یک روش عجیب برای خوش‌آمدگویی به بنزین تک‌نرخی

به گزارش پایگاه خبری اوپکس به نقل از پایگاه خبری قطره، این تصمیمی است که دولت گرفته و توسط داوود عربعلی، سخنگوی شرکت ملی پخش فراورده‌های نفتی ایران، به صورت رسمی اعلام شده است. درست دو روز قبل از اعلام این خبر بود که بیژن نامدار زنگنه، وزیر نفت، در نشست ماهانه جامعه اسلامی مهندسین حذف قیمت سهمیه‌ای بنزین را تایید نکرد اما گفت که در این زمینه همه گزینه‌ها روی میز است. این حرف زنگنه آدم را به یاد ادبیات هسته‌ای می‌اندازد که آمریکایی‌ها در این چند سال و در مورد برنامه‌ هسته‌ای ایران همیشه گفته‌اند؛ همه گزینه‌ها روی میز است.
مثل این که وزیر نفت متاثر از ادبیات هسته‌ای بوده که در مورد بنزین سهمیه‌ای هم از این ادبیات استفاده کرد اما باید گفت که این استفاده وزیر با آن کاربرد آمریکایی تفاوتی از زمین تا آسمان دارد. اگر آمریکایی‌ها از وجود همه گزینه‌ها روی میز می‌گویند برای آن است که تعلیقی در گزینه نظامی ایجاد کنند تا به گزینه دیپلماسی مجالی داده باشند اما وزیر نفت در برابر چند گزینه به این حد متعارض قرار نگرفته تا آن که با تعلیق یکی به دیگری مجال عمل داده باشد. او در برابر سوالی قرار گرفته بود که جوابش بله و خیر است به خصوص این که زمان زیادی به اعلام رسمی تصمیم دولت باقی نمانده بود، نکته‌ای که خود وزیر هم در آن جلسه به آن اشاره کرد و گفت که دو تا سه شب دیگر منتظر بمانید.
این نحو پاسخ‌گویی نسبت به یکی از حساس‌ترین مسائل روزمره مردم بسیار عجیب است به خصوص این که پرس و جوی خبرنگارها از وزیر به خاطر مشکلات و سردرگمی بود که مردم با شارژ نشدن سهمیه خرداد ماه کارت‌های سوخت دست به گریبان آن شده بودند. خبرنگارها از وزیر پرسیدند تا تکلیف مردم معلوم بشود اما وزیر با استفاده از آن ادبیات و به جای تعلیق گزینه‌های روی میز، خبرنگارها را به حالت تعلیق درآورد تا پاسخ روشنی برای مردم نداشته باشند. جالب اینجا است که اکبر نعمت‌اللهی، مشاور وزیر نفت، یک روز بعد مثل وزیر مبهم حرف زد و گفت که در مورد سهمیه سوخت خودروهای شخصی هنوز تصمیم قطعی صورت نگرفته اما به احتمال زیاد این سهمیه واریز نمی‌شود.
روشن است که دولت در تصمیم خود برای حذف بنزین سهمیه‌ای و تک‌نرخی کردن آن دلایل اقتصادی خاص دارد چرا که در برابر دو گزینه از حذف یارانه اقشار پردرآمد یا افزایش قیمت سوخت، باید یکی را انتخاب می‌کرد تا جبرانی برای کسری بودجه از اجرای هدفمندسازی یارانه‌ها داشته باشد. هر چند که دولت یازدهم از ابتدای کار خود وعده اجرای گزینه اول را داده بود اما بعد از دو سال، در عمل کاری در این زمینه نکرد و مجوز مجلس هم تاثیری نداشت. حالا که دولت حاضر نشده یارانه اقشار پردرآمد را حذف کند رو به افزایش قیمت سوخت آورده و حتی مثل ادوار گذشته عمل نکرده بلکه به صورت جهشی اصل سهمیه سوخت خودروها را حذف کرده است.
این نحو عمل دولت جای بحث دارد چنان که اقتصاددانان طرفدار دولت دلایل ریز و درشت در حمایت این تصمیم دولت می‌آورند و در مقابل اقتصاددانانی هم هستند که در عین قبول اصل این تصمیم، در نحوه اجرا آن هم در زمان فعلی انتقاداتی دارند. این دلایل مخالف و موافق هر چه که باشد ارتباطی به نحوه برخورد دولت با مردم برای اجرای این تصمیم ندارد که به این صورت گنگ، مبهم و سریع عمل کرده تا جایی که حتی وزیر نفت و معاونش هم حاضر نشدند در یکی دو روز قبل از اعلام تصمیم دولت حرفی روشن و واضح به مردم بزنند.
به یاد داشته باشیم که دولت یازدهم با شعار احترام به مردم و حقوق آنها بر سر کار آمده و با توجه به دغدغه اصلی مردم نسبت به وضعیت سوخت، آگاهی مردم نسبت به آن از حقوق مسلم آنها است که دولت حداقل در جهت اجرای آن شعار هم که شده باید به این امر توجه می‌داشت.
از این جهت است که دولت به جای این نحو اقدام جهشی و تا اندازه زیاد انقلابی، باید از قبل در مورد حذف سهمیه بنزین و تک‌نرخی شدن قیمت آن به صورتی شفاف عمل می‌کرد و با اطلاع‌رسانی هم افکار عمومی را در جریان کار قرار می‌داد و هم این که به حق اساسی مردم در آگاه شدن از این مسئله مهم و روزمره احترام می‌گذاشت. حالا دولت به نحوی عمل کرده که گویا اطلاع‌رسانی و احترام به افکار عمومی مد نظر نبوده و باید گفت که این نوع تعامل با مردم از دولتی با نام دولت تدبیر و امید و با آن شعار هم عجیب است و هم بعید.