هسته اصلی تحریم‌ نفتی ایران، هسته‌ای نیست

تحریم‌های نفتی، تحریم‌های دیگری است که به آن در متن منتشر شده از سوی ایران و همچنین در صحبت‌های آقای عراقچی اشاره شده است. به نظر می‌رسد تیم ایرانی این تحریم‌ها را به عنوان تحریم‌های مرتبط با موضوع هسته‌ای شناسایی می‌کند. آقای عراقچی در این‌باره گفت: « تمامی تحریم‌های مالی و اقتصادی در روز اول توافق لغو خواهد شد. .. تحریم‌های نفتی، گازی، فروش نفت، سرمایه‌گذاری در صنعت نفت، دارایی‌های ایران که در خارج از کشور است، … تمامی اینها در مرحله اول لغو خواهد شد.»

تحریم‌های اعمال شده علیه صنعت نفت ایران را می‌توان به دو دسته تقسیم کرد: 1- تحریم‌های مربوط به بخش تولید نفت 2- تحریم‌های مربوط به فروش نفت. و تحریم بخش فروش نفت نیز به چند زیر بخش تقسیم می‌شود که عبارتند از 1- خرید نفت خام از ایران 2- حمل و نقل نفت خام ایران و 3- دریافت پول نفت.

بخش تولید نفت

بخش تولید نفت ایران قبل از مباحث هسته‌ای با تحریم‌های یک جانبه آمریکا و با تصویب قانون تحریم ایران و لیبی (ILSA) در سال 1996 روبه‌روست. این قانون در ادبیات سیاسی به قانون داماتو (نام سناتور پیگیری کننده این قانون) مشهور شد. در این قانون هیچ شرکت خارجی حق سرمایه‌گذاری بیش از 20 میلیون دلار در سال را در صنایع نفت ایران نداشت. هرچند اجرای این قانون تا اوایل 2006 تعلیق شد، اما در تحریم‌های جدید اجرای آن به طور جدی اجرا شد و گام به گام شدیدتر شد. تا جایی که در قانون جامع تحریم ایران و کاهش سرمایه‌گذاری (CISADA) این محدودیت به سایر حلقه‌های زنجیره صنعت نفت و گاز گسترش یافت و نیز با دستور اجرایی 13590 در نوامبر 2011 سقف سرمایه‌گذاری به زیر 5 میلیون دلار در سال رسید. این تحریم‌ها به منظور کاهش تولید نفت ایران و جلوگیری از توسعه صنعت نفت ایران اعمال شد.

بخش اصلی تحریم‌ در بخش تولید نفت، به قبل از مباحث هسته‌ای برمی‌گردد. به عبارت دیگر نمی‌توان آن را به عنوان تحریم‌های مرتبط با هسته‌ای تلقی کرد. اما توسعه این تحریم‌ها و گسترده شدن آن به حوزه گازی و سایر حلقه‌های زنجیره صنعت نفت و نیز کاهش سقف سرمایه‌گذاری، مربوط به تحریم‌های اخیر است. این موارد نیز در قانون جامع تحریم ایران و کاهش سرمایه‌گذاری (CISADA) آمده است. این قانون نیز بنا بر دلایل چهارگانه حقوق بشر، حمایت از تروریسم، فعالیت‌های موشکی و در نهایت فعالیت‌های هسته‌ای وضع شده است. برخی از دلایل بیان شده در این قانون عبارت است از:

اتهامات مرتبط با فعالیت‌های هسته‌ای

• فعالیت‌های مخالف مقررات هسته‌ای (sec.2.(1))
• گزارش‌های سازمان بین‌المللی انرژی اتمی (sec.2.(3))
• قطعنامه‌های شورای امنیت سازمان ملل (sec.2.(3))
• فعالیت‌های جدید هسته‌ای مربوط به فردو و غنی‌سازی 20 درصد(sec.2.(7.B))
• فعالیت بازار سیاه فناوری هسته‌ای در خاورمیانه (sec.2.(9))

اتهامات مربوط به فعالیت‌های نظامی

• فعالیت‌های موشکی ایران(sec.2.(1))
• فعالیت‌های نظامی نامتعارف ایران (sec.2.(1))

اتهامات مربوط به حمایت از تروریسم

• حمایت دولت ایران از تروریسم بین‌الملل (sec.3.(1))
• تسلیح گروه‌های تروریستی بین‌المللی (sec.3.(1))

اتهامات مربوط به مسایل حقوق بشری

• اسیر گرفتن 3 شهروند آمریکایی [منظور سه نفر کوهنوردی که به جرم جاسوسی دستگیر شده بودند است
• نقض آزادی مذهبی شهروندان ایران (sec.2.(6))
• دولتمردان ایران به نقض حقوق بشر ادامه می‌دهند. مواردی از قبیل، شکنجه، اعدام و … به خصوص بعد از انتخابات 1388 (sec.2.(6))

سایر دلایل

• به خطر افتادن امنیت رژیم صهیونیستی (sec.2.(1))
• به خطر افتادن امنیت ملی آمریکا (sec.2.(1))
• درخواست کشورهای تحت خطر ایران از آمریکا (sec.2.(1))
• تحریم‌ها می‌تواند تلاش‌های دیپلماتیک ناقص برای جلوگیری از فعالیت‌های هسته‌ای ایران را تکمیل کند.

در نتیجه هسته اصلی تحریم‌های مرتبط با بخش تولید نفت مرتبط با موضوع هسته‌ای نیست و همچنین گسترش آن نیز تنها به دلیل موضوع هسته‌ای نیست.

اتحادیه اروپا در بهمن 1390 تحریم نفتی ایران را تصویب کرد. این تحریم شامل قطع واردات نفت خام ایران و قطع همکاری و سرمایه‌گذاری در بخش نفت و گاز ایران بود. در بیان دلایل این تحریم نیز اینگونه بیان شده است که بخش نفت مهم‌ترین منبع تامین مالی فعالیت‌های هسته‌ای ایران است و نگرانی زیادی درباره فعالیت‌های هسته‌ای ایران وجود دارد. در نتیجه اتحادیه اروپا تصمیم بر تصویب این تحریم‌ها گرفته است.

در نتیجه می‌توان گفت که تحریم‌های بخش تولید نفت که از سوی اتحادیه اروپا اعمال شده است مرتبط با موضوع هسته‌ای است.