفتی که دسترسی
آسانی ندارد، سخت تر از گذشته خواهد بود.
عدم توانایی در انجام اکتشافات جدید ناشی از عدم تلاش این شرکت ها نیست. مجموع
سرمایه گذاری جهانی در بخش اکتشافات نفتی و گازی طی 15 سال گذشته رشد سریعی داشته
است. هزینه های سرمایه ای (هزینه ای که برای بهبود سرمایه وافزایش آن بکار
می رود) طی سال های 2000 تا 2013 تقریبا سه برابر شده و به 700 میلیارد دلار رسید،
در حالیکه بازده این سرمایه گذاری تنها 17 درصد افزایش یافته است.
علیرغم سطوح بالای مخارج، بزرگترین شرکت های نفتی حال برای جایگزینی ذخایر
تحلیل رفته خود با مشکل روبرو هستند. شرکت بریتیش پترولیوم (بی‌پی) نسبت جایگزینی
ذخایر- حجم ذخایر جدیدی که با توجه به میزان استخراج آن سال به سهام شرکت اضافه
شده- را 62 درصد اعلام کرد. این رقم در مورد شرکت شورون 89 درصد بوده و نسبت
جایگزنی ذخایر شرکت شل تنها 26 درصد اعلام شد.
دو شرکت اکسان موبیل و کونوکو فیلیپس که در حوزه اکتشاف و تولید نفت، به عنوان
بزرگترین شرکت نفتی جهان شناخته می شود، عملکردی بهتر داشته و رقم نسبت جایگیزین
ذخایر هر یک از آنها بیش از 100 درصد بوده است. با این حال، اگر شرکت های اصلی نفتی
هزینه های خود را افزایش ندهند، نه تنها قادر به اکتشافات جدید نخواهند بلکه سطح
تولیدات شان نیز روندی نزولی را آغاز خواهد کرد.
آژانس بین المللی انرژی پیش بینی می کند که صنعت نفت تا دهه 2030 برای افزایش
تولیدات، باید به طور سالانه 850 میلیارد دلار هزینه کند. بر این اساس تنها برای
حفظ سطح تولید در حدودی ثابت هزینه ای 650 میلیارد دلاری در سال لازم است.
با این حال در شرایط فعلی که قیمت نفت تا این اندازه کاهش یافته، شرکت های
نفتی فضایی برای تقویت هزینه ها نداردند. تمامی این شرکت ها قصد دارند هزینه های
خود را کاهش دهند تا مانع از خسارات مالی شوند. اما این مسئله تنها باعث اخلال در
عرضه در آینده می شود.
زمان طولانی فرآوری پروژه های جدید نفتی باعث شد کمبود اکتشافات در سال 2014
تاثیر چندانی بر قیمت فعلی نفت نداشته باشد اما این روند منجر به اوج گیری قیمت ها
در دهه 2020 میلادی می شود.
ضمن اینکه انتظار می رود انقلاب نفت شیل نیز در دهه 2020 افول کند تا جهان بیش
از پیش به عرضه نفت خاورمیانه وابسته شود. مشکل چنین سناریویی این است که خاورمیانه
نمی تواند این حجم از تولیدات را تاکین کند. فاتح بیرول، اقتصاددان ارشد آژانس بین
المللی انرژی در گزارش ماه ژوئن 2014 گفت که کشورهای خاورمیانه اگر دیروز سرمایه
گذاری نکردند، باید امروز سرمایه گذاری کنند تا بتوانند تقاضای جهان طی یک دهه آتی
را تامین کنند.
در واقع نیمی از عرضه مازاد لازم برای خاورمیانه باید از سوی یک کشور تامین
شود: عراق. اگر عراق قادر به تامین آن نباشد، جهان طی دهه آتی با افزایش قیمت نفت
روبرو خواهد شد. علیرغم فوریت این مسئله، تمایل برای سرمایه گذاری در خاورمیانه
نزدیک به صفر است و دلیل عمده آن غیرقابل پیش بینی بودن شرایط منطقه است.