تغییر سیاست های نفتی

تغییر سیاست های نفتی
ایران از جمله بزرگترین دارندگان ذخایر متعارف نفت و گاز جهان است که در برخی از میادین خود در مرز با کشورهای همسایه شریک است.
مشترک بودن این مخزن های نفتی و گازی میان ایران و کشورهای همسایه، باعث شده است که برداشت هرچه سریعتر از این میادین هم برای ایران و هم برای کشور رقیب، اهمیت بسیاری در برنامهریزی های کلان آنها داشته باشد، به گونه ای که از این میادین به عنوان خط مقدم صنعت نفت یاد می شود.

با وجود این، در این سالها کشورهای همسایه و رقیب ما در این میادین با بهره گیری از سرمایه شرکت های بین المللی برداشت از میادین را در خلأ برداشت ایران شروع کردند و ایران در برداشت نفت و گاز از رقبای خود عقب مانده است. شاید ریشه این تأخیرها را بتوان تأمین نشدن بهنگام سرمایه مورد نیاز، کمبود منابع مالی در سالهای اخیر، اجرا نشدن برنامه های مصوب در زمان مقرر به علل گوناگون، ضعف و سوءمدیریت در صنعت نفت، مشکل تأمین بموقع تجهیزات، تحریم های خارجی، نبود زمینه جذب سرمایه های خارجی، کمبود دانش فنی و تکنولوژی روز دانست اما اکنون با عزم دولت جدید به رغم وجود تمام این مشکلات و پابرجایی تحریم ها حجم تولید نفت خام از میادین مشترک افزایش یافته است.

با نگاهی به اتفاقات اخیر می توان به صراحت گفت مهمترین دلیل تأخیر چند سال اخیر مدیریت است. صنعت نفت در دولت یازدهم به واسطه تولید زودهنگام نفت از میادین مشترک و افزایش برداشت گاز از میدان مشترک پارس جنوبی یعنی بزرگترین و حساسترین میدان مشترک میان ما و کشور قطر تحولات زیادی را در این چند ماه به خود دیده است که این تحولات از سیاست های نفتی دولت ناشی می شود.قطعاً در این سالها ما به دلیل عقب ماندن از کشورهای همسایه از جمله کویت، قطر، امارات متحده عربی و عربستان سعودی سهم خود در برداشت نفت و گاز از میادین مشترک را از دست دادیم و از این بابت ضرر جبران ناپذیری را شاهد بودیم، اما خوشبختانه دولت یازدهم این موضوع را بخوبی درک کرد و برای جبران این ضرر تمرکز صنعت نفت از توسعه میادین مستقل را به میادین مشترک تغییر داد.اکنون تغییر اولویت صنعت نفت از میادین مستقل به میادین مشترک فاصله ما با کشورهای همسایه را تا حدی کم کرده است.

افزایش تولید ۱۰۰ میلیون مترمکعب گاز از میدان مشترک پارس جنوبی تا پایان امسال و تولید زودهنگام نفت خام از میادین مشترک نفتی قطعاً در اقتصاد ملی از یک سو و در عرصه های اقتصادی و سیاسی منطقه و جهان از سوی دیگر نقش خواهد داشت، چراکه نفت میادین مستقل و اختصاصی ما همیشه برای کشور باقی می ماند در حالی که اگر برداشت ما از میادین مشترک منصفانه نباشد کشورهای همسایه و رقیب ما منتظر برداشت ما نخواهند ماند و ما هر روز از این بابت سهم خود را از دست میدهیم و این از دست دادن سهم به منزله از دست دادن منافع ملی ماست؛ به حتم دستیابی به حقوق ایران در میادین مشترک و پیشگیری از دست اندازی رقبا به سهم ایران، نیازمند عزم ملی با اتکا به توان علمی، اجرایی و تخصصی مدیران و کارشناسان برای حل و رفع مسائل موجود در راستای توسعه و بهره برداری هرچه سریع تر و بیشتر این میادین است و اکنون جای امیدواری است که دولت یازدهم از جان و دل برای حفظ سهم کشور اهتمام می ورزد، بیشک ما هر قدر بتوانیم از میادین مشترک، معادل سهم مان نفت و گاز برداشت کنیم به سود اقتصاد ملی عمل کرده ایم.

۱۹ اسفند ۱۳۹۳ ۱۲:۱۷
تعداد بازدید : ۶۷۵