توسعه میادین نفتی و گازی مشترک در سال های اخیر به علت کمبود منابع مالی و فنی کند شده و سود سرشاری را نصیب کشورهای همسایه ایران کرده بود، اما توافق لوزان می تواند با جذب شرکت های نفتی بین المللی که به منابع مالی و فناوری های پیشرفته تر مجهز هستند، قفل توسعه این میادین را بگشاید.
به گزارش ایرنا، ده ها میدان مشترک در مرزهای غربی و جنوبی کشور وجود دارد که توسعه آنها به علت کمبود منابع مالی و محدودیت های فنی متوقف شده است.
در نتیجه این محدودیت ها، وزارت نفت ناچار شده است که اولویت اصلی را بر توسعه میادین مشترک مهم در پارس جنوبی و غرب کارون قرار دهد.
اگرچه در دوران تحریم، اقدامات قابل توجهی انجام شده و حتی توانسته ایم که بزرگترین فاز پارس جنوبی را توسط متخصصان داخلی، به بهره برداری برسانیم، اما همکاری با شرکت های معتبر بین المللی که به منابع مالی و فناوری های پیشرفته تر مجهز هستند، می تواند روند توسعه این میادین را شتاب بیشتری بخشد.
هرچند قراردادهای توسعه بیشتر فازهای پارس جنوبی با شرکت های ایرانی به امضا رسیده، اما حضور شرکت های خارجی که به فناوری های روز دسترسی دارند، می تواند روند توسعه پارس جنوبی را شتاب بخشد.
همچنین به علت کمبود منابع مالی، توسعه همزمان همه فازهای پارس جنوبی متوقف شده و اغلب بودجه، صرف فازهای اولویت داری که پیشرفت بیشتری دارند، شده است؛ بنابراین ورود منابع مالی جدید می تواند زمینه توسعه سریع همه فازهای پارس جنوبی را فراهم کند.
علاوه بر لایه های گازی، در پارس جنوبی لایه نفتی بزرگی نیز وجود دارد که به دلایل مختلف توسعه آن متوقف شده به طوری که قطر روزانه بیش از 600 هزار بشکه نفت از لایه نفتی پارس جنوبی برداشت می کند، اما میزان برداشت ایران از این لایه نفتی، صفر است.
لایه نفتی پارس جنوبی، عرصه دیگری است که شرکت های بین المللی می توانند در آن حضور داشته و زمینه جبران عقب ماندگی از قطر را فراهم کنند.
علاوه بر این، اثبات شده است که لایه های جدید گازی در بخش های عمیق تر پارس جنوبی وجود دارد که برای اکتشاف و برداشت گاز از آن نیز، شرکت های خارجی که از فناوری اکتشاف در لایه های عمیق تر برخوردار هستند می توانند فعالیت کنند.
بزرگترین میادین نفتی ایران در غرب کارون و به صورت مشترک با عراق قرار دارند که توسعه آنها نسبت عراق پیشرفت اندکی داشته است.
این در حالی است که عراق در سال های اخیر با امضای قراردادهای جذاب با غول های نفتی اروپایی، آمریکایی و آسیایی، این میادین مشترک را توسعه داده و برداشت نفت از آنها را آغاز کرده است.
میادین نفتی آزادگان شمالی و جنوبی، یادآوران، یاران شمالی و جنوبی و آذر بخشی از میادین نفتی مشترک با عراق هستند که توسعه آنها روزانه بیش از یک میلیون بشکه نفت خام از آنها تولید خواهد شد.
پارس جنوبی و میادین غرب کارون، تنها بخشی از میادین هیدروکربنی مشترک ایران را تشکیل می دهند که ورود شرکت های خارجی صاحب منابع مالی و فنی می تواند، روند توسعه آنها را تسریع کند.
علاوه بر میادین فوق، ده ها میدان گازی و نفتی مشترک نیز در خلیج فارس جای گرفته اند که منتظر سرمایه گذاری و توسعه هستند.
شرکت های بین المللی نفتی که به غول های نفتی نیز مشهور هستند به خوبی از این ظرفیت ها و فرصت ها در ایران آگاهی داشته و در انتظار رفع تحریم ها و محدودیت ها نشسته اند.
جذابیت های صنعت نفت و گاز ایران به حدی است که غول های نفتی نمی توانند در مقابل آن مقاومت کنند، بنابراین تلاش خود را برای مذاکره و رایزنی با وزارت نفت و شرکت ملی نفت آغاز کرده اند.
حتی چندی پیش روزنامه گاردین در گزارشی اعلام کرد که شرکتهای نفتی و گازی بین المللی با نزدیک شدن به نهایی شدن توافق هسته ای ایران و ٥+١، برای بازگشت به بازارهای ایران صف کشیده اند.
گاردین در گزارشی به پیشرفتهای اخیر مذاکرات هسته ای میان ایران و کشورهای عضو گروه ٥+١ پرداخته و تاکید کرده است که توافقهای اولیه دو طرف می تواند آغازی بر هجوم شرکتهای غربی برای حضور در بازار دست نخورده ایران باشد.
شرکتهای فعال در حوزه انرژی و حمل و نقل از جمله شرکتهایی هستند که هم اکنون برای بهره گیری از روابط تجاری با ایران صف کشیده اند.
این گزارش در ادامه با اشاره به تمایل شرکتهای نفتی برای ورود به بازار ایران، می نویسد: بی پی که پیش از این از بازار ایران اخراج شده بود، هم اکنون بدون جلب توجه و با خودداری از هرگونه اظهارنظر، امیدوار است تا به زودی قادر به بازگشت به ایران باشد.
میدانهای نفتی مثل آزادگان و یادآوران در مرز ایران و عراق و همچنین میدان گازی پارس جنوبی در خلیج فارس، در کانون توجهات شرکتهای نفت و گاز بین المللی قرار دارند.
روند مذاکرات شرکت های نفتی بین المللی با ایران پس از توافق ژنو در سال گذشته شروع شد که به سفر برخی از هیات های خارجی به ایران نیز منجر شد.
شرکت های بزرگ بین المللی همواره با رصد وقایع سیاسی و اقتصادی تلاش می کنند، روند تحولات آینده را پیش بینی و برای عقب نماندن از رقبا و کسب جایگاهی بهتر برنامه ریزی کنند.
در این میان، شرکت های اروپایی که در مقایسه با رقبای آمریکایی خود با فشار سیاسی کمتری مواجه هستند، گوی سبقت را از آنها ربوده و مذاکرات مخفیانه و غیررسمی را در ماه های اخیر با مقامات ایرانی انجام داده اند.